Ten einde raad en oververmoeid.

Oh ja, Meike had een heel strak dagritme met vaste eet- en slaaptijden. Ook dat ligt aan duigen sinds dit weekend (doet ze zelf door te weigeren om te gaan slapen en is ook gewoon vrolijk).

Misschien een ander ritme wat ze zelf zo duidelijk aangeeft.

Enne die flesjes, ja ik weet het stoppen ermee. Ze groeit goed en ziet er (héél) goed uit, wat wil je met al die papflesjes.

Goed, ga even douchen en naar   buiten. Even opladen voor de dag maar door de reacties voel ik mij al heel gesteund en geholpen.

Liefs Renske mv Isa&Meike
 
hoi Renske,
wat grappig zeg, ik merk een boel overeenkomsten. MIjn kinderen slapen beide nog niet door. Ik merk dat de gemiddelde Nederlander daar heel erg negatief tegenover staat, terwijl er een heleboel volken dat juist heel normaal vinden. Kinderen zijn afhankelijk van de ouders en heel erg gehecht aan ons en het is dus heel normaal dat ze tot op late leeftijd niet doorslapen. Het is de cultuur die het erin ramt. Maargoed, dat even terzijde.

Milo is ook heel erg aan mij gehecht, ook door borstvoeding. Ik merk dat hij vaak wakker wordt om te kijken of ik er nog wel ben (hij is 9 maanden en een week en komt nu een beetje uit de eenkennigheidsfase) (waar hij trouwens amper last van heeft gehad, alleen bij het slapen was het te merken), en heeft dan helemaal geen voeding nodig; alleen maar een knuffel. Je zou dit met Meike kunnen proberen, hoewel er in Nederland bijna niemand positief staat tegenover het slapen in het bed van de ouders. Ik kan je bijna garanderen dat dit werkt, maar (begrijpelijk) zal je dit waarschijnlijk geen goede optie vinden. Als je toch echt heel graag wat beter wil slapen, al is het maar voor 1 nacht, raad ik je toch aan om Meike een keer tussen jullie in the leggen.

Even over het ademen: wij hebben ons er bij neergelegd dat Milo astma heeft. Mijn zwager heeft het gehad en is er op zijn 6e jaar overheen gegroeid. In het begin was het vreselijk, want de dokter gaf ons een soort van tractor mee waar we vloeistof in moesten doen en dat met een kapje 10 MINUTEN LANG moesten beademen. Drama!!! Toen het vaak terugkwam en dus chronisch bleek kregen we goddank een 'gewone' beademer. Dat werkte niet, en de kinderarts vertelde ons dat de dosis die de huisarts had voorgeschreven absoluut niet volstaat. Sinds we bij haar zijn geweest werkt het als een trein en als hij last heeft heeft hij vaak aan 2x genoeg ('s morgens en 's avonds). Ik hoor precies het verschil tussen een aankomende aanval en een 'gewone' verkoudheid (moeder's oor ) dus we weten wanneer we hem een pufje moeten geven en wanneer we hem gewoon even moeten laten hoesten. Als Meike het virus heeft gehad en niet astmatisch is dan is het inderdaad zo dat ze lange tijd sneller vatbaar is voor een verkoudheid, maar dat schijnt langzaam weer minder te worden. Zeker als ze naar de creche gaat (maar ik geloof dat je thuisblijfmoeder bent, klopt dat?) dan blijft ze er langer last van houden.
Hoop dat ik je antwoord heb gegeven, ik merk dat ik flink op dreef ben wat betreft lange afwijkende verhalen vandaag
 
Hoi Stephanie,

Was ik maar een thuisblijfmoeder. Ik werk drie dagen in het basisonderwijs (kan niet zonder de kids) een superbaan maar heel zwaar in combi met Meike.

We gaan aan de slag met het grietje en het komt goed. daar ben ik van overtuigd!!!!!

groetjes!!!!
 
Heel veel tips al hierboven.
Yoëll slaapt ook niet zo geweldig 's nachts, hij wordt huilend wakker en ligt te shaken in bed.
Dit is al dik drie maanden en wij braken er ook een beetje van. We liepen steeds naar hem toe, speentje enzenzenzenzenz. Maar na vier nachten heen en weer lopen ben je stuk.
Wij hebben hier de regel, we doen het drie keer en dan leggen we hem tussenin, misschien niet de beste optie, maar anders kunnen we er helemaal niet tegen.
Nu is het zo dat Yoëll meestal om een uur of 3 begint en dus al een aardige tuk gemaakt heeft vanaf acht uur voor zijn doen.

Wat ik merk aan Yoëll is dat als hij moe is, heel vrolijk en soms een soort van overactief gaat doen. Dan leggen we hem in bed en de ene keer brult hij alles bij elkaar en slaapt dan na 5 minuten. De andere keer heeft hij er niet eens erg in dat je weg loopt.
Wij hebben hele gehorige huizen dus 's nachts huilen vind ik niet kunnen voor de buren, maar hij heeft al een paar keer overdag zo hard gegild dat de postbode langs kwam en vroeg of het wel goed ging. Tja dit hebben we volgehouden en meestal gaat het nu goed.
Soms zit ik een kwartier of twintig minuten naast zijn bed, ik kijk niet, praat niet en raak hem niet aan, maar je aanwezigheid is voldoende om hem gerust in slaap te laten vallen.

Ook hier een onwijs lang lulverhaal (hihi)
Heel veel sterkte en zet hem op!

Pauline
 
Terug
Bovenaan