Hoi Donna (en andere moeders met wakkere baby's!),
mijn zoontje is inmiddels 12 weken en je verhaal klinkt me heel bekend in de oren. De eerste 6 a 8 weken liep ik altijd met hem op de arm, zo deed hij ook z'n (weinige) middagslaapjes. Ik kwam echt nergens aan toe! Als ik hem neerlegde begon hij te huilen, en niet een beetje jengelen, nee echt helemaal over de toeren. 's Nachts sliep hij gelukkig wel goed, hoewel dat toen nog wel bij ons in bed was en ik naast hem ging liggen om hem te laten inslapen met m'n pink in z'n mond en m'n hand voor z'n ogen (hij bleef maar rondkijken en maaien met z'n armen en benen!). Ik ben wel steeds met hem blijven oefenen; slapend in z'n wiegje leggen, vervolgens slaperig in z'n wiegje leggen etc. Sinds 3 a 4 weken slaapt hij nu in z'n eigen wiegje en doet hij zowaar ook overdag een paar slaapjes. De ene keer een half uurtje maar soms ook 2 uur! Die kleintjes moeten gewoon heel erg wennen aan het leven volgens mij; 9 maanden bij mamma in de buik en ineens helemaal alleen en alles zelf doen! Daarbij is mijn zoontje ook nog eens mbv een vacuumpomp geboren, dus waarschijnlijk had hij nogal een stresservaring gehad! Mijn advies aan je is: niet wanhopen, het (slaap)ritme komt vanzelf, maar wel blijven oefenen! Mijn zoontje jengelt zichzelf overigens altijd wel in slaap, maar dat is heel wat anders dan dat hysterische gekrijs van de eerste weken! En laat je niet onzeker maken door alle adviezen van mensen van wie de baby "de hele dag gewoon in z'n eigen wiegje sliep"! Iedere baby is anders en als je je kindje niet wilt laten huilen dan moet je dat ook niet doen. Aan de andere kant schijnt een babytje ook onrustig te worden als je hem bij de eerste kik meteen oppakt, dus dat is ook niet verstandig! Soms hoor ik mijn zoontje huilen via de babyfoon maar als ik dan ga kijken, heeft hij gewoon z'n oogjes dicht. Ik leg dan weer z'n doekje naast z'n gezichtje, trek z'n dekentje strak en vaak slaapt hij dan weer verder!
Succes!
