Teleurgesteld over reactie ouders en schoonouders

Je hebt totaal geen zeurverhaal hoor! Ik begrijp je volkomen. Snap ook dat je geen onderscheid wil in hoe je kinderen worden behandeld. Het heeft wat tijd nodig om het een plekje te geven en fijn dat je man gaat praten hierover. 
Wij hadden met 20 weken het geslacht kenbaar gemaakt middels kraskaarten. Ik wist vanaf het begin eigenlijk al wel dat het een meisje zou worden (eerste kind onderbuikgevoel) en dolgelukkig. Als het een jongen was geweest, was ik net zo gelukkig geweest omdat de gehele familie enkel meisjes kent. 
Nu is het helaas zo dat mijn vader vroeger mishandeld is door zijn vader, en die weer door zijn vader.. en mijn vader is eigenlijk geen haar beter, maar ik heb een lieve broer gehad die mij altijd heeft beschermd tegen zijn daden al dan niet tegen woorden. Inmiddels begint mijn vader zijn fouten in te zien.. al gooit hij het maar al te graag op de "genen" zodat hij zelf geen verantwoording hoeft te nemen. 
Voel je hem al aankomen? Op het moment dat we dus met die kraskaarten kwamen aanzetten.. Zegt hij "Ik vertel je wat ik hoop dat het is, gezien mijn jeugd en je opa en dit en dat en meisjes dragen het gen niet, daar ben ik heilig van overtuigd en blablabla... ik denk een meisje want met een jongen zou je het veeeeeel moelijker krijgen". Zelf ben ik van mening dat het niet in de genen zit, maar in opvoeding en gedrag van ouders.
Op dat moment was ik zo teleurgesteld in zijn reactie en zijn beeld van kinderen, genen, de wereld en dat hij er maar over door bleef zeuren. Ook al was hij erg blij dat hij gelijk bleek te hebben. Ergens stak het me vreselijk. Tot heden ben ik niet meer buiten feestdagen om bij ze langs geweest. Corona was en is op dit moment mijn excuus om er niet meer te komen. Mijn moeder snapt het gelukkig volkomen ze weet ook hoe de vork in de steel zit en die is het ook met mij eens, al vind ze het jammer dat ik niet meer langskom. Ze komt nog wel bij ons op bezoek :) 
Oke... dan dus mijn schoonmoeder... Ik heb geen probleem met haar absoluut niet, ik zie mezelf ook echt als haar dochter en andersom ook. Maar die had dus op een jongen gehoopt, zodat de familienaam blijft bestaan.. Ik vond het, mijn man moet er nog steeds om lachen (en vond op dat moment hormonen heel geestig), erg dat ik haar moest teleurstellen.. 
 
Hiiii... ik kan je gevoel héél goed voorstellen! Wij hebben het gister aan mijn schoonouders verteld (ons eerste kindje) en die waren heel erg enthousiast. Maar vervolgens was mijn schoonmoeder ontzettend geirriteerd omdat ze het nog een paar weken voor zich moet houden  en niet aan haar dochter mag vertellen (= het lievelingetje van de fam). Ze wilde zelfs dat we het dan maar liever later hadden verteld! We willen het de broers/zussen pas na de termijnecho vertellen. Zoiets geeft toch een nare nasmaak aan het vertellen. 
Aanstaande donderdag gaan we naar mijn vader. Toen we jaren geleden aan hem vertelden dat we gingen trouwen was de reactie: ja dat lag wel in de verwachting he? Dus ik ga er al vanuit dat het een beetje hetzelfde wordt, kijk er nu al tegenop. Mijn eigen moeder leeft niet meer, die mis ik nu even enorm!
Ik heb het zelf ook aan mijn beste vriendin verteld, die was zelfs de eerste die het hoorde. Zij was zo oprecht blij, dat maakt echt veel goed voor mij. En ik kan ook goed deze lastige familie verhoudingen met haar relativeren. Als je een goede vriendin hebt is dat misschien ook een idee voor jou? Succes en ik hoop dat je (schoon)moeder nog een beetje bijtrekt en gewoon met je kan mee genieten! 
 
Beetje late reactie! Maar wat een heftig verhaal Yeppie!! Ze zijn allemaal gelukkig bijgedraaid bij mij en we hebben de termijnecho inmiddels achter de rug, dus de hele wereld mag het weten? hoe is het nu bij jou? 


@JL wat ontzettend stom!! Dat je het het liefst van de daken wil schreeuwen, dat kan ik snappen, maar dit is wel een beetje een rare ondertoon... dit is jullie moment en niet die van haar! Hoe reageerde je vader? 
 
@Jessica Wat goed om te lezen dat ze allemaal zijn bijgedragen!!!! En zo te lezen is de termijn echo ook goed gegaan. Fijn hoor! ?
Mijn ouders komen a.s. vrijdag het kleine wondertje aanschouwen. Ze is 11 mei geboren en nu een week oud. En mocht hij weer beginnen dan verzoeken we hem vriendelijk zijn mond te houden, want we willen geen negatieve sfeer in huis. ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan