sprongetje...ik krijg jeuk van dat woord..

jajaja....
Ik krijg er geen kriebels van, maar het is idd zo dat er (vaak) snel aan een sprong wordt toegeschreven.
En "vroegah" hadden ze dat idd ook al, groeispurt/fase geef het beessie maar een naampje.
En dan heb je nog de verschillende "pubertijd-fases"; puterpubertijd, kleuterpubertijd, de "gewone" pubertijd.En dan nog maar te zwijgen van na de 50  De 2e jeugd, zoals ze dat "leuk" noemen.
Waar het op neer komt is dat het met de groei te maken heeft, op elke leeftijd.....

Soms is het wel handig ;) ik kan me er dan ook makkelijker bij neerleggen.

Groetjes Debby mv B'Elanna
 
helemaal met je eens!! Ik wil er ook niks van weten. Geen idee wat precies een sprongetje is en dat houd ik graag zo. Ik wil het niet nog ingewikkelder maken als het al is.

groetjes
Mie
 
Hahahaha...moet wel een beetje om jullie lachen maar misschien hebben jullie wel gelijk.
Ik roep ook al heel snel dat het wel weer een sprongetje zal zijn.
Volgens mij is het ook wel zo dat baby's echt wat huileriger en hangeriger zijn als ze weer een nieuwe ontwikkeling door maken.
Mijn moeder noemde het groeipijn.
Ik merk ook echt wel dat mijn beeb na zo'n periode weer wat nieuws kan.
Maar misschien word het iets te snel geroepen, er kan natuurlijk ook gewoon wat anders aan de hand zijn of een rotdag zal er ook wel eens tussen zitten. Hebben wij ook wel eens.

Ik heb het boek Óei ik groei' een keer van de bieb geleend.
Veel dingen zijn wel herkenbaar maar je moet niet heel de tijd gaan kijken, o, nu komt er een sprongetje aan. Dan word je gek en ga je je beeb in een hokje plaatsen...

Ach ja, misschien wil je als moeder gewoon altijd een oorzaak weten als je kindje huilt en als je geen oorzaak weet noem je het gewoon 'sprongetje'.
Dan voel je je wat beter...(tenminste ik wel )
 
In het begin was ik reuze onzeker. En toen een oud-collega het over dit boek had, hebben we het aangeschaft. Ik moet eerlijk zeggen dat met name de eerste maanden ik er telkens in keek en las en het me een heel gerust gevoel gaf. En ook vond ik het leuk om te lezen wat ze nu weer zou kunnen.
Nu ik dit net zo las allemaal bedacht ik ook dat ik het boek al weken niet meer aangeraakt heb... Maar ik merk ook dat het moederschap me niet meer onzeker maakt; ik geniet er nu met volle teugen van en denk niet meer bij elk huiltje: help.
Kortom, Als je onzeker bent is voor je eigen gemoedsrust Oei, ik groei, wel handig.
En voor de rest merk je vanzelf als ze weer een ontwikkelingsfase doormaken. En het gaat heus niet altijd zo als in het boek beschreven.

Wilmi
 
hihi, leuk hoor al die reacties. Mijn tenen zijn al niet meer zo krom!
maar wel potverdorie zit mijn dochtertje te mopperen vanavond (heel de dag op kov geweest ze was hardstikke moe) zegt papa: wat is er schatje, heee misschien krijgt ze een tandje........
ja hoor schat
groeten Elke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan