<p>Ik wil even mijn verhaal kwijt ...</p><p>Ik ben momenteel 34 weken zwanger, ik ben eigenlijk oververmoeid aan het worden. Werk nog steeds fulltime tot 39weken als ik het uithoudt. Ik merk zelf ook dat ik last krijg van de situatie, moeheid, rug begint pijnlijk te worden en dan die hormonen.... </p><p> </p><p>Alleen heb ik het gevoel niet echt gesteund te worden door mijn man. Collega's zeggen me vaak 'amai ik bewonder jou, dat je hier nog zo staat' en steunen me, maar mijn man vindt dat precies allemaal normaal, ook dat ik nog zoveel in het huishouden doe enzo, ook na de bevalling vindt hij het normaal dat ik fulltime blijf werken, ik ben vaak laat thuis, hij gaat dan soms op bezoek bij zijn ouders of vrienden, ik heb hem al gezegd ik liever heb als onze baby geboren is hij dan thuis is, en ik dan ook bij mijn babytje kan zijn als ik thuis kom, nog wat genieten van elkaar, hij vindt dat belachelijk zei hij, zij kunnen ook bij ons komen was zijn antwoord, toen ik zei dat ik daar na een werkdag geen zin in heb verstond hij dat niet, dit is een voorbeeld van de dingen waarover gekibbeld wordt...</p><p> </p><p>Ik heb het gevoel dat hij niet beseft dat er dingen zullen veranderen na de komst van de baby, dat ik misschien beter 4/5 werk, dat hij niet meer te pas en te onpas bij vrienden kan langsgaan enzovoort...</p><p>Hij maakt dan altijd vervelende opmerkingen over mijn hormonen, tuurlijk ben ik lastiger door de hormonen maar dat is niet leuk om dat aan te horen als verwijt</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Steunt jullie man jullie?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Het is niet zo dat hij de hele avond weg is dan bvb, maar wel soms een kwartier of halfuurtje na dat ik thuis kom omdat ik hem dan laat weten ik weldra thuis ben, maar toch vind ik dit in de toekomst helemaal niet fijn, of overdrijf ik nu echt wel?
Waarom werk je door tot 39 weken? Je hebt toch recht op verlof? In NL móet je zelfs stoppen als je 36 weken zwanger bent. Ik weet niet hoe de situatie in België is, maar waarom zou je jezelf zo uitputten?
Je moet nu goed voor jezelf zorgen, want zo te horen doet niemand anders het voor je. Ik vind je man behoorlijk ongevoelig en asociaal overkomen. Is hij altijd zo geweest? En zo ja, waarom ben je dan bij hem, als hij je niet eens steunt?
Mijn man ging er ook een beetje vanuit dat ik alles nog wel kon toen ik zwanger was. Hij was niet overbezorgd (wat ik ook wel prettig vond). Ik moest dus zelf aangeven wat ik nog wel en niet kon, dat vond ik soms wel lastig, maar hij nam me daarin wel serieus en hield ook rekening met me.
Hou goed je eigen grenzen in de gaten en wees duidelijk naar je omgeving. Nee = nee. Ook straks na de bevalling heel belangrijk dat jij je rust kan pakken.
Je moet nu goed voor jezelf zorgen, want zo te horen doet niemand anders het voor je. Ik vind je man behoorlijk ongevoelig en asociaal overkomen. Is hij altijd zo geweest? En zo ja, waarom ben je dan bij hem, als hij je niet eens steunt?
Mijn man ging er ook een beetje vanuit dat ik alles nog wel kon toen ik zwanger was. Hij was niet overbezorgd (wat ik ook wel prettig vond). Ik moest dus zelf aangeven wat ik nog wel en niet kon, dat vond ik soms wel lastig, maar hij nam me daarin wel serieus en hield ook rekening met me.
Hou goed je eigen grenzen in de gaten en wees duidelijk naar je omgeving. Nee = nee. Ook straks na de bevalling heel belangrijk dat jij je rust kan pakken.
Respect! Ik vind het heel knap dat je nog zoveel werkt en dat ook van plan bent met een kleintje!
Mijn man kan ook wel een beetje zo reageren, gewoon blijven werken, niet zeuren over moe zijn en als ik dan zeg dat straks niet alles kan blijven zoals het nu is, dan is dat maar onzin.
Toch denk ik ook dat de mannen het eerst moeten meemaken voordat ze zulk soort dingen kunnen zeggen. Als de kleine er is mag ik hopen dat die echt wel inziet, dat de dingen die je zegt, niet kunnen.
Wij hebben het kindje al in onze buik en voor hun is de beleving heel anders!
Je kan ook nog kijken of misschien een familielid van hem op hem in kan praten die kinderen heeft, om aan te geven dat niet alles hetzelfde blijft, soms gaat het kwartje dan wel vallen...
Succes!
Mijn man kan ook wel een beetje zo reageren, gewoon blijven werken, niet zeuren over moe zijn en als ik dan zeg dat straks niet alles kan blijven zoals het nu is, dan is dat maar onzin.
Toch denk ik ook dat de mannen het eerst moeten meemaken voordat ze zulk soort dingen kunnen zeggen. Als de kleine er is mag ik hopen dat die echt wel inziet, dat de dingen die je zegt, niet kunnen.
Wij hebben het kindje al in onze buik en voor hun is de beleving heel anders!
Je kan ook nog kijken of misschien een familielid van hem op hem in kan praten die kinderen heeft, om aan te geven dat niet alles hetzelfde blijft, soms gaat het kwartje dan wel vallen...
Succes!
Over langsgaan bij vrienden: Ik zou daar duidelijke afspraken over maken, zodat er geen gedoe over komt.
Wij hebben allebei twee vaste avonden in de week, dat we weg kunnen als we daar zin in hebben. Ik ga meestal een avond sporten en een avond met vrienden uit eten, of iets drinken, naar een concert of theater. Mijn man gaat vaak langs bij vrienden om te gamen of gewoon een drankje te doen.
Moet kunnen hoor! Alleen wel fijn als je allebei weet waar je aan toe bent, aangezien de ander dan dus thuis moet zijn die avonden. En ik vind het ook prettig dat het een beetje gelijk verdeeld is en dus niet dat de ene constant spontaan de deur uitgaat, terwijl de ander altijd maar thuis zit en geen kant op kan. Dit zie ik helaas bij anderen wel gebeuren.
Wij hebben allebei twee vaste avonden in de week, dat we weg kunnen als we daar zin in hebben. Ik ga meestal een avond sporten en een avond met vrienden uit eten, of iets drinken, naar een concert of theater. Mijn man gaat vaak langs bij vrienden om te gamen of gewoon een drankje te doen.
Moet kunnen hoor! Alleen wel fijn als je allebei weet waar je aan toe bent, aangezien de ander dan dus thuis moet zijn die avonden. En ik vind het ook prettig dat het een beetje gelijk verdeeld is en dus niet dat de ene constant spontaan de deur uitgaat, terwijl de ander altijd maar thuis zit en geen kant op kan. Dit zie ik helaas bij anderen wel gebeuren.
Je hebt gelijk ..
Omdat ik de weken beter kan gebruiken erna denk ik dan, het is nu de laatste weken echter wel zwaar aan het worden, dus ik ging er idd ook over praten met de werkgeefster
Omdat ik de weken beter kan gebruiken erna denk ik dan, het is nu de laatste weken echter wel zwaar aan het worden, dus ik ging er idd ook over praten met de werkgeefster
Nu rijd ik meestal naar huis en dan bel ik hem op, dan komt hij na een kwartier ook wel thuis maar dan is er niks gebeurd.. geen eten op tafel enz, met een baby'tje wil ik rustig thuiskomen enzo... Niet dat hij dan bij vrienden zit of zij bij ons... Ik hoop er een afspraak over te kunnen maken
Mijn eerste reactie is waarom ga je tot 39 weken doorwerken? Dan heb je helemaal geen tijd om ff bij te kunnen komen en te genieten van je verlof. Stel dat je baby eerder geboren wordt dan heb je helemaal geen tijd meer voor jezelf gehad. Als je nu al oververmoeid bent zou ik zeker eerder stoppen met werken of als dat niet kan een stuk minder gaan werken. Je moet goed om jezelf en de kleine in je buik denken hoor.
Wat betreft je man, ik denk dat hij echt wel moet gaan begrijpen dat z'n leven straks anders is met de baby. Je hebt kans dat dat straks als de baby er is alsnog goed komt maar het kan ook zijn dat hij zo blijft doen zoals nu. Hij denkt er duidelijk te makkelijk over. Maarja als hij niet echt naar jou wil luisteren wordt het lastig om hem dat te laten begrijpen. Ik hoop voor je dat hij veranderd als de baby er is.
Wat betreft je man, ik denk dat hij echt wel moet gaan begrijpen dat z'n leven straks anders is met de baby. Je hebt kans dat dat straks als de baby er is alsnog goed komt maar het kan ook zijn dat hij zo blijft doen zoals nu. Hij denkt er duidelijk te makkelijk over. Maarja als hij niet echt naar jou wil luisteren wordt het lastig om hem dat te laten begrijpen. Ik hoop voor je dat hij veranderd als de baby er is.