<p class="p1"><span class="s1">Wat ben ik toch af en toe een vreselijk mens, een echte terrormoeder, zo een van het soort ‘stiefmoeders van sneeuwwitje’ , zeg maar.</span></p><p class="p1"><span class="s1">3 maanden geleden vond ik het tijd dat we overdag afscheid gingen nemen van ‘pup’ (speen). Mijn lieve, kleine kereltje begon steeds meer te praten en dat met zo’n ding in de mond, maakte het allemaal erg lastig te verstaan zeg maar. Ook een hoop geslispel ertussen, dus met hem afgesproken dat ‘pup’ in bed bleef liggen. Nu vindt hij het sochtends heerlijk om vanuit zijn bedje nog ff lekker op de bank te tutten met dat ding in de mond, dus de eerste paar ochtenden was t een behoorlijk dingetje...(</span><span class="s2">????</span><span class="s1">
Dit ging als volgt: </span></p><p class="p1"><span class="s1">Zoonlief: ‘pup?’ Terrormama: ‘nee schat, pup ligt lekker in bed.’ Zoonlief: ‘Nee? Pup?’ Terrormama: ‘Nee schat, pup slaapt’ Zoonlief: ‘Wheeeeeeeeeeee!’ (Oorverdovend) Terrormama: ‘Nee schat, echt niet’ Pakt hem bij zich en knuffelt hem (dat dan weer wel). Gelukkig na een paar daagjes was deze hel over en was ‘pup’ overdag verleden tijd!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Toen werd het ineens bloedje heet in nederland en dat betekent bij ons boven: saunatime!!! Zweten tot en met dus. Nieuwe superdunne zomerslaapzak kopen, of einde slaapzaktijdperk? Het werd t 2e....Waarom? Nja, puur eigenbelang eerlijk gezegd... Betaal je je scheel aan, zelfs die goedkope van de hema vind ik nog te duur. En dan moet je er 2 natuurlijk, want dat is makkelijker met wassen enzo. </span></p><p class="p1"><span class="s1">Nou, zo gezegd zo gedaan! Mijn knappe kereltje weer n stapje dichterbij het groot worden. Eej, alsof hij nooit anders had gedaan! Sliep gewoon meteen door! </span></p><p class="p1"><span class="s1">En dan nu... nu komt het ergste van dit alles... Dat knappe, lieve kereltje van mij, bijt zijn speen stuk. Elke week kon ik weer een nieuwe in bed flikkeren, omdat hij m weer stuk had gebeten. Toen ik de laatste reserve uit de kast pakte, keken mijn man en ik elkaar aan: ‘wat doen we? Dit de laatste?’ Je voelt m al aan komen zeker... Jups, dit zou de laatste worden. Waarom? Nja, eigenlijk tweeledig: enerzijds eigenbelang. Ja heej, weet je hoe duur die krengen zijn? Kost ons een vermogen elke week! En anderzijds is het ook gevaarlijk. Stel je voor hij bijt dat ding doormidden en stikt er in,dat wil je natuurlijk ook niet!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Dus vorige week in de ochtend samen met hem zijn pup in de kliko gegooid. Terrormama: ‘kijk schat, pup is kapot!’ Zoonlief: ‘pot! Make?’ Terrormama: ‘Nee schat,dat gaat niet. Kom dan gooien we m weg.’ Zoonlief: ‘dada pup!’ Terrormama: ‘dag dag pup’ Samen nog inbed gaan kijken: ‘kijk, pup is echt weg’ Die ochtend werd de kliko geleegd, dus samen pup uitgezwaaid. En toen was het 12.30 uur: bedtijd....</span></p><p class="p1"><span class="s1">Echt waar, wat doe ik mijn kind aan!!! Schreeuwen, huilen, dikke tranen. Echt ook oprecht verdriet! ‘Puuuup’ puuuup! Pot!!’ Mijn terrormamahart brak. Zijn eerste echte verdriet om iets... Ik ben tig keerbij m terug geweest, getroost, gezegd dat hij nu 2 jaar is en een grote jongen. Na de zoveelste keer naar m toe te zijn gegaan, trok ik t niet meer. Heb m uit bed gepakt en bij mij op bed gelegd. Samen lekker gelegen en hij helemaal na snikken en 5 minuten later was hij vertrokken.. Hij heeft nog 2 uur geslapen in ons bed, tegen al onze principes in en bang voor wat de avond zou gaan brengen, maar heej, fuck it. Dit was ff zo nodig en zo heerlijk samen in t grote bed! Vanavond zien we wel verder! </span></p><p class="p1"><span class="s1">Die avond zijn we 3x bij hem terug gemoeten voor te troosten en daarna viel hij als een blok in slaap! 0x wakker geweest die nacht!! Daarna is het elke dag super gegaan! Elke keer met naar boven gaan, zegt hij: ‘pup pot! Twee! (ik ben 2 jaar) en jongen! ( ik ben een grote jongen)’ En ik, de terrormama? Ik bevestig het, geef m een aai over zijn bol, een dikke kus en knuffel en zeg: ‘welterusten lieve jongen. Hou van jou’ Ik trek zijn muziekaap aan en loop trots naar beneden, want trots ben ik. Trots op mijn grote jongen van 2 jaar!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Laat mij maar af en toe terrormama zijn, ik weet zeker dat hij dat wel gaat overleven </span><span class="s2">
</span></p>
Dit ging als volgt: </span></p><p class="p1"><span class="s1">Zoonlief: ‘pup?’ Terrormama: ‘nee schat, pup ligt lekker in bed.’ Zoonlief: ‘Nee? Pup?’ Terrormama: ‘Nee schat, pup slaapt’ Zoonlief: ‘Wheeeeeeeeeeee!’ (Oorverdovend) Terrormama: ‘Nee schat, echt niet’ Pakt hem bij zich en knuffelt hem (dat dan weer wel). Gelukkig na een paar daagjes was deze hel over en was ‘pup’ overdag verleden tijd!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Toen werd het ineens bloedje heet in nederland en dat betekent bij ons boven: saunatime!!! Zweten tot en met dus. Nieuwe superdunne zomerslaapzak kopen, of einde slaapzaktijdperk? Het werd t 2e....Waarom? Nja, puur eigenbelang eerlijk gezegd... Betaal je je scheel aan, zelfs die goedkope van de hema vind ik nog te duur. En dan moet je er 2 natuurlijk, want dat is makkelijker met wassen enzo. </span></p><p class="p1"><span class="s1">Nou, zo gezegd zo gedaan! Mijn knappe kereltje weer n stapje dichterbij het groot worden. Eej, alsof hij nooit anders had gedaan! Sliep gewoon meteen door! </span></p><p class="p1"><span class="s1">En dan nu... nu komt het ergste van dit alles... Dat knappe, lieve kereltje van mij, bijt zijn speen stuk. Elke week kon ik weer een nieuwe in bed flikkeren, omdat hij m weer stuk had gebeten. Toen ik de laatste reserve uit de kast pakte, keken mijn man en ik elkaar aan: ‘wat doen we? Dit de laatste?’ Je voelt m al aan komen zeker... Jups, dit zou de laatste worden. Waarom? Nja, eigenlijk tweeledig: enerzijds eigenbelang. Ja heej, weet je hoe duur die krengen zijn? Kost ons een vermogen elke week! En anderzijds is het ook gevaarlijk. Stel je voor hij bijt dat ding doormidden en stikt er in,dat wil je natuurlijk ook niet!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Dus vorige week in de ochtend samen met hem zijn pup in de kliko gegooid. Terrormama: ‘kijk schat, pup is kapot!’ Zoonlief: ‘pot! Make?’ Terrormama: ‘Nee schat,dat gaat niet. Kom dan gooien we m weg.’ Zoonlief: ‘dada pup!’ Terrormama: ‘dag dag pup’ Samen nog inbed gaan kijken: ‘kijk, pup is echt weg’ Die ochtend werd de kliko geleegd, dus samen pup uitgezwaaid. En toen was het 12.30 uur: bedtijd....</span></p><p class="p1"><span class="s1">Echt waar, wat doe ik mijn kind aan!!! Schreeuwen, huilen, dikke tranen. Echt ook oprecht verdriet! ‘Puuuup’ puuuup! Pot!!’ Mijn terrormamahart brak. Zijn eerste echte verdriet om iets... Ik ben tig keerbij m terug geweest, getroost, gezegd dat hij nu 2 jaar is en een grote jongen. Na de zoveelste keer naar m toe te zijn gegaan, trok ik t niet meer. Heb m uit bed gepakt en bij mij op bed gelegd. Samen lekker gelegen en hij helemaal na snikken en 5 minuten later was hij vertrokken.. Hij heeft nog 2 uur geslapen in ons bed, tegen al onze principes in en bang voor wat de avond zou gaan brengen, maar heej, fuck it. Dit was ff zo nodig en zo heerlijk samen in t grote bed! Vanavond zien we wel verder! </span></p><p class="p1"><span class="s1">Die avond zijn we 3x bij hem terug gemoeten voor te troosten en daarna viel hij als een blok in slaap! 0x wakker geweest die nacht!! Daarna is het elke dag super gegaan! Elke keer met naar boven gaan, zegt hij: ‘pup pot! Twee! (ik ben 2 jaar) en jongen! ( ik ben een grote jongen)’ En ik, de terrormama? Ik bevestig het, geef m een aai over zijn bol, een dikke kus en knuffel en zeg: ‘welterusten lieve jongen. Hou van jou’ Ik trek zijn muziekaap aan en loop trots naar beneden, want trots ben ik. Trots op mijn grote jongen van 2 jaar!</span></p><p class="p1"><span class="s1">Laat mij maar af en toe terrormama zijn, ik weet zeker dat hij dat wel gaat overleven </span><span class="s2"></span></p>