Spannend ...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goodmorning ladies,

Ik heb op 1 maart  weer een echo (bij 10,5 week) en ik vind het zoooo lang duren, het is maar 2 weken maar de tijd kruipt voorbij! Wat het ook zo moeilijk maakt, zijn de vele verhalen die ik lees over miskramen. Het maakt me echt heel verdrietig ...
Wat een wonder is het om zwanger te zijn, maar tegelijkertijd is het ook zo moeilijk om ervan te genieten omdat het ook zomaar over kan zijn. Ik hou mezelf maar voor dat zolang ik geen bloedverlies heb alles ok is. Maar soms is het zo dat ik even niet met de zwangerschap wil bezig zijn, ik wil me ervan bewust zijn dat dit de prille eerste weken zijn. Natuurlijk is er niks zeker tijdens een zwangerschap, maar ik denk dat iedereen zich toch wat fijner voelt na die eerste 12 weken.

Herkennen jullie dit? Want soms voel ik me ook wel schuldig dat ik er dan gewoon even niet aan wil denken, terwijl mn vriend er zéker van is dat alles goed gaat en die heeft al weken een roze bril op. Hij is er zóveel mee bezig, terwijl ik me nog inhou met spulletjes kopen. Liever bewaar ik dat als cadeautje voor ons na de 13 weken echo in 't ziekenhuis.

Ik hoop op reacties van meiden die dezelfde gevoelens hierover delen.

Liefs,
Wish
 
Hoi Wish81,

Ik herken mij helemaal in jouw verhaal. Ik heb morgen eindelijk de 12-weken echo (ben dan 11w5d zwanger). Wat hebben de afgelopen weken lang geduurd! Was vorige week met vriendinnen aan het winkelen, ze wilden me al helemaal aan de positiekleding hebben. 'Kun je alvast wel kopen!' Maar ik hield de boot af, eerst de 12-weken echo en zien dat alles goed is. Ik vind het erg spannend allemaal. Op momenten dat ik geen last heb van kwaaltjes denk ik: ben ik nog wel zwanger? Maar aan de andere kant: ik heb geen bloedingen en hevige krampen gehad, dus dat stelt me ook wel weer gerust. Ik denk dat die onzekerheid heel normaal is in de eerste drie maanden. Toen wij de eerste echo hadden (met 8 weken) zagen we een mooi kloppend hartje. De kans dat het dan nog mis gaat was volgens de verloskundige even klein als wanneer het misgaat met 20 weken. Daar vertrouw ik dan maar op. Maar het helpt niet mee dat mijn zus en schoonzus (waren beide precies tegelijk met mij zwanger) een miskraam hebben gehad.
Wish81, ik zou er toch, ondanks je onzekerheid, toch van proberen te genieten. Dat probeer ik ook!

Groet,
RdV1984
 
Hoi Wish,

ik begrijp wat precies wat je bedoeld, ik vind het ook ontzettend spannend. Ik heb afgelopen donderdag een echo gehad, even snel tussendoor, omdat ik door het nare bericht van Gipsey(zij is een vriendin van mij) behoorlijk ongerust was geworden. Gelukkig was alles goed. Het hartje heb ik niet echt zien kloppen, want de verloskundige kreeg de kleine niet stabiel in beeld omdat hij/zij zo druk aan het zwemmen was, je zag de beentjes en armpjes constant heen en weer gaan. De VK heeft het hartje overigens wel gezien. Donderdag heb ik de termijnecho en dan heeft ze ook meer tijd. Maar na de afgelopen echo is er wel een last van mijn schouders gevallen.
Maar ook ik zou blij zijn als de 12 weken voorbij zijn.

Ik hoop dat je desondanks toch wel kan genieten.

Liefs, Yvette
 
Heel herkenbaar allemaal. Moet wel zeggen dat de echo van afgelopen vrijdag de grootste angst wel heeft weggenomen. Er zit in ieder geval iets en het hartje doet het, dus de grootste struikelblokken zijn nu wel genomen.

Mijn moeder zei afgelopen weekend heel wijs tegen me dat ik niet teveel moest luisteren naar de verhalen van mensen over misgelopen zwangerschappen. En ik denk dat ze daar ook wel een punt heeft. Het probleem is denk ik ook dat de verhalen van mensen waar het misging beter blijven hangen (want dramatischer) dan die verhalen van mensen waar het wel allemaal goed ging.

Neemt overigens niet weg dat ik het ontzettend rot vind voor die mensen waar het misgaat. Ik moet zeggen dat ik zelf al vrij snel gehecht was aan ons kindje en ik er niet aan moet denken dat ik het kwijt zou raken. Snap eigenlijk nu pas wat voor impact een miskraam op je kan hebben.

Kijk dus toch ook wel met de nodige zenuwen uit naar de echo over vier weken (11 weken). Als alles dan goed is dan gaat naast de vlag ook de wimpel uit!
 
OOOHH zo herkenbaar!
Ben nu 9 weken zwanger en heb met 6 weken een echo gehad, daarop klopte een hartje. De afgelopen 3 weken zijn voorbij gekropen! Heb vrijdag weer een echo.
Nu heb ik ook nog een zwartgallige gynaecoloog, die direct zei dat het allemaal nog pril was en dat we 'garantie tot aan de deur hadden', dus dat stelt je ook niet echt gerust.

Probeer mezelf voor te houden dat het vaker wel goed gaat, dan mis, maar als ik dan die verhalen lees over die miskramen...Zit het met pijn in mijn hart te lezen. Kan me zo goed voorstellen hoe kapot je daarvan kan zijn.
Kon ik me vroeger ook nooit indenken, maar je gaat je zo snel hechten en je een beeld van de toekomst vormen.
Het engst vind ik de verhalen van de vrouwen die gewoon nog zwangerschapsverschijnselen hebben, maar waarvan het kindje al 2 weken geleden is gestopt met groeien. Je denkt toch: zolang ik die klachten heb, zal het wel goed zijn..

Mijn man is ook heeeeel positief. Die wil er niks van weten dat het mis kan gaan en heeft afgelopen weekend al allemaal spulletjes gekocht. Ik kon het niet....
Misschien is het voor vrouwen toch anders.
Kan er op dit moment nog moeilijk van genieten. Aan de ene kant vind ik het hartstikke leuk, want een paar mensen weten het en de kaartjes en cadeautjes stromen binnen en iedereen wil weten hoe het gaat, maar durf dan niet te enthousiast te reageren, omdat ik als de dood ben eind van de week te moeten vertellen dat het mis is. Ik denk dat ik ook pas kan genieten als die eerste 3 maanden voorbij zijn.

Meiden, nog even door de zure appel heen. Over een paar maanden lopen we vast allemaal achter de kinderwagen met een supergezond kindje!!!

liefs
Laura





 
Hoi hoi,

Hier nog zo iemand hoor. Ik heb een miskraam gehad voor de zwangerschap van Sven en ook het zwanger zijn van Sven was erg turbulent. Ik ben dus ook het typje:eerst zien op de echo dat alles goed is en dan pas genieten!

Ik heb een echo gehad met 8 weken en die was goed. Toen zei de gyn: tot over 4 weken. Ik dacht: man dat hou ik niet vol zo lang wachten! En dus ben ik mijn tijd ook aan het uitzitten. Volgende week dinsdag mag ik weer. Dan bij de vk van het ziekenhuis. Hoop maar dat zij een echo maakt anders word ik echt gek!

Je bent dus echt niet de enige!

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007 en zwanger van nr. 2
 
Ik dacht al dat ik vast niet de enige zou zijn hiermee. Volgende week woensdag hebben we nu een echo. Mijn vriend wilde eerder gaan, maar ik probeer er nu doorheen te komen die laatste week. Wij hebben hier nog best geluk dat we de gyneacoloog elk moment kunnen bellen voor een echo; zo lang je maar betaald natuurlijk. Nou is 't maar €50,00 dus daar hoef je 't niet voor te laten. Maar ik weet ook dat je meer ziet op een 10 weken echo en idd als ik voor die tijd niks merk moet ik er maar vanuit gaan dat alles goed is. En ik vind 't ook een beetje genant om daar om de twee weken te komen hihi

Ik hoop gewoon dat er niet meer van die nare verhaaltjes komen hier op  't forum en dat we allemaal gezond de zwangerschap doorkomen. Mn moeder en een vriendin zeggen steeds: waarom lees je dan die nare verhalen? Ik weet 't niet eigenlijk ... het is beter voor me om dat niet te doen. Heel tegenstrijdig want als ik nu een miskraam zou krijgen zou ik mn verhaal ook hier willen delen.

Nou ja ... we moeten van 't beste uitgaan! Nog een paar weken (voor de meesten denk ik) en dan zijn we al door 't eerste trimester heen

Liefs,
Wish
 
Hoi wish,

alles wat je beschreef kan ik mezelf in herkennen. De laatste week dacht ik ook aan, zolang ik geen bloed zie dan zal het wel goed zijn. En hierdoor voel ik mij ook stukken beter want constant in de stress is ook niet gezond voor je wondertje. Maar toch begin ik mij zorgen te maken omdat ik sinds een paar dagen totaal geen last mee heb gehad van misselijkheid tewijl ik dat constant had. En verder kan ik weer normaal eten terwijl ik eerst geen hap door mijn keel krijg.. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot nu toen niet van mijn zwangerschap genoten heb.. Ik moet mijn verloskundige maar even bellen..

:-(
Shirley
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan