Hoi,
Wat vervelend dat je achteraf zo'n naar gevoel hebt over je bevalling.
Ik heb ook een supersnelle bevalling gehad en had achteraf juist het gevoel dat ik ontzettende mazzel had. Ik werd 's ochtends wakker met een gek rugpijntje. In de loop van de ochtend merkte ik dat dat rugpijntje steeds terugkwam en dacht ik dat het misschien wel weeën waren. Omdat ik hoopte dat de bevalling begonnen was en wilde dat het door zou zetten, ben ik in een warm bad gaan zitten omdat ik hoopte dat dat zou helpen om het door te laten zetten. Zodra ik zat braken mijn vliezen en kwam mijn slijmprop mee. Toen werden de weeën opeens heel heftig (ook rugweeën). Ik heb de vk gebeld en die kwam 15 minuten later maar wilde niet toucheren vanwege infectiegevaar en omdat het nog wel even zou duren. Omdat ik zoveel weeën achter elkaar had, heeft ze het toch gedaan. En wat bleek? Ik had volledige ontsluiting en persweeën. Zij heeft snel alles klaar gezet, ik ben op de baarkuk gaan zitten en na minder dan 3 kwartier persen is Esther geboren. Eerst lekker ons meisje vastgehouden, toen ben ik zelf gaan douchen en de volgende dag zat ik alweer in mijn spijkerbroek beneden want ik had nergens last meer van...
Op de zwangerschapsgym hoorde ik wel veel verhalen van vrouwen met korte bevallingen die hun bevalling heel zwaar vonden en geestelijk ook niet zo waren voorbereid op de geboorte van hun kindje omdat het zo snel ging allemaal. Maar zelf had ik daar niet zo'n last van. Maar ik denk dat de zwaarte van de bevalling niet te maken heeft met het aantal uren, maar meer met het verloop van de bevalling.
Wat ik heel zwaar vond, was dat ik in een weeënstorm uit bad moest komen, me af moest drogen, het bloed van de vloer wilde dweilen (waar een mens zich druk om kan maken in een weeënstorm...), de vk wilde bellen en manlief moest bellen. Want ik was helemaal alleen thuis! En toen dus met persweeën de deur opendoen voor de vk... Mijn man heeft Esther precies geboren zien worden.
Groetjes,
Eveline
Wat vervelend dat je achteraf zo'n naar gevoel hebt over je bevalling.
Ik heb ook een supersnelle bevalling gehad en had achteraf juist het gevoel dat ik ontzettende mazzel had. Ik werd 's ochtends wakker met een gek rugpijntje. In de loop van de ochtend merkte ik dat dat rugpijntje steeds terugkwam en dacht ik dat het misschien wel weeën waren. Omdat ik hoopte dat de bevalling begonnen was en wilde dat het door zou zetten, ben ik in een warm bad gaan zitten omdat ik hoopte dat dat zou helpen om het door te laten zetten. Zodra ik zat braken mijn vliezen en kwam mijn slijmprop mee. Toen werden de weeën opeens heel heftig (ook rugweeën). Ik heb de vk gebeld en die kwam 15 minuten later maar wilde niet toucheren vanwege infectiegevaar en omdat het nog wel even zou duren. Omdat ik zoveel weeën achter elkaar had, heeft ze het toch gedaan. En wat bleek? Ik had volledige ontsluiting en persweeën. Zij heeft snel alles klaar gezet, ik ben op de baarkuk gaan zitten en na minder dan 3 kwartier persen is Esther geboren. Eerst lekker ons meisje vastgehouden, toen ben ik zelf gaan douchen en de volgende dag zat ik alweer in mijn spijkerbroek beneden want ik had nergens last meer van...
Op de zwangerschapsgym hoorde ik wel veel verhalen van vrouwen met korte bevallingen die hun bevalling heel zwaar vonden en geestelijk ook niet zo waren voorbereid op de geboorte van hun kindje omdat het zo snel ging allemaal. Maar zelf had ik daar niet zo'n last van. Maar ik denk dat de zwaarte van de bevalling niet te maken heeft met het aantal uren, maar meer met het verloop van de bevalling.
Wat ik heel zwaar vond, was dat ik in een weeënstorm uit bad moest komen, me af moest drogen, het bloed van de vloer wilde dweilen (waar een mens zich druk om kan maken in een weeënstorm...), de vk wilde bellen en manlief moest bellen. Want ik was helemaal alleen thuis! En toen dus met persweeën de deur opendoen voor de vk... Mijn man heeft Esther precies geboren zien worden.
Groetjes,
Eveline