Storm op komst????

Tja, ik denk dat het bij mij nog wel meevalt. Wel hebben we er samen lol om, als ik de boel expres een beetje overdrijf, dan zeggen we allebei: ach dat zijn de hormonen! Ik hoop tenminste dat hij het ook niet echt zo beleeft, als hij er wat van zegt klinkt het in elk geval nog steeds als een geintje...
 
Ja ik heb daar ok last van. Heb soms echt een kort lontje. En dan val ik weer s uit tegen mn zoontje. En dan heb ik er daarna weer zo'n spijt van. Dan denk ik: Achh.. dat ventje, k kan dr ook niks aan doen.
 
Hier nog 1! Zit overal meteen helemaal bovenop, en niet in positieve zin. Met ieder klein dingetje reageer ik of de wereld vergaat. Soms een knuffelmoment en dan kan ik hem ook echt niet loslaten, en dan het volgende moment schiet ik weer helemaal uit m'n slof. Maar gelukkig blijft ie nog net zo lief voor me, wat ik dus best knap vind van hem.
 
nou gisteren tranen bah.... eindelijk manlief weer thuis kan ik niet eens lief doen
bah bah bah

en het ergste is. ik weet dat het nog erger kan worden en dat het ook nog best lang blijft (ze zeggen niet voor niets 9 maanden zwanger 9 maanden ontzwangeren)

en die kleine lieverd van mij, mama die nergens fut voor heeft, stem verheft om niks

vind er nog ff niks aan

zijn daar geen vitamine voor?????
 
hahaha, leuk om jullie reacties te lezen. Gelukkig ben ik niet de enige. Ook al kan het nog wel ff duren, het gaat weer over denken we dan. Ik denk dat daar geemn vitaminen voor bestaan haha, misschien beter onszelf begraven onder een dik dekbed en er dan gewoon niet meer onderuit komen totdat de baby er is...................lijkt me niet eens zo verschrikkelijk op dit moment hahaha
 
Terug
Bovenaan