<p>Zie titel. Ik weet het niet meer. Onze dochter is een huilbaby. Ze slaapt momenteel max. 4 uurtjes per etmaal verder isze wakker huilen en onrustig.</p><p>Hierdoor het ik constant ruzie met mijn partner. Ik ben vaak alleen thuis want hij werkt en ik heb verlof ( volgende week beginnen) ik heb het gevoel er alleen voor te staan. We hebben al veel gedaan: behandeling reflux. Osteopaat e.d. rust. Inbakeren. Niks lijkt te helpen. Mijn dochter gaat NIET slapen. Ik zie het niet meer zitten. Het gaat al 3 maanden zo. Het is zo erg dat mijn partner weg wil. En ik zit nu al tweeenhalf uur speentje terug te duwen.</p><p> </p><p>Zijn er meer mensen die een baby hebben die zo slecht slaapt? En daardoor constant ruzie hadden?</p>
Ten einde raad: relatieproblemen door huilbaby
- Onderwerp starter Melissaax
- Startdatum
Ai, dit klinkt niet best. Wij hebben een baby gehad die veel huilde, maar niet zoals jij het omschrijft. Je wordt wel op de proef gesteld, i know. Maar dit gaat wel erg ver. Is er geen optie om je dochter even een dagje uit handen te geven soms (als je moederhart dat wilt natuurlijk)? Even op adem komen allebei. En zijn jullie al bij een kinderarts geweest dat ze een keer helemaal gekeken wordt. Verder voor jullie samen zou ik echt hulp gaan zoeken voordat jullie straks uit elkaar eindigen. Dat zou heel erg zijn. Ik wens je enorm veel sterkte meid, kop op!
Hier geen ruzie maar wel een huilbaby. Het is zo pittig en ondanks dat wij geen ruzie hebben merk ik wel dat het een enorme druk op de relatie legt. De enige bruikbare tip dat ik je kan geven is om via je huisarts een doorverwijzing te vragen voor IMH. Ik denk dat hun wel wat voor jou/jullie kunnen betekenen. Het is ook gewoon zó ontzettend zwaar als je baby de hele dag huilt en denk dat mannen er heel anders in staan als vrouwen, zonder disrespectvol te zijn! Maar wij zitten 24/7 met het gehuil, dat houdt geen mens vol hoeveel je ook van je kindje houdt. Mannen beseffen niet hoe zwaar het echt kan zijn omdat ze van het gehuil op het werk kunnen "afschakelen" en wij "vrij" hebben DENK IK.. wat mij heel erg helpt is om afentoe een paar uurtjes voor mezelf te pakken. Soms breng ik hem even naar oma. Soms vraag ik mijn man om een nachtje over te nemen en slaap ik een nachtje op de bank om een domme film te kijken met wat lekkers erbij. Me time doet zo goed. Ik mis mijn kleine uk dan zo erg! En kan het daarna weer met gemak en positieve energie overnemen zodat hij weer wat rust kan nemen met iets voor zichzelf, buiten werk. 1 x in de 2 a 3 weken gaat hij ook even naar oma zodat wij lekker samen iets leuks kunnen doen. Je doet het natuurlijk het liefst samen en wilt je baby niet afschuiven maar als je een huilbaby hebt kan het zo helpen om even tijd voor jezelf en elkaar te hebben! Voel je dan vooral niet schuldig. Zo kun je alleen maar een betere mama zijn 
Buiten osteopaat/reflux enz heb je ook de simpele problemen zoals poep/darm moeilijkheden of zelfs nog steeds darmkrampen? Hoe gaat het voeden, misschien iets ophogen of toch een minder zure melk? Ik weet heel goedwat je bedoelt met die ruzie. Het is frustratie/vermoeidheid en ook de onmacht. Elke baby is dan wel anders, maar het kan echt het gevoel geven dat je teamverband aan diggelen ligt. Beste tip: breng de baby naar iemand die je vertrouwd en neem even tijd voor jullie zelf. Al ga je samen in bed liggen slapen.... zodra je wat meer energie hebt pas verder onderzoeken wat het probleem kan zijn. En ook goed met elkaar bespreken dat het niet de ander zijn schuld is, en al helemaal niet die van de baby. Wellicht op je werk aangeven dat het terug komen nog niet lukt? Succes ?
Ik kan me wel voorstellen wat voor invloed een huilbaby heeft op je relatie, maar toch ben ik benieuwd wat bij jullie de reden is..?
Hoe is het gekomen dat jullie niet meer verder willen met elkaar? Waar gaan de ruzies over?
En schakel hulp in, ik zou bij je cb informeren. Laat de jeugdverpleegkundige anders even een keer meekijken.
Hoe is het gekomen dat jullie niet meer verder willen met elkaar? Waar gaan de ruzies over?
En schakel hulp in, ik zou bij je cb informeren. Laat de jeugdverpleegkundige anders even een keer meekijken.
Vermoeidheid maakt je zon ander mens en mannen kunnen zich (ook al denken ze van wel ;-)) geen voorstelling maken van hoe het is om een dag thuis te zijn met een huilbaby (overigens niemand die het nier heeft meegemaakt denk ik)
Het geluid maakt je echt gek.
Wij hebben de eerste weken ook te maken gehad met heel veel huilen en heb ook heel veel woordenwisselingen gehad met mijn vriend. Maar dat lag echt aan mij, hij heeft me uiteindelijk er echt door heen geholpen en nu is het weer gezellig in huis. Ik was mezelf niet ;-)
Ik denk dat het belangrijk is dat je gaat praten met iemand, met je partner erbij.
Slaapt jullie baby wel ergens anders? Bijvoorbeeld op jou? Of tijdens her wandelen? Of tijdens het autorijden?
Het is vooral belangrijk dat ze nu slaap in gaat halen en waar maakt dan even niet uit. Oververmoeidheid uit zich ook in overmatig huilen.
waneer zij rustiger wordt komt er thuis ook weer meer rust hoop ik en dan gaat je partner missxhien er weer anders over denken
Het geluid maakt je echt gek.
Wij hebben de eerste weken ook te maken gehad met heel veel huilen en heb ook heel veel woordenwisselingen gehad met mijn vriend. Maar dat lag echt aan mij, hij heeft me uiteindelijk er echt door heen geholpen en nu is het weer gezellig in huis. Ik was mezelf niet ;-)
Ik denk dat het belangrijk is dat je gaat praten met iemand, met je partner erbij.
Slaapt jullie baby wel ergens anders? Bijvoorbeeld op jou? Of tijdens her wandelen? Of tijdens het autorijden?
Het is vooral belangrijk dat ze nu slaap in gaat halen en waar maakt dan even niet uit. Oververmoeidheid uit zich ook in overmatig huilen.
waneer zij rustiger wordt komt er thuis ook weer meer rust hoop ik en dan gaat je partner missxhien er weer anders over denken