tegenstrijdige gevoelens.....

[Anoniem]

Nou, ik heb gelukkig geen miskraam hoeven meemaken, maar ik had vanaf het begin (3 weken) vreselijke krampen in m'n buik. Dus bij mij was het ook niet genieten geblazen... iedere keer als ik naar de wc ging, was ik bang om bloed te zien! Dus ik snap wel een beetje hoe je je voelt.

Ik kan ook niet zeggen: denk er maar niet aan, want ik weet dat dat niet werkt. Ik ben echt  7 weken alleen maar met die zwangerschap bezig geweest... kon nergens anders meer aan denken. Met 10 weken heb ik een echo gehad, en alles is gelukkig goed! Nu kan ik wat meer genieten, en heb ik wat meer rust in m'n hoofd om aan andere dingen te denken.

Ik wens je vooral   heeeeel veel sterkte om die eerste moeilijke weken door te komen. En hou je vast aan de gedachte dat je al een keer een kind op de wereld hebt gezet: de kans dat het weer lukt, is dus groter dan als je nog nooit een zwangerschap hebt uitgedragen!

Hou je taai meis.
~Hilde

 

[Anoniem]

Dit is echt heel herkenbaar.
Vorig jaar oktober een miskraam gehad en toen ik daarna binnen 3 maanden weer zwanger was durfden we het bijna niet te geloven. Elke keer ging ik naar de wc in de veronderstelling dat ik bloed zou zien. Ondanks dat mijn gevoel nu beter was als bij de eerste keer dat ik zwanger was, ben ik heel lang onzeker geweest. Met 10 weken een echo gehad en ik was toen gerustgesteld, maar de keren daarop naar de verloskundige vond ik weer heel eng, bang om slecht nieuws te horen. Toen ik het met 22 weken regelmatig ging voelen voelde ik me beter en gerustgesteld.
Nu nog even afwachten tot het geboren wordt (zucht).
Succes en heb vertrouwen in je eigen lichaam!! (al is dat soms heel moeilijk)

Groetjes Danielle (40/1)

 

[Anoniem]

Even iets van mij laten weten,,,,,

Vandaag weer opnieuw de kratten met groene flessen laten wisselen voor moeders voor moeders. Trots weer de nieuwe kratten boven in de badkamer gezet.
Door het opvangen van de urine heb je vind ik wel duidelijker controle of je niet bloed.
In ieder geval nog steeds helder van kleur en niet ongemerkt dus bloederig slijm in de wc..... pfffff.

Het gaat goed met me.... ik tel de dagen af naar volgende week dinsdag, want dan hebben we onze eerste controle echo in het ziekenhuis. Ik ben dan dacht ik 8 weken en 2 dagen zwanger, maar het kan ook 5 weken meer zijn daar ik de vorige menstruatie 11 dagen over tijd was en een bloeding kreeg, ben ik ervan uit gegaan dat ik toen niet zwanger al was en dat dit een gewone menstruatie was en geen innestelingsbloeding of dergelijke.

Maar dinsdag weten we meer.

Verder doen mijn borsten ontzettend veel pijn, ook als ik op mijn zij ligt in bed om te slapen. Nu heb ik maat E van de cup, hoop dat ik straks nog wel alles kan dragen.....
Nu tot horens groetjes mij

 

[Anoniem]

Hoi,

Even over die pijnlijke borsten: ik heb er ook erg veel last van in bed (cup F, pfft). Wat bij mij wel helpt, is om een stretchtopje of een speciale slaapbeha te dragen in bed. Die zitten niet zo strak als een echte beha, maar geven wel genoeg steun om je boezem een beetje in het midden te houden als je op je zij ligt. Leuk verhaal dit, haha!

Ik wens je heeeeel veel succes bij de echo! En wie weet, krijg je die 5 weken zomaar cadeau! Spannend hoor.

~Hilde

 

[Anoniem]

Hoi,
ik herken dit heel erg. Ik heb een voldragen zweangerschap achter de rusg, maar door een ernstige hartafwaijking is mijn dochtertje na een week overleden. Nu proberen we weer zwanger te worden (wie weet ben ik het al, maar een te vroeg gedane test was negatief) en de eerste keren dat wij zonder middelen vreeën was gewoonweg een emotionele ramp!!! DAn komen ineens de spanningen en angsten naar boven die je hebt voor herhaling. Maar we zijn inmiddels 2 maanden verder en we zijn een beetje gekalmeerd. een onbezorgde zwangerschap zal ik nooit meer hebben, maar ik heb wel zoiets van "nieuwe ronde, nieuwe kansen". Dus probeer zo rustig mogelijk te blijven en sla je erdoorheen. Houd jezelf ook voor dat je al een gezond kindje hebt!

 

[Anoniem]

Hoi Meiden,

Oh wat was het spannend gisteren in het ziekenhuis met de echo. Was ook heel raar om daar opnieuw te moeten zitten wachten in de wachtkamer(gang), daar de vorige keer ik werd gecurriteerd...... Spreekuur liep 40 minuten uit en toen kwam de gynacoloog ons halen. Mijn man en ik waren beiden best angstig. Je weet niet hoe de dag zou eindigen, in blijdschap of vol verdriet.....
We gingen zitten in de stoel en ze vroeg hoelang ben je zwanger.... ik zei 8 weken en 2 dagen of 13 weken...... maar ik denk 8. Ik verwachte nog een heleboel vragen, maar ze zei "kop op gaan we gelijk kijken of alles goed gaat". Ik in de stijgbeugels en een binnenwaartse echo krijgen. Tranen stroomden over mijn wangen bij het zien van de echo, tranen van verdriet om het verlies van ons kindje van de vorige keer, tranen vol spanning of alles goed was. Ad mijn man hield zijn adem in..... En daar was het.... 8 weken precies goed op groei en....... ik zag niks..... raakte bijna in paniek.... maar gelukkig riep de gynacoloog, kijk daar een hartje wat KLOPT en precies goed......
Nog meer tranen, over mijn gezicht. Even keken Ad en ik elkaar aan, maar mijn hoofd ging snel weer naar het beeldscherm, een hartje zag ik ook dat het klopte?
Heel licht zag ik het kloppen....... Nog meer tranen....
Over 2 weken maken ze weer een echo op de 24 oktober. 2 weken al, dat had ik niet verwacht. Ja zei de gynacoloog, ik denk dat je het pas goed geloof dat alles goed is als je volgende keer ook zie dat het armen en benen heeft.
Wat een schat van een mens, dacht ik bij mezelf......
Over 2 weken al....... tranen gaan nu ook weer langs mijn gezicht naar beneden.....
terwijl ik dit neer pen.
Ons kindje leeft in mijn buik.

Ben God zo dankbaar hiervoor en Ad bedank ik voor al zijn steun en begrip de afgelopen weken......