Teveel bemoeienis oma?

[fKYSjd79B89lkX47]

Hoi,

De oma's van mijn kinderen zijn enorm betrokken. Dat is echt heel fijn.
Alleen begint mijn schoonmoeder een beetje te betrokken te worden, zo voelt het tenminste.
In ons huis bemoeit ze zich met regels ( of mijn kind mag gaan eten of niet of nog moet wachten, of dat m'n kind een stenen bakje naar de woonkamer mag dragen ja of nee).
En nu heeft ze dus ook voorgesteld dat ze op de basisschool van mijn oudste kind iets wil gaan doen.

Het voelt voor mij alsof het echt te ver gaat. Alsof dit niet meer de rol van oma is, maar ze de rol van moeder lijkt te willen pakken onbewust.
Vooral rondom school vind ik dat wij als ouders aan zet zijn. Als ze een keer voorlees oma wil zijn ok, maar verder is het voor ons als ouders.

Is dit een gekke gedachte? Hebben meer mensen deze ervaring?

 

[Essil]

Als moeder heb je gewoon het laatste woord.

Ik kan me voorstellen dat een oma vindt dat je te voorzichtig bent (of niet voorzichtig genoeg)?
Of is het meer dat zij het voortouw neemt, waardoor jij het gevoel krijgt niks meer in te brengen te hebben?
Het is me niet helemaal duidelijk eigenlijk.

Maar in beide gevallen denk ik dat het een goed idee is, het een keer onder 4 ogen met haar te bespreken. Niet aanvallend, maar beginnen met: ik heb het gevoel dat ...
Of: wanneer jij dit doet, geeft mij dat het gevoel dat...

Ik dacht dat op de basisschool van mijn dochter voor de vrijwilligers eventueel ook opa's en oma's welkom zijn. Mijn dochter is pas net 4, dus daar weet ik nog weinig van. Gaat het om iets dat je zelf had willen oppakken? Zeg haar dat dan ook gewoon. Zo niet, op school zit ze niet op jouw territorium toch?

De grootouders van mijn kind zijn gelukkig minder opdringerig. Als zij dat wel zouden zijn zou ik dat beslist niet tolereren.
Verschil in uitgangspunten in de opvoeding mogen ze van mij best ter sprake brengen. En wanneer zij oppassen vragen zij wat onze regels zijn, en handhaven die ook.
Vrijwilliger worden op school is geloof ik nog niet bij hun opgekomen, maar denk ook niet dat dat bij hun past.

 

[fKYSjd79B89lkX47]

Als moeder heb je gewoon het laatste woord.

Ik kan me voorstellen dat een oma vindt dat je te voorzichtig bent (of niet voorzichtig genoeg)?
Of is het meer dat zij het voortouw neemt, waardoor jij het gevoel krijgt niks meer in te brengen te hebben?
Het is me niet helemaal duidelijk eigenlijk.

Maar in beide gevallen denk ik dat het een goed idee is, het een keer onder 4 ogen met haar te bespreken. Niet aanvallend, maar beginnen met: ik heb het gevoel dat ...
Of: wanneer jij dit doet, geeft mij dat het gevoel dat...

Ik dacht dat op de basisschool van mijn dochter voor de vrijwilligers eventueel ook opa's en oma's welkom zijn. Mijn dochter is pas net 4, dus daar weet ik nog weinig van. Gaat het om iets dat je zelf had willen oppakken? Zeg haar dat dan ook gewoon. Zo niet, op school zit ze niet op jouw territorium toch?

De grootouders van mijn kind zijn gelukkig minder opdringerig. Als zij dat wel zouden zijn zou ik dat beslist niet tolereren.
Verschil in uitgangspunten in de opvoeding mogen ze van mij best ter sprake brengen. En wanneer zij oppassen vragen zij wat onze regels zijn, en handhaven die ook.
Vrijwilliger worden op school is geloof ik nog niet bij hun opgekomen, maar denk ook niet dat dat bij hun past.

Ze neemt inderdaad heel erg het voortouw in dingen. Of als ik mijn kind wat vraag dan geeft zij antwoord bijvoorbeeld. Dus dan vraag ik het nog een keer aan mijn kind, omdat ik gewoon reactie wil van hem.

Ja zeker zijn grootouders ook welkom op school, maar ik ben bang dat als ze echt in een commissie wil gaan ze nog meer invloed gaat uitoefenen onbewust. De basisschool van onze kinderen vraagt best wat van ouders, maar ik vind dus eigenlijk dat dat dus de plek van ouders is.

Ze is alleen, wij zijn de enige met kleinkinderen. Haar andere kinderen wonen op zeker 2 uur rijden. Dus ik snap wel dat haar focus heel erg bij ons ligt, maar soms is het een beetje verstikkend

We moesten bijvoorbeeld ook maar een grotere auto kopen, want dan kon zij met ons mee rijden als we ergens naartoe gaan.

En dat zijn allemaal incidenten, maar ergens weet ik ook dat als ik het gesprek aan ga het haar enorm raakt, omdat ze verder al niet veel heeft.
Dus dat vind ik wat lastig.

 

[Mariemamma]

Een oma zal nooit in een ouderraad of iets dergelijks kunnen, net als dat grootouders geen koppelcode kunnen krijgen voor social schools (tenzij zij voogdij hebben natuurlijk). Dus dat is misschien een zorg minder?

 

[JetskeOvN]

Beste F, wat lastig dit zeg! Ik zou ook toch echt het gesprek aangaan met je schoonmoeder, ookal kan ik begrijpen dat dat iets is waar je tegenop zit. Jouw vraag doet mij denken aan het artikel ''Rol van opa en oma in de opvoeding'' dat op Ouders van Nu staat. In het stuk lees ik veel overeenkomsten en adviezen waar je eventueel wat aan kunt hebben.

Zo heb je in het stuk een onderdeel met tips die speciaal geschreven zijn voor opa en oma. Dit is een selectie daarvan. Dit zou je in een gesprek met je schoonmoeder kunnen bespreken:
-Realiseer je dat je kleinkinderen niet jouw kinderen zijn
-Bevestig als grootouder de ouders in hun manier van omgaan met hun kind
-Geef alleen advies als erom gevraagd wordt en formuleer het als suggestie
-Respecteer de opvoedregels van de ouders en wees duidelijk over je eigen huisregels
-Wees helder in wat je wel en niet wilt en maak afspraken over bijvoorbeeld oppassen
-Positief verwennen is prima, ongezond bederven niet
-Moeite met de opvoeding? Vraag de ouders hoe zij met moeilijke kwesties omgaan
-Sluit in je opvoedstijl zo dicht mogelijk aan bij de ouders

Neem je tijd, bereid het gesprek en doe vooral wat voor jou het meest prettig is. Het helpt als je een gesprek aangaat, dat je praat vanuit jezelf. Voorbeeld: voor mij voelt het lastig i.p.v het is lastig dat je dat zo doet, of je doet lastig. Als je vanuit jezelf praat, komt dat sympathieker over en minder aanvallend.

Ik wens je heel veel succes en laat je ons weten hoe het is gegaan?

Lees hier het artikel verder:

Rol van opa en oma in de opvoeding

Meestal neem je ze voor lief. Opa en oma zijn er gewoon. Maar waarom zijn grootouders nou zo belangrijk voor kleinkinderen? En wat als het botst?

www.oudersvannu.nl

 

[Gebruiker10405405]

Ik denk dat het verstandig is als jij met je man hierover praat en daarna samen naar je schoonmoeder gaat. Jullie zijn 1 front. Daarnaast heeft ze in jouw huis niks te zeggen over wat jullie kind wel of niet mag. Bij haar thuis zullen wel wat andere regels zijn, maar gezondheidsdingen zijn aan jullie om te bepalen.

Het zal een lastig gesprek worden, maar als je het nu niet aanpakt wordt het alleen maar erger tot je een keer ontploft. En dan breng je meer schade aan dan gewoon even een gesprekje.

Overigens, mijn schoonmoeder vindt mij niet voorzichtig genoeg en vindt dat ik teveel werk. En waarschijnlijk nog wel 100 dingen die ik niet goed doe, alleen weet ze gelukkig wel dat het niet aan haar is om iets te vinden of te bemoeien bij ons thuis.

En het kan heel overweldigend zijn als ze ineens iets vinden. overkomt mij ook en ik ben best gebekt, maar soms verbaas ik mij over wat er gebeurt. Sommige dingen zitten in het aard van het beestje en krijg je niet veranderd. Maar het aankaarten is wel belangrijk zodat zij ook weet hoe jij je voelt!