Sinterklaasochtend moest ik naar de dokter met mijn zoontje van twee. Daar kreeg hij pilletjes en een pompje voor de kinkhoest waar hij ondertussen al twee weken mee liep. Maar daar kunnen ze helaas erg weinig aan doen.
Maar op sinterklaas avond ongeveer een uur nadat hij zijn pilletje had gehad, veranderde mika helemaal. Hij ging op de bank liggen en begon te huilen! En dat terwijl ze net allemaal nieuwe kadoos hadden. Ik dacht wat vreemd, maar na een half uur steeds harder huilen had ik er genoeg van. Ik denk dat kind heeft een reactie op die pil of zo. Hij klaagde over oorpijn en ondertussen werd het huilen brullen. Dus de dokterspost gebeld om half acht. Zegt die vrouw, kom maar om twintig voor negen! Ik niet gek, kind in de auto en erheen. Ik denk als hij dan toch huilt, dan maar daar!
Dus om ongeveer acht uur kon ik naar binnen.
Kom ik bij de arts die me zo eens aankijkt van daar heb je er weer een! Een overbezorgde moeder.
Ik vertel de goede man dat ik een verwijskaart voor de longarts van het ziekenhuis heb en dat mika al een hele tijd erg ziek is. Hij hoestte tot stikkens of overgeven toe.
En ik vertel van de oorpijn nadat hij die pil heeft gehad.
Zegt die man wel drie keer tegen mijn kruimel, als huilend bij pappa op schoot.
Ben eens even stil dan kan ik met je mamma praten. Nee, nou moet je even stil zijn.
Ik dacht hij is twee en hij stopt echt niet omdat jij dat wil.
Daarna zegt hij tegen mijn man, hoe oud is hij 4 of 5!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dus ik zeg, hij is net 2!
Dat had hij ook op de verwijskaart kunnen lezen, als hij zich de moeite had genomen om hem te bekijken.
Toen keek hij nadat ik wel drie keer zei, hij heeft oorpijn in de oortjes van onze nog steeds huilende dreumes.
Nee, zegt hij ik zie niks. Ik zeg ik denk dat hij ook koorts heeft. Heb je dat gemeten vraagt hij. Nee, zeg ik. Dan kun je dat ook niet weten zegt hij.
geef hem maar een paracetamolletje!
En nee, hij stak dus geen thermometer in dat oortje!
En zegt meneer de dokter, hij had ook al in bed moeten liggen.
Ik viel van mijn geloof af. Het was sinterklaas avond, het kind huilde al een uur, en wie is hij om dat te bepalen.
Dus stond ik zeven minuten later buiten, met een huilende 4-5 jarige dreumes van net twee. Ik was woedend, je ziet toch zeker het verschil tussen een kind van 2 en een kind van 4!
Eenmaal thuis heb ik mika een zetpil gegeven en is hij van pure uitputting op mijn schoot in slaap gevallen. Ik was zo boos op mezelf dat ik me daar zo heb laten afschepen.
Dus goede raad, laat je niet afschepen als een overbezorgde moeder. Het is jouw kind en je hebt geen thermometer nodig om te bepalen of het wel of niet ziek is!
Liefs, weel.
