Thuis bevallen of in het ziekenhuis ivm angst?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal.

Op dit moment ben ik 33 weken zwanger. Eigenlijk wil ik het liefst thuis bevallen omdat dat een vertrouwde omgeving is. Maar aan de andere kant denken mijn man en ik er ook aan om in het ziekenhuis te bevallen ivm de pijnbestrijding. Doordat wij er pas achter kwamen dat we zwanger zijn met 23 weken moest ook alles heel snel geregeld worden. bepaalde cursussen kon ik niet meer doen omdat die pas na de zomer weer starten.. en het liefst doe ik een individuele cursus zodat we ons daarin ook op mijn angst kunnen richten. Zodoende heb ik in augustus yoga en ga ik vanaf morgen ook naar fysiotherapie. Maar nu twijfel ik dus over thuis bevallen of het ziekenhuis. Door de verhalen hier op het forum en van mensen om mij heen.. vraag ik me af of het uberhaupt nut heeft in het ziekenhuis te gaan bevallen als ze je toch geen pijnstillers geven. Dan lig ik liever thuis in paniek te bevallen (want dat is toch vertrouwd) dan in het ziekenhuis.

Heeft iemand hier ervaring mee en/of heeft iemand tips voor mij??

Alvast bedankt!
 
Hoi

Ik wilde vanaf het begin in het ziekenhuis bevallen, omdat eigenlijk mijn grootste angst was dat er iets met mijn kleintje zou (kunnen) zijn. Om die reden wilde ik ook ABSOLUUT geen pijnstillers, niets dat ook maar enigszins nadelig voor mijn kleintje zou kunnen zijn...Ik vond de sfeer in het ziekenhuis trouwens ook erg prettig, zacht licht, ruime kamer, functioneel bed...
Uiteindelijk kreeg ik ook een medische indicatie: hoge bloeddruk, dus ik moest in het ziekenhuis bevallen, ongeacht mijn eigen voorkeur. Tijdens de bevalling had ik nog een reden: meconium houdend vruchtwater. Ik vond het vervoer in de auto al erg ongenaam (in begin bevalling, weeen om de 2 minuten...) en achteraf denk ik: stel dat ik thuis aan het bevallen was geweest? Dan had ik op het moment dat mijn vliezen braken (bijna volledige ontsluiting en forse persdrang!!!) alsnog halsoverkop in de auto moeten stappen naar het ziekenhuis! Brrrr, ik moet er niet aan denken! (mijn zoontje is binnen een uur na breken vliezen geboren...)

Uit je verhaal maak ik op dat je angst hebt voor de pijn van de bevalling. Mijn advies is: laat je heeeeeeeel goed voorlichten over de pijnbestrijding, want inderdaad, heel veel vrouwen blijken als puntje bij paaltje komt niet in aanmerking te komen, omdat ze bijvoorbeeld al te veel ontsluiting hebben e.d. Ook hoor je vaak dat de pijnbestrijding alleen de piek van de wee iets afvlakt, maar je hebt nog steeds behoorlijke pijn... Ik zou ook een kijkje gaan nemen op de verloskamers van het ziekenhuis, de sfeer proeven, de kamers zien etc. Dat kan altijd, je hoeft alleen maar even te bellen. Misschien valt het je mee en krijg je er een goed gevoel over, of misschien juist niet. Maar dan helpt dat je in je keuze. En niet onbelangrijk: zorg ervoor dat je VK precies weet van jouw angsten!!! Dan kan ze daar rekening mee houden.

Heel veel succes met maken van je keuze! (en straks met de bevalling natuurlijk..) Zorg er in ieder geval voor dat je er voor 100% achterstaat, dat geeft veel innerlijke rust...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (22 weken)

PS en het cliche is echt waar: bevallen doet erg veel pijn, maar dat ben je echt weer vergeten als er zo'n klein wondertje op je buik ligt!!!
 
hey hey

ik kan me je angst helemaal voorstellen hoor
ik ben er een die over al op dat gebied het vervelendste in ziet
ik heb al drie mooie meiden en ben nu 38wk zwanger
de eerste drie zijn in het zkh geboren twee vanwege mijn angst de derde is ingeleid
maar nu wil ik ondanks mn angst toch thuis bevallen (de angst heb ik dus ook nog steeds) als het kan
het lijkt me toch zo mooi en de vk heeft me verzekerd dat als ik als nog naar het zkh wil dat we dat dan ook gewoon doen (zonder aan vraag en zo)
mar het mooiste blijft thuis
ik hoop dat je wat aan mn verhaal hebt strekte en een mooie tijd toe gewenst

gr eus
 
Hoi,

Ik was ook altijd erg bang voor de bevalling, zo erg zelfs dat ik een hele tijd niet zwanger wilde worden ivm angt voor bevalling en pijn. Toen ik uiteindelijk zwanger werd riep ik dan in het begin ook direct dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen met pijnstilling!
Hoe anders is het gelopen! Ben nu zwanger van de derde en van de eerste 2 kindjes thuis bevallen en hopelijk straks van nummer drie ook weer thuis.
Vanwaar deze wijziging?
Tijdens de eerste zwangerschap het een en ander gelezen en toen bleek dat je pas met 6 cm ontsluiting ofzo naar het ziekenhuis mag -> moet je dus met weeen in de auto, leek me niet fijn.
Als je buiten kantooruren bevalt moet de gynacoloog   + evt. anesthesist worden opgeroepen en is dus ook niet direct aanwezig. Bij ons is het ziekenhuis op 10 minuten rijden, dus bij problemen komen wij en de gynacoloog op ca hetzelfde tijdstip aan.
Je verloskundige leidt je door de bevalling heen en geeft je aanwijzingen over hijgen, puffen en de manier waarop je je weeen zo goed mogelijk kan opvangen, dus zkh heeft hier geen toegevoegde waarde.Tevens kan de VK heel goed inschatten of er wel of geen reden is om naar het zkh te moeten.
Je bent thuis in je eigen omgeving, lekker vertrouwd je kan je eigen gang gaan, wat ook juist voor geruststelling kan zorgen waardoor je bevalling makkelijker verloopt.
En thuis minder kans op complicaties en ingrepen die niet nodig zijn, zoals vacuumpompen omdat men vindt dat 1 uur persen al te lang zou zijn terwijl het uiteindelijk met ietsje langer persen toch op de normale wijze kan. Of katheters bij moeder omdat je na de bevalling dan maar meteen hebt geplast (vriendin had 1 week later hierdoor een blaasontsteking met koorts -> was helemaal niet nodig geweest).
Kijk bevallen is niet fijn en het is een pijnlijke zaak (zie echt weer tegen de pijn van de derde bevalling op). Maar mocht je niet al te ver van het ziekenhuis wonen zou ik zeggen begin lekker thuis en mocht het nodig zijn of je voelt je er zelf alsnog prettiger bij dan kun je alsnog snel genoeg in het zkh zijn en anders klaar je de klus lekker in je eigen huisje. Oh ja een thuis bevalling geeft echt geen rotzooi (ook een argument wat je vaak hoort), daar merken jij en je partner niets van alles wordt door de kraamhulp onzichtbaar schoongemaakt terwijl jij je na de bevalling staat te douchen en daarna lig je meteen lekker in je eigen schone bedje!
Een fijn boek ter voorbereiding is: Veilig bevallen van Marielle Kroon. Ik ga het straks weer lezen om  mijn angsten weer te temperen en met meer vertrouwen bevalling nr 3 te gaan doen

Gr en succes met je keuze en bevalling straks
cc
 
Dag ThobRam,

Bij bevallen mag u het allemaal zelf bepalen. Thuis of in het ziekenhuis? Beval daar waar u zich het meest op uw gemak voelt en u het als een veilig ‘nest’ ervaart. Kies een begeleider die u kunt vertrouwen en waar u een band mee kunt opbouwen tijdens de zwangerschap.
Veilig voelen en vrij kunnen zijn is van groot belang.

Tijdens de bevalling moet u kunnen doen wat uw intuïtie u aangeeft. Een vertouwde begeleider die u kent en u uw gang laat gaan is uw garantie om goed de bevalling door te komen. Bevallen is geen ziekte of afwijking. In mijn ogen een uiting van gezond zijn en vertrouwen hebben in de toekomst.

Dit alles vraagt wel om actie van uw zijde, is anders en misschien nieuw voor u en dat geeft aanvankelijk wat onzekerheid, maar als u eraan begint en actie onderneemt om zelf zaken te regelen volgt al snel een goed gevoel.
U bent immers actief aan het voorbereiden op uw eigen unieke bevalling.

Bij onzekerheid hebben we allemaal de neiging steun te zoeken buiten onszelf. Niet doen, is een niet zo effectieve strategie. Probeer te concentreren en goed te filteren op uw behoeften. U bent net als alle andere gezonde vrouwen in staat om spontaan te bevallen. Angst voor het onbekende en pijn zijn slechte raadgevers. De pijn van de weeën die overigens niet doorlopend is hoort bij bevallen en heeft een functie.
Van veel vrouwen weet ik dat het de moeite waard is het hele proces, inclusief de weeën te doorlopen.

