Ik moet even mijn ei kwijt, en schrijven is makkelijker dan praten, dus zet ik het maar even hier...
Mijn man en ik hebben inmiddels 2 kindjes. Onze eerste was een heerlijk rustige baby, een goede eter, slaper, groeier, noem maar op. Tuurlijk waren er moeilijke dagen of periodes, maar ik kan me niet herinneren dat ik er veel moeite mee heb gehad.
Onze 2e is nu ruim 2 maanden en is een stuk temperamentvoller. Dat heeft zn leuke kanten (hij is veeeel goedlachser dan zijn grote broer was op deze leeftijd), maar ook vermoeiende. Zo is hij regelmatig een onrustige drinker, en nogal licht ontvlambaar: soms als ik hem de borst bied, zet hij het spontaan op een gillen. Het is dan een hele klus om hem weer rustig te krijgen, en dan maar hopen dat hij vervolgens wél de borst accepteert. Je zou zeggen dat hij misschien gewoon geen honger heeft, maar hij geeft wel duidelijke hongersignalen, en als het uiteindelijk toch lukt (wat meestal het geval is), drinkt hij vaak ook echt wel lang en goed. Om die reden blijf ik toch telkens weer proberen, maar het begint me enorme frustraties op te leveren... Slapen doet hij helaas ook niet zoals zijn broer. 'S nachts gaat het gelukkig best goed (slaapt 20-7 in de co-sleeper, met 2 voedingen tussendoor waarna hij meestal relatief snel weer inslaapt), maar overdag is het een drama. Met veel moeite slaapt hij soms hooguit een uur in zijn bedje, maar de rest van de dag hangt hij in de draagdoek; dat is de enige plek waar hij enigszins rust vindt. En ja, ik weet het: hij is nog zo klein, het hoort erbij, het is een fase. Maar als ik voor de zoveelste keer met een zere rug/schouders/bekken rondjes loop, of hij weer eens als een malle zit te spartelen als ik probeer de doek te knopen, dan ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ik vind mezelf helemaal geen leuke moeder zo, ook maar mijn oudste (lekkere peuterpuber natuurlijk) ben ik soms zo ongeduldig en snauw hem al snel af...
Tips? Succesverhalen? Ik weet niet wat ik zoek, behalve in ieder geval een uitlaatklep en misschien wat herkenning.
Mijn man en ik hebben inmiddels 2 kindjes. Onze eerste was een heerlijk rustige baby, een goede eter, slaper, groeier, noem maar op. Tuurlijk waren er moeilijke dagen of periodes, maar ik kan me niet herinneren dat ik er veel moeite mee heb gehad.
Onze 2e is nu ruim 2 maanden en is een stuk temperamentvoller. Dat heeft zn leuke kanten (hij is veeeel goedlachser dan zijn grote broer was op deze leeftijd), maar ook vermoeiende. Zo is hij regelmatig een onrustige drinker, en nogal licht ontvlambaar: soms als ik hem de borst bied, zet hij het spontaan op een gillen. Het is dan een hele klus om hem weer rustig te krijgen, en dan maar hopen dat hij vervolgens wél de borst accepteert. Je zou zeggen dat hij misschien gewoon geen honger heeft, maar hij geeft wel duidelijke hongersignalen, en als het uiteindelijk toch lukt (wat meestal het geval is), drinkt hij vaak ook echt wel lang en goed. Om die reden blijf ik toch telkens weer proberen, maar het begint me enorme frustraties op te leveren... Slapen doet hij helaas ook niet zoals zijn broer. 'S nachts gaat het gelukkig best goed (slaapt 20-7 in de co-sleeper, met 2 voedingen tussendoor waarna hij meestal relatief snel weer inslaapt), maar overdag is het een drama. Met veel moeite slaapt hij soms hooguit een uur in zijn bedje, maar de rest van de dag hangt hij in de draagdoek; dat is de enige plek waar hij enigszins rust vindt. En ja, ik weet het: hij is nog zo klein, het hoort erbij, het is een fase. Maar als ik voor de zoveelste keer met een zere rug/schouders/bekken rondjes loop, of hij weer eens als een malle zit te spartelen als ik probeer de doek te knopen, dan ben ik er zo ontzettend klaar mee. Ik vind mezelf helemaal geen leuke moeder zo, ook maar mijn oudste (lekkere peuterpuber natuurlijk) ben ik soms zo ongeduldig en snauw hem al snel af...
Tips? Succesverhalen? Ik weet niet wat ik zoek, behalve in ieder geval een uitlaatklep en misschien wat herkenning.
