Spijt van zwangerschap.

[BiHo]

Ik herken je gevoel, ik ben gepland zwanger geworden. Ik riep al van kinds af aan ik wil kinderen. Als wij dan ook nog is het geluk hebben dat het ons gegund is om een gezond kindje te krijgen dan verwacht je heel erg blij te zijn. 
Maar ook ik ben bang, huil af en toe bij mijn man en ouders, waarom. het is nieuw, een mensje dat volledig op jou kennis en gevoel af moet gaan. alleen door huilen kan laten weten wat het wil. Dat maakt me onzeker en bang. Kan ik dit wel en hoe moet dit dan. Niemand die het je kan vertellen want het zijn allemaal andere kinderen, met andere ouders met andere gevoelens. 
Het enige wat ik je kan adviseren, zoek mensen om er over te praten, hulp via huisarts, psycholoog, verloskundige het maakt niet uit wie of wat. Als je maar praat, je gevoelens uitspreekt. Als je dit niet doet kan je daar last van blijven houden. Nu maar ook naar die tijd. 
Dat je het alleen gaat doen/ moet doen. Dat is knap, daar kan ik alleen maar diep  respect voor opbrengen, dat het je dan extra angstig maakt ja dat snap ik wel. 
Ik wens je sterkte en succes en ik hoop dat je optijd de juiste aanpsreekpunten kunt vinden.

 

[Noraaaa]

Wat vervelend dat je je zo voel. Ik ben nu 17+2 weken zwanger en zit in een andere situatie dan jou, maar wat ik wel kan zeggen is dat hormonen heel veel invloed hebben op hoe je je voelt. Op dit moment denk je waarschijnlijk dat je echt geen mama wil worden, maar het kan goed zijn dat je over een paar weken of maanden het wel weer heel graag wilt. Ik hoop voor jou dat dat het geval is. Ik heb mij ook een paar weken zwaar depressief gevoeld en schaamde me ook voor wat ik toen dacht, maar gelukkig is dat gevoel weggegaan. Ik hoop dat het bij jou snel goed komt en dat de hormonen zijn die je zo laten voelen. Heb je familie/vrienden die je hierin en ook dalijk kunnen steunen?
Het is allemaal heel spannend en allemaal nieuw, en sommigen vinden dat je geen vrijheid meer hebt, maar het is hoe je er zelf in staat. Ik zie het als een nieuw begin van een nieuwe fase in je leven. Tuurlijk heb je andere verantwoordlijkheden, maar ik hoop/denk dat als je je kleine in armen heb dat je je gelukkig voel. En is dat niet het geval zou ik z.s.m. proffesionele hulp zoeken of naar een naaste gaan die je kan helpen. Sterkte meis!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi 
hoe gaat het nu met je meid ? 
Hopelijk voel je je al beter, ik kan erover mee praten met je. Ik ben nu 10 weken zwanger en hoewel ik er zelf wel heel blij mee ben, is mijn vriend dat niet. Dat maakt me onzeker en bang soms. Maar heb geen spijt van de zwangerschap, wel geschrokken in het begin. Goed dat je voor jezelf hebt gekozen en hopelijk krijg je misschien hulp bij je onzekerheid, kan me heel goed indenken hoe je je voelt. Misschien helpt het als we erover kunnen praten ? Aangezien we in ongeveer dezelfde situatie zitten... sterkte en groetjes