De yogaklas helpt u bij uzelf te kunnen blijven en geeft rust. Met betere concentratie als gevolg. In de gesprekken met uw eigen begeleider leert u veel over uzelf en van elkaar.
Stapje voor stapje bereidt u zich voor op normaal bevallen. Bijzonder om dat mee te kunnen maken.

Fijne voorbereiding tijd.

Lieve groeten,
Tine Oudshoorn, verloskundige, consultant.
 
Hoi,

Ik ben van de eerste in het ziekenhuis bevallen. Dit omdat ik er al lag i.v.m. zwangerschapsvergiftiging dus ik kon niet anders. Ook ik ben nu ik zwanger ben van de tweede toch weer bang voor de bevalling. Ben ook bang dat ik in paniek raak, maar ondanks alles wil ik toch thuis bevallen. Wij wonen vrij dicht bij het ziekenhuis (10 min. rijden) en of ik nu thuis of in het ziekenhuis in paniek zou raken, het maakt niet uit. De verloskundige is er gewoon bij. Ook weet ik uit ervaring van de eerste bevalling dat je af en toe even in paniek kunt raken, maar dit gaat om twee seconden. De verloskundige haalt je door middel van bijv. puffen gewoon weer terug bij jezelf. Ook door de pijn wordt je zelf wel gedwongen om rustig te blijven, en dit gebeurt dan ook echt. Echt waar. (en zo'n koele kikker ben ik normaal dus absoluut niet) Ook is het infectiegevaar minder thuis. Als je het echt niet meer trekt, kun je altijd nog naar het ziekenhuis. Wel is het goed om je angsten met bijv. de verloskundige en je partner te bespreken. Dan weet iedereen ervan. Dit stelt mij wel gerust. Maar laat je niet van de wijs brengen door alle verschillende meningen. Dit is mijn mening, mijn gevoel. Ga op je eigen gevoel af en doe waar jij je lekker bij voelt. Thuis of in het ziekenhuis.
Succes!

Gr. Mariëlle
 
Ik ben bij mijn eerste in het ziekenhuis bevallen omdat het om een inleiding ging. Al heel vroeg, een uur nadat de eerste wee opkwam raakte ik echt volledig in paniek. Ik was helemaal overrompeld door de pijn. Omdat ik in het ziekenhuis was heb ik gelijk een spuitje gekregen. Het klopt wat iemand al zei, het haalt alleen de pieken eraf, je vergaat nog steeds van de pijn MAAR, ik werd er wel kalm van en dat was heel belangrijk. Als je kalm bent dan kun je de pijn dragen, maar in paniek verzet je je ertegen en dat maakt de boel alleen maar erger.

Ik heb voor deze wel een thuisbevalling overwogen omdat ik het ook niet zag zitten om met vette onsluiting in de auto te zitten. Nu heb ik een medische indicatie waarbij ik toch in het ziekenhuis moet bevallen en eerlijk gezegd geeft me dat een goed gevoel. Met die spuitjes zijn ze vrij snel met geven, een ruggeprik kun je hier in het ziekenhuis meestal wel vergeten.

Ik heb bij de vorige trouwens in het ziekenhuis 75 minuten geperst en men heeft me toen ingeknipt en de gyn heeft hem er via mijn buik uitgeduwd, ik kreeg hem er echt niet uit. Dus het is niet altijd zo dat ze na een uur met een pomp of tang komen.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt, mocht je besluiten voor een thuisbevalling te gaan, dan wil dat niet zeggen dat je je tijdens de bevalling niet mag bedenken en andersom ook.

Jane 33 weken
 
het allerbelangrijkste is praten over je angst en je angst voor pijn. Met je VK en met je partner. En de beslissing om in ZH te bevallen of thuis, hoef je pas te maken op moment dat je er voor staat.
Misschien helpt het om naar voorlichingsavonden van ZH te gaan? Weet je hoe het daar zal zijn, kun je wat vragen stellen.
Misschien is er bij je in de buurt een VK die ook accupunctuur beheerst? Zelf geen ervaing maar heb er positieve ervaringen over gehoord
(ik had geen keuze, moest in ZH bevallen met keizersnee, ivm dwarsliggend kindje)
Veel succes, geniet toch van je zwangerschap, t is een heel unieke periode!!!
Groetjes, mira, sinds 02-01 trotse mama van jaap
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan