Hoi hoi,
Nou we waren gelukkig weer snel thuis. Om 7.30u moesten we met alle andere kindjes (en ouders) verzamelen. We werden naar een zaaltje gebracht waar Myrthe een armbandje om kreeg en een schort aan.
De kinderen konden daar nog spelen (wat Myrthe ook lekker deed) en werden één voor één naar de operatiekamer gebracht. Myrthe was als 4e aan beurt. (Hier ging van klein naar groot)
Hele ziekenhuis door gelopen met haar lekker in mijn armen niet in een bedje. In eerste kamer moest ik speciale kleren aantrekken. In 2e moesten we even wachten en toen naar dé kamer.
Daar moest Myrthe op schoot zitten bij verpleging en kreeg ze kapje terwijl ik tegen haar praatte.
Ze vechtte er niet tegen, onderging het allemaal goed.
De arts zei dat ze sliep en ik weg moest gaan, maar ze keek nog alle kanten op, dus ik ben pas gegaan toen ze wegkeek en dr hoofdje slap ging hangen (ze kunnen me wat!)
Ik moest weer terug naar de uitslaapkamer (waar Rob wachtte) maar onderweg hoorde ik haar al gillen en kon ik haar al meenemen. Weer lekker gedragen....
Ze heeft flink gegild en gevochten met me (ze wist van ellende niet wat ze wilde, tegen mee aan hangen en dan weer niet. Niet bij papa) van de pijn, maar op een gegeven moment werd ze wat stiller.
Overigens ging ik pas bij het ophalen een traantje wegpinken. Ze had zo'n pijn en zat onder het bloed, dat was me teveel. (Ik zat dus ook onder het bloed)
Nog als ik eraan terug denk.
Ze wilde op gegeven moment met rust gelaten worden, en is in een hoekje boos in bed weg gekropen met tuitbeker in dr handje. Alleen wrijven over rugje vond ze fijn.
Toen ze gekalmeerd was kroop ze tegen me aan en wilde eindelijk drinken (ze laten kleintjes niet gaan voordat ze gedronken hebben)
En we konden gaan met een dapperheidsdiploma op zak!
Voor 10u waren we weer lekker thuis. Ze heeft een ballon gekregen van ons en een kadootje, waar ze heerlijk mee gespeeld heeft. Ze heeft al 2 bekers gedronken en sorbetijs op!
Nu ligt ze lekker te knorren in haar bedje.
Sorry voor lange het lange verhaal. Moest het even kwijt.
Liefs Irene
We zijn echt heel trots op ons meisje
Nou we waren gelukkig weer snel thuis. Om 7.30u moesten we met alle andere kindjes (en ouders) verzamelen. We werden naar een zaaltje gebracht waar Myrthe een armbandje om kreeg en een schort aan.
De kinderen konden daar nog spelen (wat Myrthe ook lekker deed) en werden één voor één naar de operatiekamer gebracht. Myrthe was als 4e aan beurt. (Hier ging van klein naar groot)
Hele ziekenhuis door gelopen met haar lekker in mijn armen niet in een bedje. In eerste kamer moest ik speciale kleren aantrekken. In 2e moesten we even wachten en toen naar dé kamer.
Daar moest Myrthe op schoot zitten bij verpleging en kreeg ze kapje terwijl ik tegen haar praatte.
Ze vechtte er niet tegen, onderging het allemaal goed.
De arts zei dat ze sliep en ik weg moest gaan, maar ze keek nog alle kanten op, dus ik ben pas gegaan toen ze wegkeek en dr hoofdje slap ging hangen (ze kunnen me wat!)
Ik moest weer terug naar de uitslaapkamer (waar Rob wachtte) maar onderweg hoorde ik haar al gillen en kon ik haar al meenemen. Weer lekker gedragen....
Ze heeft flink gegild en gevochten met me (ze wist van ellende niet wat ze wilde, tegen mee aan hangen en dan weer niet. Niet bij papa) van de pijn, maar op een gegeven moment werd ze wat stiller.
Overigens ging ik pas bij het ophalen een traantje wegpinken. Ze had zo'n pijn en zat onder het bloed, dat was me teveel. (Ik zat dus ook onder het bloed)
Nog als ik eraan terug denk.
Ze wilde op gegeven moment met rust gelaten worden, en is in een hoekje boos in bed weg gekropen met tuitbeker in dr handje. Alleen wrijven over rugje vond ze fijn.
Toen ze gekalmeerd was kroop ze tegen me aan en wilde eindelijk drinken (ze laten kleintjes niet gaan voordat ze gedronken hebben)
En we konden gaan met een dapperheidsdiploma op zak!
Voor 10u waren we weer lekker thuis. Ze heeft een ballon gekregen van ons en een kadootje, waar ze heerlijk mee gespeeld heeft. Ze heeft al 2 bekers gedronken en sorbetijs op!
Nu ligt ze lekker te knorren in haar bedje.
Sorry voor lange het lange verhaal. Moest het even kwijt.
Liefs Irene
We zijn echt heel trots op ons meisje