Taboe doorbreken: samen slapen

Wat goed verwoord! Inderdaad sommige mensen kijken in m'n omgeving ook raar op als ik zeg dat de kleine nog bij ons op de kamer slaapt. Hij is inmiddels 2,5jr. Van alles geprobeerd eerst in de cosleeper na 8 mnd over naar eigen bed op ons kamer hij wou niet slapen en de nachten waren vreselijk dus nu maar geaccepteerd sinds 1 mnd zijn grote bed tegen ons bed aan zo hebben we een heel groot bed en hij slaapt heerlijk wordt snachts regelmatig wakker voor water, hoef ik er niet telkens uit. Hij is ook erg zelfverzekerd en sociaal en krijgt alle liefde en voelt zich vertrouwd dicht bij ons, en ze worden zo snel groot dat je het gaat missen dus heerlijk genieten nu het nog kan!
 
Moet er echt niet aan denken dat er altijd een peuter tussen ons in ligt? we hebben al zo weinig tijd voor elkaar. 

 
Onzin idd. Net als het direct na de geboorte op de eigen kamer slapen. Daar zijn de meningen ook over verdeeld, dat is prima maar laat iedere ouder in zn waarde! Als moeder behoor je sws je eigen gevoel na te streven, wat anderen zeggen is hun pakkie an.

Wij hadden een co sleeper en mn 1e sliep echt nog lang naast ons hoor in zijn wiegje. En dat ging best, iedereen sliep fijn??
 
Wat fijn dat dit wordt besproken. Als jonge moeder (24 met baby van 10 maanden) hoor ik tot nu toe: wanneer gaat ze op haar eigen kamer? Hoezo is ze nog niet op haar eigen kamer? Oh daar gaat je liefdesleven. Oh je zal nog problemen krijgen straks.

Wat nou als ik het fijn vindt als ze bij ons op de kamer slaapt? Wat nou als mijn man en ik er helemaal geen last van hebben EN de baby ook niet? Ze slaapt heerlijk de nacht door. We hoeven niet zachtjes te doen als we gaan slapen en mijn moedergevoel schreeuwt gewoon dat ze er nog niet klaar voor is.

Bij ons slaapt ze wel in haar eigen bedje maar toegegeven: de eerste maanden sliep ze ook vaak bij ons in bed. Nu slaapt ze nog steeds bij ons in bed als ze zich eens niet lekker voelt of bijvoorbeeld pijn heeft van tandjes etc.

Zoals de topicstarter al zei: vertrouw op je gevoel. Je zal over alles op en aanmerkingen krijgen. Zorg er gewoon voor dat het veilig is!

Andere op en aanmerkingen:
Borstvoeding
Kinderopvang

Geloof me, er is altijd wel iets wat beter kan volgens anderen
 
Mijn dochter slaapt al een langere tijd bij ons in bed. Ze is nu 10 maanden, maar ze slaapt heel onrustig de laatste weken. Vriendinnen (zonder kinderen) hebben er allemaal een mening over. Of ik krijg scheve gezichten maar weetje I don't care ! Wij doen wat wij willen, hoe we het willen en waar dan ook. Ik trek me sowieso helemaal niks aan wat een ander vind of wil haha :)
 
Leul topic! Mijn zoontje slaapt vanaf 16 mnd tussen ons in. En we zitten savonds bij hem tot hij slaapt. Hij is angstig en mooi dat ik mijn lieve ventje niet laat huilen!!! Ik was nooit voorstander, maar ik heb er geen last van.. en mijn seksleven is prima.. haha. We hebben inmiddels een dochter erbij.. die slaapt nu wel op haar eigen kamer. Maar als ook zij een slaap 'probleem' krijgt is ze ook welkom! Voor voorstanders misschien leuk om te volgen op instagram: liefdevaneenmoeder. Ze heeft ook een site. Zij is juist voorstander van samen slapen wanneer het alleen niet gaat. Voor tegenstanders misschien ook nog leuk om te lezen waarom deze keuze word gemaakt. Want zolang je kind prima slaapt in zn eigen bed heb je makkelijk praten ?
 
Ik doe niks anders de afgelopen 1,5jaar. Ik doe wat ik wil zolang dit goed voelt en de mening van een ander veranderd daar niks aan haha. Onze zoon was een vreselijke slaper.. hij sliep bijna niet en zeker niet alleen. Tot 10 maanden cosleeping gedaan. Heerlijk! Ik zou het zo weer doen. Samen in bed slapen als baby ook, alleen korte momenten. Ik sliep dan niet of dommelde, omdat ik bang was dat ik de deken toch omhoog zou trekken, zijn gezicht toch in mijn matras zou komen, of van mij zou afrollen. Ik doe nog steeds wat mij goed lijkt en het bevalt me prima?
 
Terug
Bovenaan