Speen afleren: ervaringen?

M

Mateke

Hey allemaal!

We zijn sinds vandaag het speentje van onze dochter van 2,5 aan het afleren. Ze gebruikte het tot nu toe enkel nog in bed tijdens haar dutje en ‘s nachts. Nu heeft ze deze avond al 2 stevige huilbuien gehad waarbij ze echt zeker een halfuur of langer aan een stuk ontroostbaar huilt. Ik lees hier en daar dat dit niet ongewoon is en dat het een nacht of 3 zou duren vooraleer ze eraan gewend zijn. Ik weet dat het even tanden bijten en doorzetten wordt maar ben nu vooral op zoek naar jullie ervaringen. Hoe ging het afleren bij jullie? Hoe lang duurde het ongeveer? … Kwestie van dat ik me er op dit moment wat minder alleen bij voel, haha. Mijn man en ik hebben al flink tanden gebeten vanavond en ik maak me momenteel op voor een woelige nacht met een bijna 6 maanden oude baby en een peuter voor de eerste keer zonder speen…
 
Pedagogisch misschien heel onverantwoord, maar wij hebben het met onze dochter met een beloning afgeleerd…
Ze wilde er ook niet vanaf. Na een week huil en driftbuien het over een andere boeg gegooid.

We hebben een speenkalender gemaakt. Iedere keer als ze zonder mopperen zonder speen geslapen had mocht ze een sticker plakken. Toen ze een hele week stickers had geplakt bij iedere keer dat ze zonder speen geslapen had, gingen we een kadootje kopen wat ze zelf uit mocht kiezen. (Als ik een tip mag geven, probeer het richting een lekkere zachte knuffel te sturen)
Hier werd een knuffel gekozen die net zo groot was als zijzelf. Die mocht mee in bed in plaats van de speen.
De speen heeft ze toen zelf in de prullenbak gegooid.
 
Ik heb mijn zoontje laten geloven dat hij het zelf wilde. Hij zei op een gegeven moment dat alleen de blauwe spenen nog lekker waren. Waarop ik zei dat die niet meer werden verkocht. Dat vond hij ontzettend jammer.
Een paar dagen later, toen mijn eerdere mededeling wat was ingedaald heb ik hem gevraagd hoe we dat gingen oplossen als zijn speen kapot was. De blauwe hadden ze immers niet meer. Hij zei daarop dat hij dan geen speen meer wilde.
Heel toevallig was 1 of 2 dagen later zijn speen kapot. Hij heeft hem zelf weggegooid en er nooit meer naar omgekeken.
 
Toen onze dochter twee was, hebben wij de speen uit het zicht gelegd. Pas als ze er om vroeg kreeg ze der speen.
Zo hebben wij het voor elkaar gekregen dat ze alleen nog met de speen sliep. Op een geven moment vroeg ze er ook niet meer naar bij het naar bed gaan.

Inmiddels is ons tweede kindje geboren en moest en zou ze der speen weer hebben. Deze hebben wij dan ook gegeven: een acceptabele terugval om maar zo te zeggen. (liever een speen dan niet meer zindelijk)

Nu de jongste ~7 weken is hebben wij gevraagd wat zij voor der speen wilde hebben, omdat ze zo'n grote meid is en geen speentje meer nodig heeft. Ze zij een wortel. Ik vroeg toen of ze het zeker wist. Ja hoor. Ze ruilde zo haar speen in voor een lekker stukje wortel. (ze is overigens net drie jaar).

Die avond was het wel even moeilijk, want ze had niet door dat ze haar speentje echt had weg gedaan voor een wortel die er niet meer is, omdat ze de wortel opgegeten heeft. Na wat uitleg is ze gaan slapen zonder speen en vraagt er ook niet meer naar bij het naar bed gaan.

Bij de gastouder had ze ook nog een speen en de gastouder heeft mijn actie herhaald. Ze kwam die middag thuis met een speeltje en vertelde trots dat ze haar speen had weggegooid en een cadeautje heeft mogen uitzoeken.

Dus bij ons eigenlijk maar 1 dag zitten jammeren. Ook heeft ze er één keer overdag om gevraagd toen ze gevallen was, daar heb ik niet op gereageerd en haar gewoon een dikke knuffel en een super kus gegeven, want super kussen halen de pijn weg: denkt ze.
 
Hier was het uiteindelijk afgelopen met 1 nachtje groot verdriet. Wanneer ze er nog eens naar vroeg zeiden we dat ze nu een grote meid is en geen baby meer en dat speentjes voor baby’s zijn. Vond ze prima dan. Verdiet troosten gebeurde sowieso al enkel met een knuffel en een kus. Speentje was enkel nog voor in bed. Maar al bij al ging het dan toch nog vrij vlot. Die ene nacht was wel echt heftig haha.
 
We zijn hier gestopt toen hij verkouden was en daardoor niet goed op zijn speentje kon sabbelen. Uitgelegd dat het speentje niet goed ging door de verkoudheid en dat hij altijd op zijn favo tutteldoekjes mag sabbelen. Het was even een paar nachten moeilijker in slaap vallen maar ging verder heel soepel eigenlijk. Met 2,5 gestopt vanwege spraak en gebit.
 
We hebben met onze zwaar verslaafde 2,5 jarige het boekje Ebbie zonder speen geleend in de bieb en dat verhaaltje gevolgd: de speen inpakken en weggeven aan een baby die anders niet zou kunnen slapen. We hebben hem toen aan een baby op de crèche gegeven. Dat konden we dus 's avonds heel goed uitleggen: nee de speen is nu bij die baby.

Inslapen gaat 's avonds goed, heeft wat langer nodig en jammert dan lange tijd maar dat is haar manier van tot rust komen. Het enige is nu: het middagslaapje wil niet meer lukken... Heeft iemand daar ervaringen mee?
 
Wij zijn nu met onze vierjarige, wiens tandjes al schreef beginnen te staan, ook gestopt. Zaterdagavond. Ik heb haar beloofd, dat wanneer ze de hele herfst vakantie zonder speen doet, we samen met de trein gaan rijden. Ze slaapt ruim twee uur later dan normaal. En heeft dus 's avonds allerlei redenen om mama te roepen. En roept al voor de wekker gaat dat haar lampje uit is. (Welke ze uitstekend zelf aan en uit kan zetten.) Maar ze slaapt wel door.
We hebben de afspraak over de trein heel officieel gemaakt, op papier met datum en beide ondertekend. (Ze kan nog niet lezen, maar het werkt toch, en wel leuk voor later.) het boekje waarin het staat is ze nu heel trots op.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan