Soms beetje in paniek,hebben jullie dat ook?

Ik kan me ook voorstellen dat als je een partner hebt, dat je dan elkaars twijfels wegneemt. Dat als je twijfelt, dat je partner je dan weer kan opbeuren. Als je alleen bent, blijf je misschien wat hangen in de twijfel.

Maar het gaat echt goed komen hoor! Het feit dat je er mee zit en het kwijt moet, zegt eigenlijk al genoeg!

Tip van iemand die er niks van weet maar die zich probeert in te leven: bel even lekker je eigen moeder! Misschien kan dit wel helemaal niet, maar zoals ik al zei, weet ik er niks van. Je eigen moeder heeft dit vast ook gehad en kijk hoe het nu is: ze wordt nu toch maar mooi oma van een prachtige kleindochter!

Succes!! Groetjes, José

 
Gelukkig heb ik inderdaad veel steun van m'n eigen moeder (en vader natuurlijk). En ik hoef ze niet op te bellen, want ik woon tijdelijk bij ze in! Ze hebben me dat aangeboden zodat ik de eerste (onzekere) maandjes gewoon wat hulp en aansprak om me heen heb. Dus steun van de familie volop (gelukkig, want het kan natuurlijk ook anders)
 
Hallo,

ook hier af en toe die twijfel; en dat terwijl ik al moeder van 1 ben!
Ik denk dat iedere moeder wel eens met van die twijfels zit... Bij mij zijn dat twijfels als: Ga ik het er straks met twee redden, zal ik wel net zoveel gaan houden van dit kindje als van mn zoontje, zal ik straks mn aandacht goed kunnen verdelen, zal mn zoontje zich kunnen aanpassen enz enz
Niet meer dan normaal dus, als je dit niet zou hebben bereid je je misschien ook niet zo goed voor...

En dat alleenstaande moeders misschien wat meer gedreven zouden zijn... Daar zit misschien wel wat in: ik ben een half jaar alleen geweest met mn zoontje en in deze periode deed ik meer met hem en was meer gedreven dan wanneer mn vriend er wel is: je moet dan wel, er is niemand anders (behalve je ouders misschien) om op terug te vallen.

Naar mijn mening geeft het krijgen van een kind je een bepaalde kracht die je voor dat je moeder was niet had (ten minste dat was bij mij zo), tja moederliefde is een sterk en mooi iets!!!

Liefs Nika
 
Hey,

Ja ik heb ook erg veel steun van men mama hoor,woon ook nu trug even thuis
Ze wou voor mij ergens iets huren maar vond dit niet zo'n goed idee,het gedacht daar alleen te zitten met men meisje,mnee liever niet.
Hier ben ik dichtbij mama en als er iets is kan ik direct raad vragen en zo.
Ze zal mij helpen waar nodig is uiteraard maar zal toch zoveel mogelijk alles alleen proberen te doen,ze heeft momenteel ook nog de zorg op haar van mijn vader die longkanker heeft en het zal hier binnen kort wel tamelijk druk worden,maar we halen het wel he.
Liefs orchideke
 
Hoi,

Aan je leeftijd ligt het denk ik niet,ik ben 21 jaar en heb dat ook wel eens gehad maar ik denk dat het meer te maken heeft met de hormonen nu je zwanger bent.Een vriendin van mij zegt altijd die Hormonsters spelen een rol en dat is volgens mij hier ook zo.Je kunt het echt wel,moeder natuur doet zijn werk zodra je bevallen bent zeg maar.Het zit in de vrouw om een moeder te zijn.

Lfs nice (38,2 wk zwanger,augustus forum)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan