Taboe doorbreken: samen slapen

[Gebruiker10329647]

<p>Ik wil hierbij even een lans breken voor het samen slapen met de kleine. Wij als ouders merken in onze omgeving dat er echt een taboe heerst op het samen slapen. Stiekem wordt er veel samen geslapen maar wordt dit door ouders niet uitgesproken, want; dat hoort niet joh! Een baby hoort in z’n eigen bedje! Dat zijn de teksten die door een ‘ander’ worden gezegd, vaak zonder enig argument. Ik merk dat veel jonge ouders worden beinvloed door dit soort uitspraken. Aan hun zou ik willen zeggen: bepaal lekker zelf wat jij normaal vindt en waar jij je goed bij voelt. Trek je niks aan van wat een ander vindt, het is jouw kindje en jij bepaald zelf hoe je het wil doen. Als dat samen (veilig) slapen is. Lekker doen.</p><p>zo dat moest er even uit </p>

 

[JannekeN]

Heerlijk! Onze zoon heeft de eerste nachten op de buik van mijn man geslapen. Tot een jaar nog met regelmaat bij ons tussenin! Soms een halve nacht, maar ook heel veel nachten. Inmiddels is het geen optie meer. Maar dat was echt genieten met zn drieën!

 

[Mamalovestheirboys]

Ook ik wil hier even op reageren. Ik ben totaal geen voorstander van het samen slapen. Onze 1e is in ziekenhuis geboren en toen hij naar huis mocht gelijk in eige bed en eige kamer. Onze 2e is na 10 nachtjes in campingbedje ook na eige bed en eige kamer gegaan. Ik ben er geen voorstander van maar ik ben het absoluut eens met jullie!! Lekker doen waar je je goed bij voelt als ouder!!

 

[Yima]

Het was hier echt onze redding. Vanaf de (vroeg)geboorte tot 6 weken oud. En daarna accepteerde ze pas de cosleeper. Tot 8 maanden nog lekker naast me in de cosleeper, en ik had er op dat punt meer moeite mee dan zij dat ze naar haar eigen bed ging. Ik miste haar echt. Heerlijk samen slapen! 
De eerste 6 weken hadden we anders niet alleen overdag en savonds, maar ook snachts een huilbaby gehad. Het maakte daarnaast nachtelijke borstvoedingen supermakkelijk. Ons meisje had gewoon veel behoefte aan mamma plakken. Met wat aanpassingen was het goed te doen en is ze geen moment in gevaar geweest. Door de hormonen bleef ik superstil liggen en was ik bij de minste kreun alweer wakker voor haar.

 

[Zonnebloempje2017]

Mijn oudste is 4.. mijn tante vroeg waar hij sliep. Ik zeg tussen ons in. Nou toen kreeg ik toch een blik van haar??. Heb me er gelukkig nooit wat van aan getrokken.
En de jongste is nu bijna 8 maanden en heeft zeker de eerste 6 maanden bij ons in bed geslapen en nu nog met regelmaat.
Vaak als hij 's nachts wakker wordt en ik geen zin heb om er te veel tijd aan te besteden. Dan haal ik hem op en leg ik hem tussen ons in.. ik hou er van!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

De jongste is hier 23 maanden en ligt ook geregeld tussenin.

Er zijn periodes dat ze heerlijk in d'r eigen bed slaapt en dan is er ineens een week dat ze weigert in slaap te vallen of midden in de nacht krijsend wakker wordt. Dan leggen we haar bij ons en slaapt ze direct in.

Ik ben niet perse een voorstander van samen slapen en probeer d'r altijd weer terug over te leggen naar haar eigen bed, want ik mis mijn man en mijn eigen ruimte als ze veel tussenin ligt, hoe lief ze ook is...
Maar soms is het tussenin slapen wel onze redding en ik heb haar liever een paar uurtjes tussenin dan een nacht vol gekrijs, want dat houdt ze echt uuuuuren vol en dan is haar zus ook wakker.

Dus ja, hier wordt ook samen geslapen soms, maar ik ben wel blij dat het niet elke nacht is. Het is meer 'in geval van nood', bepaalde periodes in haar leventje. En ik hoop gewoon dat het steeds minder wordt naarmate ze ouder wordt. Mn oudste is ruim 3.5 en die wil ik eeeeecht niet meer tussenin hebben, zo'n grote schoppende peuter. Gelukkig wilt ze dat zelf ook niet

 

[Bo-Belle]

Voor ik zwanger werd en zelfs tijdens de zwangerschap vond ik het maar niks. Een beetje zweverig zelfs... maar toen werd onze huilbaby geboren en las ik me steeds meer in en voelde het veilig samen slapen steeds natuurlijker om te doen! We slapen nu al ruim 9 maanden samen en ben niet van plan daar op korte termijn mee te stoppen haha. 
Inmiddels is het dus een bewuste keuze en dat is ook eigenlijk mijn antwoord als mensen er over beginnen. "Ik doe dit niet per ongeluk, we kiezen hiervoor net zoals jij kiest om het niet te doen. Mijn manier is niet fout alleen omdat het anders is dan waar jij voor kiest..."
Maar zoals gezegd.  Ik was zelf eerst "die ander" dus kan me nog goed voor de geest halen wat ik zelf dacht haha! 

 

[RJKB]

Bij ons werkte het niet maar ben het compleet met je eens! Iedereen moet doen wat goed voelt en wat goed werkt bij je kind. Ik heb bijvoorbeeld mijn zoon lang borst gevoed en daar kreeg ik altijd commentaar over. Echt schijt aan wat iedereen zegt. Doe het op jou manier!