tegenstrijdige gevoelens.....

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Sinds 1 week weet ik dat ik opnieuw zwanger bent. Nu nog maar 5 weken.
In juni dit jaar heb ik me moeten laten curiteren, daar mijn zwangerschap toen fout is gegaan met 8 weken oud. 9 weken (in datum) was ik toen ze het vruchtje weg hebben gehaald. Een verdriet voor mij en mijn man. Dit zou ons eerste kindje samen zijn geweest. Wel heb ik al een zoon van bijna 9 uit een vorig huwelijk. En nu..... opniuew zwanger..... Maar oh wat ben ik soms bang. Bang om naar de wc te gaan, om te plassen en opnieuw straks een miskraam te gaan krijgen. Toch ben ik erg blij dat ik weer zwanger ben..... maar ik durf nog niet te genieten van het nieuws als in mei afglopen jaar. Ik weet wat voor groot verdriet het kan zijn om iets te verliezen, hoe pril het ook toen nog was. Had ik maar geen miskraam meegemaakt, dan ga je denk ik toch met alleen die grote blijdschap de zwangerschapsweken in, met natuurlijk altijd wel in je achterhoofd dat alles hopelijk goed blijft gaan.
Wie herkent dit. En hoe overwin je deze tegenstijdige gevoelens..... Ik wil genieten en niet alleen terugkijken op dde miskraam en met die vraag in mijn hoofd van wat als het nu weer fout gaat?
 
Hoi,

Ik heb ook eerst een miskraam gehad. Toen ik nu weer in verwachting bleek te zijn
was ik echt heeeel erg blij alleen ook tegelijk heel erg bang dat het mis zou gaan.
Elke keer als ik naar de wc ging keek ik of ik geen bloed verloor. Helaas heb ik in
het begin dus wel bloed verloren en dan word je dus nog onzekerder. Elke keer moest
ik dan weer in het zkh komen om te kijken of alles nog goed was. Gelukkig ben ik nu al
over de 38 weken zwanger en alles gaat goed met de baby. Pas na 20 weken heb ik mee een beetje kunnen ontspannen omdat ik toen een uitgebreide echo in het zkh kreeg. Het is dus heel normaal hoe je je voelt probeer alleen er wel een beetje van te
genieten want ookal gaat het weer mis tis toch een klein wondertje dat kindje in je buik

petra
 
Hoi,
Het leifst zou ik je feliciteren met je zwangerschap, maar ik weet uit ervaring, dat je daar niet blij mee  kunt zijn.
Ik heb bijna 5 jaar geleden een miskraam gehad (met 13 weken, vruchtje was met 9 weken al gestorven!). Ik heb er toen eerst heel bewust voor gekozen om even niet zwanger te worden. Ik was ervan overtuigd dat ik een dergelijk verdriet niet nog eens aan zou kunnen. Daarna hebben we weer een rationele keuze gemaakt ivm mijn werke en daarna lukte het niet om zwanger te worden. Inmiddels heb ik wel een pracht van een zoon van 16 maanden, maar tijdens die hele zwangerschap heb ik net als jij die tegestrijdige gevoelens gehad. Die kun je niet tegenhouden. Het enige wat je kunt doen is ze uitspreken, zodat mensen weten wat je bezighoudt. Niet in de laatste plaats moet je dat tgen je vk of gyn vertellen.
Ikzelf geloofde pas dat ik een goede zwangerschap had, toen ik mijnzoontje in mijn armen hield.
Nu ben ik 29 weken zwanger en kan gelukkig nu wel genieten.
Probeer vroeg een afspraak te maken voor een echo, dat zou je gerust kunnen stellen,
Sterkte
Patricia
 
hey meid het is zeker een vervelende situwatie
zelf heb ik 2 miskramen mee gemaakt pas nog een in juni en ben nu bijna 3 maanden en die onzerkheid zal zeker wel blijven soms maak je deze dingjes mee helaas wel we vragen er niet om het gebeurt gewoon maar het brengt toch die angst mee
ik heb het ook als ik naar de w,c gaat bang om bloed te verliezen,ben van de week dus een druppel verloren maar was niks aan de hand heb hele erg krape, omdat me baarmoeder aan het groeie is waardoor ik soms een druppel bloed verlies maar dat maak je wel erg bang zeg ik denk dat je als je eenmaal over de helf ben van je zwangerschap meer kan gaan genieten

en probeer je hard lekker te luchten   op dit forum
probeer te genieten van je zwangerschap en hou ons op de hoogte
groetjes  daantje
 
voor de eerste heb ik ook een miskraam meegemaakt. Natuurlijk was ik toen heel verdrietig, maar ik had ook sterk het gevoel dat het zo had moeten zijn. Ik was ergens ook blij dat ik in ieder geval zwanger kon raken. En misschien een dooddoener: maar ik was ergens ook wel opgelucht dat ons misschien een hoop ellende met een zwaar gehandicapt kind bespaard was gebleven.

Toen ik kort daarop weer zwanger werd (van wat nu mijn zoontje is) was ik eigenlijk toch vol vertrouwen en goede moed, ondanks een prille ervaring met een miskraam. Ik wist dus dondersgoed hoe het ook kon.

Ook nu ik weer zwanger werd, van ons tweede kindje, was ik ondanks de sluimerende onzekerheid toch weer vol vertrouwen. 90 % vna de zwangerschappen gaat wel goed, en de misser had ik al gehad! Zo mag je niet denken, maar toch voelt het soms wel zo.

Ik wens je veel sterkte en vertrouwen in deze zwangerschap toe en hopelijk kun je er toch van gaan genieten. Het is niet rationeel te benaderen; het blijft een gevoels-gebeuren.

greet
 
ik begrijp het helemaal!
aan de ene kant blij met het gelukje wat in je
groeit. maar aan de andere kant loop je op je
tenen! bang om weer dat te verliezen waar je
zo blij en trotsop bent. In januari had ik een
miskraam, zeer pijnlijk en nare ervaring! ik was
alleen thuis echt een nachtmerrie!
In mei raakte ik opnieuw zwanger...en blij was ik!
Maar ook heel voorzichtig en angstig! Ik vond naar
het toilet gaan echt erg, omdat in januari daar m'n
miskraam plaats vond! Bij elk krampje of pijntje
dacht ik dat het weer verkeert zou gaan.
Ik ben zelf nu bijna 20 wk...en nog steeds huiverig.
Minder als eerst, maar je houdt het toch in je
achterhoofd!!!
Ik hoop echt dat je dat niet weer hoeft te voelen en
mee te maken! En denk goed om jezelf! Als je het
niet vertrouwd gewoon aan de bel trekken!

Heel veel succes...
Groetjes
 Hanna

  19wk 6dg
 
Vanmorgen jullie berichtjes gelezen, en ik vond het fijn dat het met jullie nu ook goed gaat tijdens de zwangerschap. Pfffffff ....... Gelukkig kan ik goed praten met vrienden en mijn man. Ook hij vindt alles erg spannend, daar dit onze tweede zwangerschap samen weer is en de eerste dus fout ging. Ik heb op 11 oktober de eerste echo, dus dat is wel dichtbij.... Ik voel me nu goed, alleen zere borsten. Ben begonnen met weer opnieuw urine op te vangen voor Moeders voor Moeders. Heb ik mijn vorrige zwangerschappen ook gedaan.
Zo belangrijk voor mij, daar ik mijn eerste kind (jongen nu bijna 9 jaar) door de medicatie (hormonen) gemaakt van urine van Moeders van Moeders, heb gekregen. Toen was ik onvruchtbaar en na een ziekenhuisproces van 3 jaar ben ik uiteindelijk toch zwanger geworden.
Door nu opnieuw weer met moeders van moeders mee te doen, wordt ik ook wat gerustgestelder. Je vangt je urine op en ziet ook gelijk of daar alles helder en goed aan is. Toen rond de miskraam begon je al wat licht bloed verlies te zien in de urine, wat anders niet opviel.
Jullie zullen wel denken..... van de hak op de tak, tenminste mijn hoofd zit vol verhalen en gedachtes die ik graag van mij af wil schrijven.
Tegenstrijdige gevoelens...van blijdschap (zou het van de daken willen schreeuwen IK BEN ZWANGER) en van Pas op alles kan opeens weer anders zijn.

In ieder geval meiden......
Ik ben Zwanger
 
Probeer je zelf voor te houden, dat er meer zwangerschappen goed gaan dan fout.
Daranaast moet je jezelf voorogen houden, dat zorgen maken geen zin heeft. Het resultaat wordt er niet anders van.

Probeer gewoon toch te genieten. Hoe moeilijk je dat ook vindt. Maar geniet gewoon, je wordt er sterker door en dat prachtige gevoel neemt niemand je meer af.

Hou je taai meid.

Miep
(die donders goed weet wat die onzekerheid is, maar nu toch lekker geniet)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan