Stikjaloers

[Cardiozuster]

Tuurlijk is het frustrerend als mensen om je heen zwanger worden, duurde bij ons ook een jaar..  je wilt het zelf graag en je wilt zelf dat blije bericht ook delen.. daar kan en mag een beetje jaloezie in zitten maar desondanks ben ik dan blij dat het bij een ander lukt als het gewenst is... Veel mensen zijn stiekem ook langer bezig dan ze toegeven... Dat probeer ik altijd maar in mijn hoofd te houden..
 
Maar snap dat je miskramen niét prettig waren.. gelukkig zelf deze ervaring nooit gehad maar lijkt mij verstandig om die miskramen af te sluiten voordat jullie kleintje geboren wordt.. en ook voor de mensen in je omgeving ..
Wat hierboven al gezegd wordt, zou nog eens goed met je vriend praten over wat er met kerst is gebeurd... Lijkt me verstandig.. vooral omdat je nog wel méér niet leuke gebeurtenissen in je leven voorbij zal zien komen of evt pittige tijden na de bevalling.. lijkt me voor jezelf ook fijn om te weten of hij voor je klaar staat.. 
Dat je niet feliciteert vind Ik zelf ook niet erg netjes... Je zou het andersom ook niet fijn vinden als mensen jou niet zouden feliciteren..

 

[Bo-Belle]

Wat verdrietig dat je de ellende van miskraam hebt mee moeten maken en dat je vriend daarin ook erg UNsupportive is geweest. Dat zou die hier niet moeten proberen zeg.. 
Aan de ene kant fijn dat je daarna weer snel zwanger bent geraakt, maar zoals je zelf aangeeft kan ik me voorstellen dat je ook de miskraam nog moet verwerken. Maar het is wat het is, dit zal je tegelijkertijd met deze zwangerschap moeten zien te doen Ga op zoek naar een manier om dit te doen die bij jou past. Is dat praten met iemand? Met een ritueel/symbool afscheid nemen van het andere kindje? 
Daarnaast vind ik het wel schokkend wat je zegt over andere zwangerschappen. Bij ons heeft het ook heel lang geduurd (2,5 jaar) en ik heb een héleboel aankondigingen te verstouwen gehad, waarbij ik op den duur ook wel eens gehuild heb wanneer iemand me het blijde nieuws vertelde. Maar ik was wel oprecht blij voor hun, alleen verdrietig voor mezelf. Daar ben ik wel heel open in geweest. 
Ik vind het een beetje een gekke situatie dat je nu zwanger bent en het alsnog vervelend/moeilijk vindt dat het bij anderen wel snel lukt. Het is denk ik tijd dat je je gaat focussen op jezelf en heel blij mag zijn dat je binnen korte tijd een kindje verwacht ook al is de weg ernaartoe pittig geweest. Wat heb je er uberhaubt aan om te blijven hangen in de weg van anderen? Zeker nu je zelf bijna je kindje kan vasthouden? 

Misschien geen slecht idee om het met iemand over deze gevoelens te hebben, er staat namelijk nog een flinke hormoonschommeling te wachten en lijkt me fijn als je die een beetje happy ingaat. Sterkte!

 

[Mama Dtje]

Heel erg eens met hoe cardiozuster en Bo-Belle het verwoorden.
Ik weet niet wanneer je schoonzus het bekend maakte, haar zwangerschap, maar wellicht kun je haar nog een hoera zwanger kaartje versturen, of een knuffel met een kaartje ofzo om haar alsnog te feliciteren. 
Misschidn heb je iets aan rouw therapie dit heb ik zelf gehad om ook een en ander onverwerkt te verwerken. Als je niet weet waar je moet beginnen kun je eerst naar de huisarts gaan of naar de praktijkondersteuner van je praktijk zij kunnen ook goed luisteren. 
Als je met je vriend in gesprek gaat helpt t soms ook om het eerst bij jezelf te leggen, zodat het in zijn oren niet als een beschuldiging klinkt dus bv: ik voelde me alleen, eenzaam, ik voel me nu nog niet begrepen ipv jij was er niet voor mij, want hij voelt dat dus blijkbaar anders.
Erbij stilstaan en een oplossing zoeken is al een begin! Hoop dat je je snel beter voelt en dat je het allemaal kunt uitspreken met je vriend 

 

[Poepiemonstermama]

Ik denk persoonlijk dat je zodra je dit kindje vasthebt, gezond en wel dat alles dan wegvalt van deze negatieve gevoelens. Je durft nog niet te geloven dat het nu wel goed gaat ookal ben je bijna uitgeteld. Vandaar lijkt het ‘gras ook groener’ bij anderen. Wie zegt dat die niet al 3 jaar bezig zijn. Of ook miskraam hebben gehad? Probeer zo eerlijk mogelijk te zijn in de komende ontmoetingen met deze andere mamas-to-be aub. Dat je het niet zo meende maar een zwaar verlies voelde en door hun nieuwtje daar weer in gegooid wetd. Dan is blijdschap voor een ander altijd ver te zoeken. Hoef je je niet voor te schamen! Zeker niet als je nu wel blij voor ze bent ( of word na je verwerkingsproces, wat ik aanraad om hulp bij te zoeken als dit nog niet voor de bevalling lukt). Ik zou zeggen zoek je zen momentjes en spreek eens af met de dames op een goede dag. Wel ben ik het eens met de anderen over dat kerst gedeelte met je vriend. Ik weer niet hoe oud jullie zijn of wat er precies speelde die dag? Ik ben gek op mijn partner, samen huis, kind enz. Maar als hij me zoiets had geflikt zoals het zich nu leest.... dan was ik nooit nog eens zwanger van hem geworden en had hij mijn ex geweest, per direct solo kerst vanaf dan! Wat zei zijn familie er over?! Misschien begrijpt hij de impact en pijn niet? Laat hem eens online verhalen/docus zien ervan! Kijken of hij dan nog ruzie zoekt als je door intens verdriet een brok in je keel krijgt als anderen hun blijde nieuws vertellen ? ook daar moet een excuses worden geboden maar niet door jou succes met alles en ik wens jullie alle gezondheid toe ??

 

[Zonnebloempje2017]

Ik heb twee miskramen gehad. De laatste was vorig jaar mei. 2 maanden later hoorde ik dat mijn schoonbroertje en schoonzusje per ongeluk zwanger waren geworden. Ondanks mijn oprechte blijdschap voor hun, deed het tuurlijk even pijn.
 
Maar ik tegenstelling tot vele anderen, ben ik vanaf het allereerste moment open geweest over mijn miskraam. Familie, vrienden en collega's wisten er allemaal van en daardoor ontstond er heel veel begrip. Ik snap dat je daar nu niks meer aan hebt maar ik begrijp niet waarom het altijd zo onbesproken moet blijven.
Verder zou ik inderdaad nu nog een kleinigheidje of een kaartje sturen met je welgemeende felicitaties. Je zegt dat je het moeilijk vind dat anderen het wel makkelijk af gaat, maar vaak is dat maar schijn. Je weet nooit wat andere stellen hebben moeten doorstaan als er niet een open gesprek over gevoerd wordt.
 
Wel ben ik eens dat je met je vriend moet praten over kerst en eventueel met de praktijkondersteuner.