Te veel slecht nieuws gekregen

P

peetje1981

Hoi meiden,

sorry maar ondanks dat ik super erg geniet van mijn mooie meisje heb ik het even gehad. Ik heb dit nog niet eerder kunnen schrijven omdat ik niet weet hoe ik ermee moet omgaan.
4 weken nadat Emi is geboren heb ik nog een bevalling gehad. Ik was in verwachting van een 2ling maar 1 kindje is met 14 weken overleden. De gynaecoloog vond het niet nodig ons te vertellen dat er een dood vruchtje in mij zat. Zou een hoop verklaard hebben bij ons. Ik merk sinds ik dit week ik erg boos ben en lijk voor mijn gevoel minder te genieten van Emi. Ik verwijt mezelf dit heel erg. Kan het geen plek geven dat ik alweer een kindje ben verloren. Ik weet dat ik dankbaar mag zijn een gezonde dochter te hebben maar voel me echt een mislukkeling. Heb voor deze zwangerschap ook al miskramen gehad. Nu hebben we dinsdag ook nog te horen gekregen dat een oom van mij vol zit met kanker. We zijn een heel hechte familie die elkaar wekelijks zien. Heb echt het gevoel dat alles me teveel is en weet effe niet goed waar ik met mijn gevoel heen moet gaan. Mijn man probeert me te troosten maar kan zelf het nieuws niet verwerken van de miskraam. Wij willen heel graag nog een 2de kindje maar durven het door dit alles echt niet meer aan. Ook dit moet ik een plekje geven. Ik zou super vrolijk moeten zijn maar kan het op dit moment niet. Huil alleen maar en ben erg boos en verdrietig. Sorry voor mijn geklaag maar hier kan ik het kwijt gelukkig.
 
Voordat ik verder reageer, hoe kan het dat de gyneacoloog je dit niet heeft verteld? Dat is toch heel erg raar dat ie dat niet verteld!!
Dan moet je toch vreselijk zijn geschrokken? Ik snap wel dat je het daar moeilijk mee hebt.
Sowieso 2 bevallingen achter elkaar is iets wat je denk ik echt niet zomaar verwerkt. 1 bevallig is vaak al lastig genoeg om te verwerken. Laat staan ook nog eens bevallen van een overleden kindje. Dat is niet niks lijkt me. Het geluk van de eerste bevalling en verdriet van de 2e bevalling, dat is ingewikkeld om te verwerken zou ik denken.
Al die emoties, ook het slechte nieuws van je oom...
Gun jezelf misschien wat meer tijd. Je zit in een achtbaan van emoties. Veel praten en desnoods huilen als dat oplucht. Niet opkroppen.
Veel liefs en sterkte gewenst.
 
Jeeeeetje meid wat een verhaal! En wat een gekke gynaecoloog dat hij dat niet verteld heeft. Dan nog dat nieuws van je oom.... *een hele dikke virtuele knuffel*
Wat m88 ook al zegt, praat erover, ga veel om met je oom en blijf genieten van mooie Emi. Probeer daarnaast het verdriet van de miskraam een plek te geven. Wat normaal al moeilijk is, maar nu nog meer.
Cijfer jezelf niet weg en voel je niet schuldig!! Sterkte!
 
Jee meid... weet niet wat ik moet zeggen... maar ik vind het verschrikkelijk van die gyn dat ze niets heeft gezegt !! Dat mag zij toch niet bepalen !? Hoe belangrijk is het om zoiets te weten !!! ik ben er gewoon stil van. Wat moet dat vreselijk voor je zijn. Zo'n dubbel gevoel. Je bent dolblij met jullie prachtige meid, maar er had nog een kindje kunnen zijn.
Weet je trouwens wat het geslacht was van het andere kindje? En hebben jullie wel afscheid ervan genomen? Wat moet dat heftig zijn geweest. Ging die bevalling wel goed verder ?
Ik hoop dat jullie het tzt een plekje kunnen geven.. Probeer goed te genieten van jullie mooie meisje.. en misschien kan je het allemaal opschrijven in een boekje ? Dan kan je je gedachten misschien ook even kwijt.. ik denk dat het ook goed is om je gevoelens toe te laten.. huil wanneer je moet huilen etc. Laat het toe en praat erover..
Daarbij wil ik je ook heel erg veel sterkte wensen voor jullie met de situatie van je oom... je wilt zo graag genieten van Emi.. maar door al die nare dingen wordt het erg lastig !! Ik hoop dat je gauw een beetje rust kan vinden.....knuffel maar veel met Emi !

Sterkte.

 
Heb straks gewoon even mijn schoonmoeder gevraagd om te komen ik trok het niet meer. Mijn man is zelf even weg hij zit bij een handboogvereniging en toen hij weg was kwamen bij mij de tranen. Mijn schoonmoeder was meteen hier en ik heb even mijn tranen eruit kunnen gooien. Ze begrijpt me gelukkig helemaal en liet me even uitsnotteren. Heeft Emi bij der gepakt toen ze huilde zodat ik echt effe alles eruit kon laten. Hoop dat ik alles een plek kan geven ben al 3 kindjes verloren en dan nu dit nog. Als ik de energie had zou ik de gynaecoloog aanklagen maar ach wat bereik ik ermee. Steek mijn energie liever in mijn gezin. Afscheid hebben we niet kunnen nemen bevalling kwam geheel onverwacht en het vruchtje was volgens mijn ma hoe zeg ik dat niet compleet. Als ik het van te voren had geweten had ik me voor kunnen berijden maar dit kwam geheel onverwacht. Hij kent onze geschiedenis ook en hij gaf als excuus dat ik het dan niet aangekund zou hebben. Vind niet dat hij degene is die dit bepaald. Maar het is gebeurd helaas kan der niks meer aan doen dan nog meer van onze kleine meid te genieten maar soms zoals vandaag kan ik dat dan niet echt. En daar voel ik me dan weer heeeel schuldig over. ooo heb een lieve man merk ik hij stapt net binnen en zou niet terug zijn voor een uur of 2. Misschien heeft zijn moeder hem gebeld wel heel lief. Op facebook zet ik hier niks over neer. Hebben ze niks mee te maken. Daar doe ik maar alsof de roze wolk er heel erg is. Morgen zal die er wel weer zijn. Ben god weet hoeveel vocht kwijt nog effe en ik droog uit. haha.
 
Misschien dat je het eerst liever zelf wil proberen te verwerken, maar ik denk dat je veel baat kunt hebben bij een psycholoog. Eventueel samen met jouw man. Vooral omdat dit wel heel erg veel is om te verwerken.

Het zou zo zonde zijn om nu niet van jullie kleine meisje te kunnen genieten. En ook voor je oom heb je kracht nodig om dit te verwerken en te kunnen genieten van zolang als hij er nog mag zijn.
.
Wat een ongelofelijke *piep* is die gynaecoloog ook geweest om jullie tweede kindje te verzwijgen. Dan hadden jullie veel meer tijd gehad om het een plekje te geven en was het naar Emi toe ook anders geweest.

Gecondoleerd met het verlies van jullie kindje, sterkte gewenst met jouw oom en gefeliciteerd met jullie kleine meid.

Ook heel veel virtuele knuffels!!!
 
Meid wat een verhaal zeg!! En dat heeft de gyn voor jullie besloten, ik vind het maar erg raar hoor van die gyn. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je je energie ergens andrs aan wilt besteden.

De gedachte dat je nu 2 kindjes zou kunnen hebben, je bent ineens aan het rouwen en de geboorte aan het vieren. Geen wonder dat je niet kunt genieten!!! En dan ook nog het nieuws van je oom, dat is dan net de druppel.

Heel veel sterkte meid en misschien is een gesprek met een psycholoog wel een goed idee. Zo kun je alles een plek geven en kan hij/zij je helpen bij het verwerken.

Liefs ciomama
 
oh my god
wat zal jij boos zijn geweest op die gynaecoloog!
idd hij had het recht niet!

also het geen klap is als je ineens bevalt terwijl je net denkt niet meer zwanger te zijn

ik vind het gezien je geschiedenis heel knap dat je het nog tot zover zelf gered hebt!

maar om weer volledig van je kleine en je man te genieten raad ik je wel aan om idd hulp te zoeken
juist om die reden ben ik blij dat ik 2 gezonde meiden heb, hoe erg die zwangerschappen ook waren en hoe zwak ik nog ben, ik weet verdomd goed dat we heel veel geluk daar mee hebben.

ik hoop dat je wel er zo over denkt dat de natuur niet voor niks ingrijpt en dat hoeft helemaal niks met jou o je man te maken hebben hoor! kan puur pech zijn.

Mocht dit je opvrolijken: officieel ben ik mijn moeders 5e kindje! ze heeft 3 miskramen gehad, ws waren dat alledrie jongetjes. mijn zus was de 2e en ik de 5e. Een 2e kindje kan dus wel!
Ikzelf was daarom wel bang toen ik kinderen wou, maar ik heb het geluk gehad dat ik alleen een miskraam in de 1e week heb gehad en daarna kwamen mijn meiden.

heel veel sterkte!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan