A
Anoniem
Guest
Hallo,
Gister schreef ik hier dat wij tijdens de 20 weken echo denken een piemeltje te hebben gezien. Ik was gister helemaal euforisch omdat de echo zo mooi en goed was, maar ik merk heel stiekem dat ik misschien toch ergens wel een klein beetje teleurgesteld ben dat het weer een jongen is. Tuurlijk is hij super welkom en zal ik heel veel van hem houden, maar diep van binnen had ik heel sterk gehoopt op een meisje.
Om me heen worden er nu allemaal meisjes geboren (hoorde net dat een collega een meisje heeft met dezelfde naam als die wij hadden bedacht) en ik kan er niks aan doen maar ik ben gewoon een klein beetje jaloers.
Ik vind het heel erg om deze gevoelens te hebben en ik durf het ook niet tegen iemand te zeggen> alleen hier. Ik schaam me er voor.
Hoe kan ik hier nou mee omgaan....ik wil helemaal niet teleurgesteld zijn maar juist blij. Dat ben ik ook wel en ik probeer allerlei positieve dingen te denken aan het hebben van een mannen gezin (twee jongen en mijn vriend) en die zijn er ook wel. Maar ergens had ik toch heel erg gehoopt op een gemengd gezin......
Het zou fijn zijn als er mensen reageren die ook dit soort gevoelens hebben (gehad) en vertellen hoe jullie er mee om zijn gegaan.
Bedankt alvast,
mama3007
Gister schreef ik hier dat wij tijdens de 20 weken echo denken een piemeltje te hebben gezien. Ik was gister helemaal euforisch omdat de echo zo mooi en goed was, maar ik merk heel stiekem dat ik misschien toch ergens wel een klein beetje teleurgesteld ben dat het weer een jongen is. Tuurlijk is hij super welkom en zal ik heel veel van hem houden, maar diep van binnen had ik heel sterk gehoopt op een meisje.
Om me heen worden er nu allemaal meisjes geboren (hoorde net dat een collega een meisje heeft met dezelfde naam als die wij hadden bedacht) en ik kan er niks aan doen maar ik ben gewoon een klein beetje jaloers.
Ik vind het heel erg om deze gevoelens te hebben en ik durf het ook niet tegen iemand te zeggen> alleen hier. Ik schaam me er voor.
Hoe kan ik hier nou mee omgaan....ik wil helemaal niet teleurgesteld zijn maar juist blij. Dat ben ik ook wel en ik probeer allerlei positieve dingen te denken aan het hebben van een mannen gezin (twee jongen en mijn vriend) en die zijn er ook wel. Maar ergens had ik toch heel erg gehoopt op een gemengd gezin......
Het zou fijn zijn als er mensen reageren die ook dit soort gevoelens hebben (gehad) en vertellen hoe jullie er mee om zijn gegaan.
Bedankt alvast,
mama3007