Stikjaloers

S

Samanthasamantha

<p>Goedendag dames, </p><p>ik zit ergens enorm mee en het klinkt misschien heel egoïstisch, maar ik weet niet wat ik ermee moet. In januari 2018 een miskraam gehad, op 26 december 2019 weer. Tijdens de miskraam ben ik op 2e kerstdag naar het ziekenhuis gegaan, enorme ruzie met m’n vriend, want die vond kerst met zijn familie belangrijker dan bij mij zijn met m’n miskraam. M’n moeder heeft hem overgehaald mee te gaan naar het ziekenhuis, wat met enorm veel tegenzin van zijn kant kwam. Ik stond er dus helemaal alleen voor. In januari was ik gelijk weer zwanger en vandaag over precies 11 weken ben ik uitgerekend. <br /><br /></p><p>Nu is m’n schoonzus ook zwanger. Zij heeft eerst een miskraam gehad, toen een kind met haar ex en nu is ze wederom zwanger van haar eerste vriend. Ik vind het lastig om blij te zijn en dit kan ik ook even niet. Vandaag had ik toevallig een nachtmerrie waarbij het gehele gebeuren afgelopen kerst weer herhaald werd. Ik zag alles tot in de details weer voor me, maar om m’n vriend niet te kwetsen heb ik niets gezegd over m’n nachtmerrie. Wel komt het daardoor als een enorme klap dat m’n schoonzus weer zwanger is. <br /><br /></p><p>Ik kon het niet opbrengen om haar te feliciteren. Ik kreeg het er niet uit. Hierna kreeg ik een enorme preek van m’n vriend, want die vind het asociaal en nu hebben we er ruzie om. Ik weet dat de ruzie erger wordt als ik hem vertel waarom ik zo overstuur ben en moet huilen. Hij zal dit echt niet begrijpen. <br /><br /></p><p>hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt? Hoe gingen jullie ermee om? Ik ben nooit jaloers, maar voor m’n gevoel is dit heel oneerlijk, ook al is m’n gevoel onterecht en krijg ik in oktober ook een kindje. <br /><br /></p><p>M’n eigen zus zei enkele dagen na m’n miskraam zwanger te zijn. Ik kon haar op dat moment ook niet feliciteren en daar is ruzie door gekomen. Toen ze wist dat ik zwanger was is dit gelukkig wel weer goed gekomen en begrijpt ze mij achteraf wel. Echter weet ik niet hoe ik hiermee om moet gaan nu. </p>
 
Waarom ben je jaloers op je schoonzus terwijl je zelf bijna bent uitgerekend? Je bent zwanger, je krijgt een kindje. 
Echt vreselijk van de miskramen en dat je vriend zo reageerde. Dat hoort niet van zijn kant en had goed uitgesproken moeten worden.
Ook je zus, je gunde het haar niet om zwanger te zijn maar toen jij weer zwanger was wel. Dit is niet hoe het hoort te zijn. 
Misschien moet je er met iemand over praten? Geloof me, alle verkeerde energie die jij nu verspeelt, had je zo in veel mooiere dingen kunnen steken voor jezelf. Afgunst/jaloezie is echt het meest vreselijke wezen wat er bestaat en kok zo om de hoek kijken. 
Probeer het niet te doen en ga genieten van je leven?
 
Waar ben je precies jaloers op? Heb je dut tevens bij andere zwangere vrouwen om j heen? Wat is het dat dit nu triggerf? Want zoals je zelf denk ik ook wel weet is er rationeel misschien weinig reden om jaloers te zijn. Je verwacht immers nu ook een kindje. Maar misschien speelt er meer dan wat je nu geschreven hebt. Als je deze gevoelens blijft houden zou ik denk toch eens met iemand hierover praten. Huisarts kan je vast wel verwijzen. Zou zonde zijn als dit gevoel blijft stoken in je relatie met je man of schoonzus. En natuurlijk voor je eigen energie en gemoedsrust. Succes!
 
Ik zou echt met iemand gaan praten. De situatie met je vriend vind ik niet gezond klinken hoor, met kerst jou niet bij willen staan tijdens een miskraam. En er dan ook nog niet over kunnen praten, dat klinkt niet goed! 
Het jaloers zijn terwijl je zelf zwanger bent ook niet als ik eerlijk ben. Ook daarvoor zou ik zeker aanraden met iemand te gaan praten. Want als je zelf gelukkig bent zou je het anderen toch zeker moeten kunnen gunnen? 
 
Zoals ik het lees wat hierboven ook al gezegd wordt ga met iemand praten. Miskramen zijn kut! Maar de jaloezie komt ergens vandaan en is ook niet echt gezond als je zelf ook weer in verwachting bent je niet bmij kunt zijn voor je zus&schoonzus dat zij ook in verwachting zijn. 


en de relatie.. als ik een miskraam zou hebben en mijn vriend wilt niet met mij naar het ziekenhuis maar liever thuis blijven bijnde rest van de familie... kerst of niet.. dan kan i zn koffers pakken. Het is net zo goed zijn kind waarvan je een miskraam hebt gehad... en dat hij je daar niet in wilt steunen door mee te gaan is verre van een gezonde relatie. 


ik zou hier echt met iemand over gaan praten over alles
 
Wtf jaloers waarop
Ik denk sat je hulp moe5 gaan zoeken want je bent zwanger en kan geen eensblij zij van een ander ik snap dat je vriend dsn boos word , 
Toen je miskraam had dat is begrijpelijk maar als je dat nooit eerlijk heb gezegd of vewerkt dan is dat denk het punt wat je aan mag pakken en niet andere er mee laten btrekken
Het is onbeschoft van je vriend om familie voor te trekken dan je misskraam maar dit andere  slaat nergens op je krijgt een kind wees blij en ook voor andere denk dat is psychisch  is en met je zelf 
 
Zoals aangegeven ben ik niet jaloers, ik wist niet hoe ik het moest verwoorden. Wel vind ik het lastig van "waarom gaat het bij anderen wel in 1 keer goed en bij ons niet?" Bij m'n zus vond ik het lastig dat zij het vlak na mijn miskraam vertelde. Ik zat vol emoties en kon het er even niet bij hebben. Dit heb ik haar later verteld. 


Dit staat overigens ook echt los van m'n eigen kind. Maar toch is het moeilijk dat het bij een ander wel lukt en bij ons zo vaak misgaat. Ik heb de miskraam nooit echt kunnen verwerken, want daarna was ik direct weer zwanger. Het is dus niet jaloezie, maar meer een wake up call van "oh... hun lukt het wel elke keer zomaar..." en dat doet pijn. Ik weet niet echt hoe daar mee om te gaan. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan