Specifiek moment van trots... (vertel)

Vorige week toen Lyanne zo ziek was hadden we weer zo'n moment.

Ze moest naar de kinderarts en werd helemaal onderzocht en ze bleef keurig liggen en gaf de arts haar grootste glimlach en dat terwijl ze zoooo ziek was.

Heerlijk!

Groetjes, Marieke
 
Wil je maar één specifiek moment.................. dat gaat niet hoor, dus heb je even:

Trots ben ik als mijn kleine grote jongen van bijna 4 weer zo nieuwsgierig is dat hij alles wil weten: hoe laat is het, waar staat dat, wat betekent dat, waarom dan? Trots als ik een dikke knuffel en een kus krijg voordat hij gaat slapen en hij zegt: ik vind jou de allerliefste. Trots omdat hij opeens zindelijk is, van de speen af is en zo open en sociaal is.

Trots op mijn meisje ben ik als ze dapper haar eerste stapjes zet, als ze lachend het trapje van de glijbaan opklimt in de speeltuin en zelf naar beneden gaat, als ze zelf probeert te eten en zelf  haar slofjes aan probeert te doen, als ze dolgelukkig is wanneer ze haar papa ziet en haar broertje, als ze heel goed laat blijken dat ze snapt wat er gezegd wordt en opdrachtjes uitvoert (leg pop maar in bed, pak maar een boekje, haal je jasje maar), als ze stralend het kinderdagverblijf binnenstapt, als ze achter haar poppenwagentje buiten loopt en iedereen vriendelijk begroet met een 'Hi'...
Ik ben nog niet klaar hoor, maar anders wordt het wel erg veel tekst haha

En tot slot: trots ben ik als ik ze samen zie spelen die twee, binnen, buiten of in bad en dat ze het samen zo druk hebben dat ze me niet eens meer zien. Heerlijke momenten

Liefs
Susan
 
We zijn natuurlijk allemaal trots op onze kids.
Tja,ik heb zoveel momenten van trots...
Maar om iets te noemen dan is dat toch wel hoe de oudste omgaat met zijn broertje,én andersom!
Ik heb me best zorgen gemaakt over hoe de oudste zou reageren als de kleine eenmaal geboren zou zijn,hij is tenslotte 5 jaar alleen geweest.
Gelukkig was deze zorg geheel onterecht,ze zijn zo lief voor elkaar,grote broer is stapel op zijn kleine broertje.
En daar ben ik enorm trots op!

Hier een foto die laat zien hoe close ze zijn...smelt.
Groetjes Tanja
 
als Ivar naar me toe kruipt als ik op de bank zit, zich optrekt aan mijn been en vervolgens tegen me brabbelt en lacht. Als ik hem dan oppak om te knuffelen, dan een glimlach van oor tot oor.

Of als hij lekker op schoot tegen me aan zit, de laatste tijd blijft hij wat langer stil zitten, heeeeerlijk!

Groetjes Jenneke
 
Tja....waar moet ik beginnen.....

Ik ben altijd trots...ondanks de zware periode die we achter de rug hebben.....van ieder aaitje, kusje, handje, gekwebbel en zn actieve aardje.....gewoon heerlijk om te zien dat het mensje dat uit je komt zich zo ontwikkeld en de grote wijde wereld in stapt...maar toch snel weer terug komt om aan mama te hangen...hahaha

ben gewoon lekker trots....zelfs na een slapeloze nacht

Liefs Denise
 
Terug
Bovenaan