Hoi!
Nee de ene keer gaapt hij al direct na zijn fles maar als ik hem dan neerleg (na het zakken van de voeding) is het drama. Andere keer, lijkt hij, na 4 uur nog niet eens te gapen maar wordt dan wel jengelig of verdrietig...kan ook vermoeidheid zijn.
Ik probeer nu ook zodra ik iets zie hem weg te leggen of bij me te nemen of iets te doen waardoor hij in slaap valt. Eergisteren sliep hij ineens drie kwartier in zijn bedje, IN DE AVOND! Ik wist niet wat er gebeurde haha!
Ik heb het losgelaten, waar die slaapt daar slaapt ie en als tie niet slaapt dan verzinnen we wel iets! Vaak dus in de maxi cosi of lekker bij mij in de draagdoek (wel na het proberen in bed).
Ik herken je gevoel van niet ontspannen! Ben ik soms ook niet als ik ergens ben. Zodra ik dan al iets zie denk ik...niet huilen niet huilen. Ik ben met 6 weken even ingestort van de spanning en het huilen van de kleine en moest toen van de verloskundige even ik-tijd nemen. Die kleine weggebracht (heeeeeul moeilijk) en toen de hele ochtend voor mezelf gehad! Die momenten bouw ik nu nog steeds in voor mezelf! Het bizarre is dat hij bij anderen wel slaapt, misschien voelt hij mijn spanning ook. Dat helpt mij wel moet ik zeggen. Hij is nu wat ouder en moet zeggen we beginnen nu ritme te vinden en huiltjes te herkennen.
Nee de ene keer gaapt hij al direct na zijn fles maar als ik hem dan neerleg (na het zakken van de voeding) is het drama. Andere keer, lijkt hij, na 4 uur nog niet eens te gapen maar wordt dan wel jengelig of verdrietig...kan ook vermoeidheid zijn.
Ik probeer nu ook zodra ik iets zie hem weg te leggen of bij me te nemen of iets te doen waardoor hij in slaap valt. Eergisteren sliep hij ineens drie kwartier in zijn bedje, IN DE AVOND! Ik wist niet wat er gebeurde haha!
Ik heb het losgelaten, waar die slaapt daar slaapt ie en als tie niet slaapt dan verzinnen we wel iets! Vaak dus in de maxi cosi of lekker bij mij in de draagdoek (wel na het proberen in bed).
Ik herken je gevoel van niet ontspannen! Ben ik soms ook niet als ik ergens ben. Zodra ik dan al iets zie denk ik...niet huilen niet huilen. Ik ben met 6 weken even ingestort van de spanning en het huilen van de kleine en moest toen van de verloskundige even ik-tijd nemen. Die kleine weggebracht (heeeeeul moeilijk) en toen de hele ochtend voor mezelf gehad! Die momenten bouw ik nu nog steeds in voor mezelf! Het bizarre is dat hij bij anderen wel slaapt, misschien voelt hij mijn spanning ook. Dat helpt mij wel moet ik zeggen. Hij is nu wat ouder en moet zeggen we beginnen nu ritme te vinden en huiltjes te herkennen.