<p>Hallo allemaal!</p><p>Als allereerst wil ik zeggen dat ik weet hoeveel vrouwen het niet lukt om zwanger te worden. Dit is mijn verhaal en ik moet het gewoon even kwijt omdat ik niet meer weet wat ik moet. Ik hoop advies te kunnen krijgen van jullie!</p><p>Ben nu 20 weken zwanger, ongepland en vriend is er vandoor gegaan. </p><p>Ik kwam er achter dat ik zwanger was nadat mijn ongesteldheid uit bleef, na een testje die bevestigde dat ik zwanger was veel gepraat met toen nog mijn vriend. Uiteindelijk kwamen we er niet samen uit en koos ik voor mijzelf en baby en ging hij zijn eigenweg. </p><p>Het was zeker ongepland maar eenmaal bekomen van de schrik die maar een nachtje heeft geduurd was ik er super blij mee. Ik ging er voor en ik voelde me al een echte mama. Ik hield van mijn kindje die ik nog nooit gezien of gevoeld had en ik wist zeker dat ik super gelukkig zou worden met een kleintje. Ik heb zowat alles al in huis en schreeuwde vol trots van de daken dat ik mama werd!</p><p>Dat gevoel bleef niet helaas.. opeens sloeg ik om en had ik niet perce spijt maar wel bang spijt te krijgen. Ik wil nog helemaal geen mama worden en ook niet een alleenstaande moeder. Ik wil momenten kunnen delen met een vriend die er ook van houd en samen trots kunnen zijn. Maar wil ik uberhaupt ooit wel een kindje? Ik wil nog vrijheid en doen waar ik zin in heb, vooral niet een verantwoording willen hebben voor een klein kindje.</p><p>Diep van binnen hou ik nog steeds van het kleintje en ik zou het ook echt niet willen afstaan. Maar ik wil ook geen mama worden. </p><p>Hoe kan ik wel zo omslaan. Ik voel me totaal niet gelukkig meer en ik schaam me voor hoe het loopt. Ik vind het moeilijk om over het kleintje te praten omdat ik er totaal niet klaar voor ben. terwijl ik in het begin nergens anders over kon hebben.</p><p>Ik ben zo ongelukkig en wil dit echt niet maar toch ook weer wel. Ik moet doen alsof ik gelukkig ben en kan niet goed over dit probleem praten. </p><p>Ik ben bang dat mensen dit verkeerd oppakken en niet begrijpen.</p><p>Ik hoop hier mee misschien advies te kunnen krijgen of misschien mensen die dit zelf ook hebben gevoeld?</p><p>Hopelijk gaat dit gevoel snel weg en word ik een gelukkige mama</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Spijt van zwangerschap.
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi,
Wat super vervelend dat je je zo voelt en wat een lastige situatie voor je. Begrijp dat je je rot voelt. Goed dat je het uit en deelt.
Misschien kan je naar de huisarts en kijken of je hierover met iemand kan praten. Voor je zelf en voor je kindje.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je je gauw weer wat beter voelt en toch weer kan genieten van het feit dat je moeder wordt.
Wat super vervelend dat je je zo voelt en wat een lastige situatie voor je. Begrijp dat je je rot voelt. Goed dat je het uit en deelt.
Misschien kan je naar de huisarts en kijken of je hierover met iemand kan praten. Voor je zelf en voor je kindje.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je je gauw weer wat beter voelt en toch weer kan genieten van het feit dat je moeder wordt.
Heel goed dat je nu al zo over je gevoelens kan praten . Vind het echt heel vervelend voor je en zou inderdaad professionele hulp gaan zoeken bij een psycholoog . Daar is niks ergs aan en hoef je je ook niet voor te schamen. Het kan je helpen om je weer goed te gaan voelen voordat je kleine er is, maar ook voor daarna als dat nodig zou zijn.
Het is geen makkelijke stap om te zetten , je kunt ook eerst naar je huisarts en dan kan hij/zij je doorverwijzen .
Blijf hier in ieder geval niet mee lopen . Dat is niet alleen slecht voor jezelf maar ook voor je kleintje .
Heel veel sterkte , hopelijk gaat het snel weer wat beter met je .
Het is geen makkelijke stap om te zetten , je kunt ook eerst naar je huisarts en dan kan hij/zij je doorverwijzen .
Blijf hier in ieder geval niet mee lopen . Dat is niet alleen slecht voor jezelf maar ook voor je kleintje .
Heel veel sterkte , hopelijk gaat het snel weer wat beter met je .
Ik sluit me aan bij al het bovenstaande. Maar los daarvan wil ik je even een hart onder de riem steken. Zelf ben ik ook ongepland/onverwacht zwanger. Wel met vriend die er ook gelukkig mee is, maar doordat ik er zooo niet op voorbereid was/ben, herken ik je gevoelens. Het is een rollercoaster aan emoties. Daarnaast zullen de hormonen ook meespelen. Weet dat (bijna) iedere zwangere twijfels heeft. Ik probeer het niet te bagataliseren, maar ik hoop dat je je minder schuldig voelt...
Heel veel sterkte! Ik krijg heel sterk het gevoel dat je hier gewoon goed en gelukkig uit gaat komen!
Heel veel sterkte! Ik krijg heel sterk het gevoel dat je hier gewoon goed en gelukkig uit gaat komen!
Hoi,
oh Meis wat lijkt mij dit vervelend zeg!
Ik ben ook ingepland zwanger wel een vriend.
ben nu 26 weken zwanger en twijfel ook nog elke dag heb vorige week voor het eerst mijn zorgen geuit aan de verloskundige dat ik niet die persoon ben met confettikanonnen om ze vervolgens te poppen en blij te roepen yeahh ben zwanger!
vind het dood eng en ondanks dat blijf ik spulletjes kopen en wil ik wel het beste voor me kleine man maar dat wil niet zeggen dat ik mij zelf straks zie als moeder of laat staan achter een kinderwagen zie lopen!
En oh man als ik er over na denk dat ik straks niet spontaan de deur uit kan om een wijntje te doen in de stad dat maakt me bang ongelukkig als of mijn wereld is afgenomen!
maar ik weet zeker dat ik ondanks alles een geweldige moeder zal worden en het alle liefde zal geven wat ik in mij heb, en dat zal ook zeker ook voor jouw gelden!
de hormonen maken je vaak onzeker en geven je soms geen confetti momenten zoals het wel zou moeten zijn!
je was er blij mee en weet zeker dat je over je buik wrijft om je kleine al een vertrouwd gevoel te geven en hem of haar te laten zien dat je ondanks alles er van houd!
Je verloskundige kan ook een goed luisterend oor zijn!
Succes !
oh Meis wat lijkt mij dit vervelend zeg!
Ik ben ook ingepland zwanger wel een vriend.
ben nu 26 weken zwanger en twijfel ook nog elke dag heb vorige week voor het eerst mijn zorgen geuit aan de verloskundige dat ik niet die persoon ben met confettikanonnen om ze vervolgens te poppen en blij te roepen yeahh ben zwanger!
vind het dood eng en ondanks dat blijf ik spulletjes kopen en wil ik wel het beste voor me kleine man maar dat wil niet zeggen dat ik mij zelf straks zie als moeder of laat staan achter een kinderwagen zie lopen!
En oh man als ik er over na denk dat ik straks niet spontaan de deur uit kan om een wijntje te doen in de stad dat maakt me bang ongelukkig als of mijn wereld is afgenomen!
maar ik weet zeker dat ik ondanks alles een geweldige moeder zal worden en het alle liefde zal geven wat ik in mij heb, en dat zal ook zeker ook voor jouw gelden!
de hormonen maken je vaak onzeker en geven je soms geen confetti momenten zoals het wel zou moeten zijn!
je was er blij mee en weet zeker dat je over je buik wrijft om je kleine al een vertrouwd gevoel te geven en hem of haar te laten zien dat je ondanks alles er van houd!
Je verloskundige kan ook een goed luisterend oor zijn!
Succes !
Je hebt geen spijt meis, je bent gewoon bang.
En dat is heel normaal, alles gaat veranderen, dat is toch ook eng.
Maar zoals jezelf zegt, je houdt nog steeds van de baby en het gaat echt goed komen.
Maar het is wel belangrijk dat je hulp zoekt voor deze gevoelens en er niet mee blijft lopen. Sterkte!
En dat is heel normaal, alles gaat veranderen, dat is toch ook eng.
Maar zoals jezelf zegt, je houdt nog steeds van de baby en het gaat echt goed komen.
Maar het is wel belangrijk dat je hulp zoekt voor deze gevoelens en er niet mee blijft lopen. Sterkte!