Mijn dochter kreeg als baby al snel een speen omdat ze zuigbehoefte had.
Als snel deden we hem automatisch in haar mond, ook overdag.
Op een gegeven moment wilde we daar vanaf en hem alleen in bed gegeven.
Dat hebben we gedaan en zonder probleem voor onze dochter.
Overdag kon ze prima zonder speen.
Het beste is helemaal geen speen. En nu ze bijna 2 jaar wordt, zitten we te bedenken om hem ook in bed af te leren.
Nu zijn er al eens topics over geweest, hoe pak je dat aan.
Een aantal schreven toen ook: gewoon weg nemen...
Ze is nog te jong om te beseffen dat Sinterklaas of een fee hem meegenomen heeft. (Sinterklaas is nu al helemaal niet relevant!!!)
Vaak hoor je dat het gehuil en roepen om de speen terug te krijgen na 3 dagen wel over is.
Nu het volgende:
Vanaf woensdagavond heb ik de speen afgenomen/ weggedaan.
Ze is al een tijdje aan het spoken in bed 9's avonds) en wil niet gaan slapen. Gooit tien keer die speen uit bed...papa en mama steeds naar boven om hem op te rapen en terug te geven. Dit was ik zo zat, dat ik haar heb laten gaan: huilen, maar geen speen terug gegeven, niet gaan kijken. Binnen 10 minute sliep ze en sliep heel de nacht door zonder speen en zonder huilen, mopperen of vragen om haar speen.
Donderdag: middagslaapje: eerst 45 minuten gehuild, toen half uur geslapen. Veel te kort, maar goed.
Donderdagavond: weer huilen, roepen om mama en speen. Heb haar 3 knuffeltjes gegeven (Knorretje, Tijgertje, Ior), momenteel is ze dol op Winnie the Pooh. Vond ze geweldig, ze speelde ermee in bed, tot ze toch haar speen weer mist...huilen, roepen, uiteindelijk toch gaan slapen en pas rond 6:00 vanmorgen huilen om haar speen.
Nu ligt mevrouw weer in bed, heeft zeker 45 minuten gehuild en is nu net stil.
Ik vind het zelf een harde manier, maar het schijnt dat je er door heen moet. Maar ik vind het zooooo moeilijk. Liefst wil ik naar boven rennen, die speen pakken en die haar geven. Het is echt hard om door te zetten en je moeder gevoel uit te schakelen.
Hebben hier meer moeder ervaring mee?
Hoe hebben jullie dit aangepakt? (misschien als jullie al oudere kids hebben)???
45 minuten je kind laten huilen vind ik echt heel moeilijk, 1 minuut is al lang.
Ook twijfel ik over de manier waarop. Maar eer ze begrijpt dat een speen niet goed is, dat ze te oud is, dat ze beter weg kan doen, zijn we 1 jaar verder en heeft ze 1 jaar langer een speen gehad. Ik wil liever dat ze het zonder speen gaat doen, maar het is echt heel moeilijk om het af te leren.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Groetjes, 'Rebbie'
Als snel deden we hem automatisch in haar mond, ook overdag.
Op een gegeven moment wilde we daar vanaf en hem alleen in bed gegeven.
Dat hebben we gedaan en zonder probleem voor onze dochter.
Overdag kon ze prima zonder speen.
Het beste is helemaal geen speen. En nu ze bijna 2 jaar wordt, zitten we te bedenken om hem ook in bed af te leren.
Nu zijn er al eens topics over geweest, hoe pak je dat aan.
Een aantal schreven toen ook: gewoon weg nemen...
Ze is nog te jong om te beseffen dat Sinterklaas of een fee hem meegenomen heeft. (Sinterklaas is nu al helemaal niet relevant!!!)
Vaak hoor je dat het gehuil en roepen om de speen terug te krijgen na 3 dagen wel over is.
Nu het volgende:
Vanaf woensdagavond heb ik de speen afgenomen/ weggedaan.
Ze is al een tijdje aan het spoken in bed 9's avonds) en wil niet gaan slapen. Gooit tien keer die speen uit bed...papa en mama steeds naar boven om hem op te rapen en terug te geven. Dit was ik zo zat, dat ik haar heb laten gaan: huilen, maar geen speen terug gegeven, niet gaan kijken. Binnen 10 minute sliep ze en sliep heel de nacht door zonder speen en zonder huilen, mopperen of vragen om haar speen.
Donderdag: middagslaapje: eerst 45 minuten gehuild, toen half uur geslapen. Veel te kort, maar goed.
Donderdagavond: weer huilen, roepen om mama en speen. Heb haar 3 knuffeltjes gegeven (Knorretje, Tijgertje, Ior), momenteel is ze dol op Winnie the Pooh. Vond ze geweldig, ze speelde ermee in bed, tot ze toch haar speen weer mist...huilen, roepen, uiteindelijk toch gaan slapen en pas rond 6:00 vanmorgen huilen om haar speen.
Nu ligt mevrouw weer in bed, heeft zeker 45 minuten gehuild en is nu net stil.
Ik vind het zelf een harde manier, maar het schijnt dat je er door heen moet. Maar ik vind het zooooo moeilijk. Liefst wil ik naar boven rennen, die speen pakken en die haar geven. Het is echt hard om door te zetten en je moeder gevoel uit te schakelen.
Hebben hier meer moeder ervaring mee?
Hoe hebben jullie dit aangepakt? (misschien als jullie al oudere kids hebben)???
45 minuten je kind laten huilen vind ik echt heel moeilijk, 1 minuut is al lang.
Ook twijfel ik over de manier waarop. Maar eer ze begrijpt dat een speen niet goed is, dat ze te oud is, dat ze beter weg kan doen, zijn we 1 jaar verder en heeft ze 1 jaar langer een speen gehad. Ik wil liever dat ze het zonder speen gaat doen, maar het is echt heel moeilijk om het af te leren.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Groetjes, 'Rebbie'