Hallo,
ik wilde graag weten of er meiden/vrouwen zijn die zich niet voldoende gesteund voelen door hun partner.
Ik vraag me nl af of ik nu te veeleisend ben sinds ik zwanger ben (25 wk in verwachting) of dat ik dat gewoon nodig heb c.q. verdien.
Mijn vriend kan nl niet hebben dat ik af en toe een helemaal uit mijn slof schiet over iets kleins. Hij zegt dat ik de zwangerschap (hormonen/slaaptekort) als excuus aanbreng.
Verder helpt hij me niet super bij het huishouden en verwent me niet of geeft me geen speciale aandacht. Is dit normaal voor mannen? Ik voel me echt verwaarloosd, onbegrepen en alleen.
Als we ruzie hebben dan doet het me pijn, dat het hem niks doet dat ik helemaal over de rooie ben, ook al weet hij dat dat niet goed is tijdens de zwangerschap. Nee, hij gaat me ook nog verder uitdagen. Ook laat hij het koken dan afweten. 'Als je honger hebt doe je het zelf maar', terwijl hij het in eerste instantie zou doen. Dan denk ik op mijn beurt weer 'kan het je niet schelen dat ik goed en gezond moet eten nu?'. Dit zijn maar een paar voorbeelden.
Moet ik me niet zo aanstellen of is hij echt zo'n egoist als ik soms denk?
Heb mijn hart nu een beetje kunnen luchten en ben benieuwd hoe anderen het ervaren.
x
ik wilde graag weten of er meiden/vrouwen zijn die zich niet voldoende gesteund voelen door hun partner.
Ik vraag me nl af of ik nu te veeleisend ben sinds ik zwanger ben (25 wk in verwachting) of dat ik dat gewoon nodig heb c.q. verdien.
Mijn vriend kan nl niet hebben dat ik af en toe een helemaal uit mijn slof schiet over iets kleins. Hij zegt dat ik de zwangerschap (hormonen/slaaptekort) als excuus aanbreng.
Verder helpt hij me niet super bij het huishouden en verwent me niet of geeft me geen speciale aandacht. Is dit normaal voor mannen? Ik voel me echt verwaarloosd, onbegrepen en alleen.
Als we ruzie hebben dan doet het me pijn, dat het hem niks doet dat ik helemaal over de rooie ben, ook al weet hij dat dat niet goed is tijdens de zwangerschap. Nee, hij gaat me ook nog verder uitdagen. Ook laat hij het koken dan afweten. 'Als je honger hebt doe je het zelf maar', terwijl hij het in eerste instantie zou doen. Dan denk ik op mijn beurt weer 'kan het je niet schelen dat ik goed en gezond moet eten nu?'. Dit zijn maar een paar voorbeelden.
Moet ik me niet zo aanstellen of is hij echt zo'n egoist als ik soms denk?
Heb mijn hart nu een beetje kunnen luchten en ben benieuwd hoe anderen het ervaren.
x