Soms weet ik het niet meer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Een paar dames kennen mij misschien nog. Ik heb in maart een miskraam gehad en nu waarschijnlijk weer. Ik had een positieve zwangerschapstest en heb het door mijn huisarts laten bevestigen. Ik heb maandag een echo gehad en  het hartje van mijn wondertje klopte helaas niet. Volgens de gyn. ben ik tussen de 5 en 6 weken zwangerl,mijn berekeningen moest ik toch al 7 a 8 weken zwanger zijn. Ik snap er helemaal niets van, ben ook erg verdrietig. Ik krijg 14 juli weer een echo en dat moet mij dan zekerheid geven. Ik voel me na dit vervelende nieuws niet meer zwanger en kan alleen maar denken WAAROM? Omdat ik al meerdere malen een miskraam heb gehad begin ik soms de moed op te geven. Ik denk dan, ik ben al bevoorrecht met een gezonde zoon van bijna 8 jaar, misschien is het voor mij niet weggelegd. Ik verlang zo graag naar een tweede kindje dat ik soms net zoals jullie bepaalde dingen niet begrijp. Mijn vraag aan jullie is als je al eerder een miskraam of miskramen hebt gehad, hoe gaan jullie om met dat gevoel. Ik bedoel eigenlijk geven jullie ook wel eens de moed op.

Ik wens jullie ook allemaal sterkte en hoop gauw wat van jullie te horen.

Heel veel liefs van Monique.
 
Hai

Inderdaad is het verdriet   heel groot.
Het maakt niet uit of je al een kindje hebt of niet.
Ons verlangen naar nog een kindje was/is heel groot.
Ons dochtertje is bijna 5 jaar. Mensen reageren wel vaak o.. dacht dat jullie geen kinderen meer wouden.
Ik kan ze dan wel..... gr gr gr.
Dat niet iedereen het zelfde is en hoe en waarom begrijpen ze niet.

Momenteel is mijn verdriet heel groot en zijn mijn gedachten dit kan ik niet nogmaals aan.
Wat de toekomst ons breng dat zien we wel.

Ik hoop dat je snel duidelijkheid heb over jezelf.
Als je minder ver bent kan het zijn dat het hartje dan nog niet klopt??

Meid heel veel sterkte.

PV
 
Hallo Monique,

Het is erg begrijpelijk dat er momenten zijn dat je het allemaal even niet zo ziet zitten. Ik heb vorig jaar 2 x achter elkaar een miskraam gehad, 1 in september en 1 in december. Ik had heel erg de drang om maar weer snel zwanger te worden zodat ik het verdriet achter me kon laten....helaas duurt het zwanger worden deze keer wat langer.
Ik heb er af en toe heus nog wel verdriet van maar ik ga steeds meer inzien dat ik er helemaal niets aan kan doen en dat er gelukkig heel veel andere dingen de moeite waard zijn, die me gelukkig maken.
Wij hebben tot nog toe nog geen kinderen maar ik ben er van overtuigd dat ie ooit een keer gaan komen. Daarnaast probeer ik ook de andere kant te bekijken stel je voor dat het nooit gaat lukken, hoe gaan we ons leven dan indelen. Het klinkt raar maar ook daar hebben we inmiddels ideeen bij.
Uit de verdrietige momenten van het afgelopen jaar haal ik toch ook wel heel veel positieve dingen. Het heeft zijn tijd nodig en ja daar hoort het stukje verdriet ook bij....ik ben een praatgraag en praat er dus heel veel over. Ik ga deze ronde voor het eerst ovulatietesten gebruiken en zo probeer je wat, maar ondertussen maak ik ook andere plannen. Leuke vakanties in het verschiet, volgend jaar een studie....ik ga in september op voetbal.
Neem je tijd, af en toe lekker huilen en verdrietig zijn, er komt heus een tijd dat je het allemaal positief ziet, en houd vooral positieve hoop......je hebt al een wondertje...er komt vast nog 1.
Succes en heel veel sterkte in ieder geval.
Liefs van mij.
 
Lieve Monique,

Wat spijt me te horen dat jullie nu weer zulk slecht nieuws te horen hebben gekregen.  

Je vraagt hoe wij ermee om gaan. Tja,... das nog wel heel wisselend. Voor mij is het nu 5,5 week geleden, Eigenlijk dus nog pas erg pas. Het was mijn eerste zwangerschap en het was erg gewenst en super welkom.  

Het is op mijn werk erg druk. Dat is aan de ene kant wel fijn, daardoor heb ik geen tijd om te gaan piekeren. Aan de andere kant breekt me dat lichamelijk wel een beetje op en is het erg vermoeiend. Daarnaast zorg ik ook veel voor afleiding en ga ik regelmatig weg. Dat scheelt wel gelukkig.

Een van mijn vriendinnen is net 8 weken zwanger.Ik hoorde dat net een week na mijn miskraam. Ondanks  mijn miskraam en mijn verdriet was ik blij voor haar en wilde ik graag heel erg mee leven. Maar dat meeleven en meevoelen is me vooral erg gaan opbreken. Ik werd er steeds somberder van. Nu ik wat meer afstand van haar heb genomen en mezelf daar iets meer rust in heb gegunt merk ik dat het ook weer iets beter gaat.

Ik raad je aan om je tijd er voor te nemen en vooral goed voor je zelf op te komen. Alleen jij kunt bepalen hoe het met je gaat, hoeveel tijd je ervoor nodig hebt, wat je wel kunt en vooral wat je niet kunt!

Liefs Nanda
 
Lieve Monique,

Het klinkt als mijn verhaal...... Dacht ook al bijna 8 weken te zijn, maar de echo gaf aan ruim 5 weken. Het heeft 1,5 week geduurd voordat zeker was dat het echt over was. Het vruchtje was na een paar dagen gegroeid. En dat kon als ik een uitgestelde eisprong gehad had. Die kon je vlgs de gyn hebben als je veel stress gehad had of bij een onregelmatige cyclus. Nou ben ik erg regelmatig, maar had wel veel stress gehad.
Nou was er op het forum een andere vrouw die hetzelfde had. Bij haar was wel een hartje gaan kloppen, bij mij niet. En zij zit nu halverwege haar zwangerschap, en alles gaat goed. (weet haar naam niet meer) Je ziet het dus, het kan echt allebei de kanten op gaan!
Ik ga dan ook heel hard voor je duimen. Wie weet ben jij ook wel zo ´n succesverhaal!

En hoe ik omga met mijn miskramen. Ik moet toegeven dat het me dit keer minder zwaar valt als de eerste keer. Tuurlijk heb ik ook moeite met andere zwangeren. Mijn buurvrouw was 5 weken verder dan ik was. Daar heb ik best een paar keer om moeten slikken. Maar ze hebben het vruchtje onderzocht, en waarschijnlijk is het al misgegaan bij de eerste aanleg. Ik hou me dus maar voor dat we ons kindje en onszelf een hoop ellende bespaard hebben. Ik weet namelijk heel goed hoe het is om een kind met een handicap te hebben. Mijn zusje is meervoudig gehandicapt. Dus misschien is het daarom nu iets minder moeilijk. Ik weet het niet. Wel vinden we het heel jammer. Het was een zeer gewenst kindje. Het mocht alleen niet zo zijn. Ik vraag me ook wel eens af hoe vaak ik dit aan zou kunnen. Maar we hopen het nooit meer me te hoeven maken.

Zo, dat was een heel verhaal. Ik hoop dat jullie het niet nog een keer mee hoeven maken. Ik ga voor je duimen.

Groetjes, Kat
 
Monique,

allereerst heel veel sterkte de komende tijd. Die onzekerheid   is haast erger dan de zekerheid dat het mis.

Of we wel eens de moed opgeven. Ik niet, tuurlijk ik ben reeel het kan zijn dat er nooit meer een kindje komt, toch heb ik gewoon het gevoel dat mijn tijd nog wel komt, en dan geniet ik samen met mijn vriend van ons kindje. Ik wil de moed gewoon nog niet opgeven.

Twee maanden geleden ben ik bevallen na een zwangerschap van bijna 18 weken.  Het lijkt zo lang geleden dat ik zwanger was,  en dan zie ik  een kennisje,  ze woont zo'n beetje bij ons om de hoek. Twee dagen verschil zat er in de uitgerekende datum. Dan is het even slikken en dan is het nog maar zo kort geleden.

Meid hou je taai, neem de tijd, gil, schreeuw, huil, maar ga ook were lachen, genieten, en pak die zonnestralen die ook voor jou nog (gaan) stralen.

Sterkte
Miep
 
Hoi Monique,

Ik hoop dat je gauw zekerheid hebt. Hoop natuurlijk dat het allemaal toch goed is! Dat kan toch nog steeds zo zijn?
Gelukkig heb je dit forum gevonden om je verhaal kwijt te kunnen, mij heeft het heel veel geholpen en nog steeds ben ik hier dagelijks te vinden. Zo prettig dat een ieder weet waar je het over hebt en altijd wel iemand die reageert of belangstelling in je toont! Soms denk je dat je het wel een plekje gegeven hebt maar dan opeens wordt je er weer aan herinnerd en is het weer heel pijnlijk en verdrietig!
Ik wens jullie heel veel sterkte, mocht het toch niet goed gaan.
Blijf hier vooral van je afschrijven!

Liefs Ineke
 
Lieve Monique,

Je gevoel is helaas voor vele van ons heel herkenbaar! Je hebt het gevoel dat je in zo'n diep dal zit waar je nooit meer uitkomt. En toch ga ook jij hier weer uitkomen, al heeft dat heel veel tijd nodig. Balen dat je in zo'n onzekere situatie zit, die onzekerheid is echt slopend!

Ik heb in het laatste jaar 5 miskramen gehad, oorzaak onbekend. Weet precies hoe shit je je voelt. Maar de aanhouder wint!! Ook jij komt weer aan de beurt.
Laat eerst je verdriet komen! Je hebt alle recht om intens verdrietig te zijn!

Heel veel sterkte,
Liefs Anne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan