<p>Hoi hoi! <br /><br />Ik moet het gewoon echt even van me af praten. Ik ben momenteel zwanger van ons 2e kindje en hebben vorige week donderdag de eerste echo gehad en alles zag er goed uit? helemaal in de wolken dus en van het weekend aan onze ouders verteld, maar ik merk dat ik toch erg teleurgesteld ben in de reactie van zowel mijn moeder als die van mijn schoonmoeder. Mijn eigen moeder had recent al meerdere keren gevraagd of we al bezig waren, maar dat vind ik een persoonlijk iets dus nee gezegd en paar weken geleden vroeg ze me over FaceTime of ik soms al zwanger was. Ik ben daar erg boos over geworden en dat snapte ze duidelijk niet. Nu net nadat we het verteld hadden begon ze er weer over en was ik even (misschien iets te) heel duidelijk wat ik daarvan vond. Nu is ze dus gepikeerd want ze dacht dat we wel een dusdanige band hadden dat ze dat kon vragen, nou heb ik het dus gedaan.... en mijn schoonmoeder begon gelijk vragen te stellen die ik totaal niet belangrijk vond nog.. waar ga je alle spullen van de eerste laten... jemig dat zien we dan toch wel weer.. vervolgens nog geen 24 uur later begint ze al dat ze niet weet of ze het wel ziet zitten om 2 dagen op te passen op 2 kinderen. Nu is dat absoluut haar goed recht, maar is dat nu echt het eerste waar je aan denkt.. nu begreep ik dus dat ze bedacht had dat ik dan de kleinste een dag naar het kinderdagverblijf kon brengen dan.. nou wat denken ze zelf... mijn 2e is net zo belangrijk als mijn 1e dus het is alles of niets... helemaal prima als ze een dag minder op wil passen... maar bij mij is al het plezier van het vertellen wel echt weg... misschien zijn het de hormonen hoor, maar ik moest het echt even kwijt.. mijn man snapt me wel, maar verzekerd me dat het wel goed komt, maar dat vind ik voor nu helemaal niet belangrijk... ik ben gewoon even heel verdrietig... sorry voor dit ellendig lange zeurverhaal...</p>