Steeds meer onrustig

Wij hebben ook een echte huilbaby gehad, dit kwam mede door reflux. En we hebben haar toen ze pas 4 (!) weken was al een keer laten slapen bij m’n ouders. Voelde ook als falen, maar de huisarts zei toen tegen me: dit is ook houden van, je kiest er voor om even tot rust te komen waardoor je er dalijk weer helemaal kan zijn voor je dochter. 
Bij m’n ouders ging het eigenlijk best goed toen, stukke minder gehuild dan we thuis ‘gewend’ waren. Dit kwam waarschijnlijk door de rust die ze daar vond, thuis voelde ze onze vermoeidheid en spanningen en daar reageert aan baby’tje op. 
Ik wil je als tip meegeven: denk er toch nog eens over om je kindje op te laten nemen, het is echt geen falen, het is op dit moment het beste wat je kunt doen, kiezen voor je rust en daarna vol nieuwe energie weer verder gaan. Zo stap je uit de vicieuze cirkel.  
 
Hier ook een mama met een baby van bijna 5 maanden. 
Toen hij net was geboren, huilen, huilen, huilen. Ik dacht echt dat hij niet anders kon. Hij sliep 4/5 uurtjes over de hele dag. Toen is die opgenomen bij 5 weken omdat die af bleef vallen, veel spuugde etc. Toen kwam er bij hem ook een koemelk allergie uit. Nu zit hij aan de neocate en vanaf de eerste fles ging het goed!!! 
Het is een hele moeilijke slaper, op het KDV slaapt die zo een dag niet. Thuis ook hazen slaapjes, soms een uurtje, soms wel 3. Net zoals jij zegt. 
Bij 3 maanden is hij weer opgenomen geweest omdat die niet wilde eten, diarree had en dus was uitgedroogd. Toen zeiden de artsen ook dat het een pittig mannetje was, ze hebben hem helemaal nagekeken en geobserveerd maar er is niks uitgekomen.. 
Ik ben toen op advies van een buurvrouw naar de osteopaat geweest. Ik geloofde nergens meer in. De eerste keer is die 2 uur bezig geweest met ons zoontje en zijn nekje bleek helemaal vast te zitten (3 dagen vast gezeten in het geboortekanaal en toen een keizersnede gehad) en er zat heel veel spanning. Na 2 uur naar huis, weekje later weer geweest en toen viel die op de behandelbank in slaap, ik wist niet wat me overkwam. Ik ben hierna nog 1 keer geweest en over 3 weken nog een keer. Hij huilt nog steeds, hij slaapt nog steeds slecht in maar slaapt wel veel langer als die slaapt!!
Ik heb er ook heel veel moeite mee.. Ik praat met iemand, dit is fijn om mijn hart te luchten.
Je bent niet alleen! Onthoud dat. Ik leef met je mee!! 
 
Dankje voor jullie meelevende reacties.
Sinds ik dit geplaatst hebt lijkt het op eens beter te gaan. In ieder geval de nachten en dat scheelt al de helft.
De ene dag denk ik: ik bel nu het ziekenhuis voor een opname en nu het beter gaat denk ik weer: maar wat is het nut als ze zo rustig is?
Slapen is nog steeds een dingetje hoor, maar omdst het nu al twee dagen beter gaat voel ik mezelf ook een stuk rustiger.
Ze drinkt nutramigen. Sindsdien ging het beter (voor anderhalve week) en daarna twee weken weer bagger en nu lijkt het weer op te knappen.
Binnenkort weer een provocatietest (de tweede want mijn verzekering eist dat?) ik ben bang dat t er niet goed uitkomt omdat ze ook ondanks kme vrije voeding onrustig blijft.
Ze is ook erg pittig volgens de maatschappelijk werker (we hebben psycho medische hulp ivm haar onrust) dat kon ze merken aan haar houding en ook dat ze het hele consult wakker en alert is. Alleen voel ik me soms niet heel serieus genomen, omdat ze het telkens hebben over het ervaren van huilen en dat iedere moeder het anders ervaart (maar soms huilt ze bijna 20 uur en dat ervaart denk ik iedereen als uitputtend) ze zegt ook dat met dit karakter de onrust wel kan duren totdat ze kunnen lopen en praten.
Maar goed, ik hoop dat dit gedrag van haar zo door blijft gaan.. Ze ligt rustig in haar bedje om zich heen te kijken, maar ik kom tenminste ergens aan toe. Leg haar elke anderhalf uur weg voor een uurtje en ik merk dat ze dat nodig heeft, ondanks dat ze niet slaapt.
In het begin leefde ik zo naar de 6 weken toe omdat iedereen zei dat het dan minder zou worden. Toen mijn zus zei dat haar oudste tot 10 weken enorm veel gehuild had zag ik daar tegenop maar ondertussen ben ik 4 maanden verder..
Ik ben 'blij' te lezen dat er nog meer zijn. Niet voor jullie natuurlijk maar ik hoor altijd mensen klagen over een huiluurtje e.d en dan voel ik me een soort van loser, omdat ik hele dagen huiluurtjes heb en dus niet beter weet en zou wensen dat ik een huiluurtje (of twee) op een dag had.
Maar probeer positief te blijven. Gisteren was ze goed in haar doen(althans volgens de oppas maar toen ik thuis kwam sliep ze rustig dus geloof dat wel.)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan