Hoi allemaal,
Ik had al eerder willen schrijven, maar dat stomme forum vertikte het mijn bericht door te sturen.
Vorige week dinsdag moesten wij onze beslissing maken en ik werd verscheurd door de twee keuzes. Nogmaals werd me verteld hoe ernstig de situatie was en dat ze nog even naar het hoofdje wilde kijken......nou er was zoveel meer vocht bij gekomen, andere holtes begonnen zich nu ook te vullen. Ze zij echt dat de kans zeer klein was dat Thye de bevalling zou overleven en dat maakte de beslissing. Ik wil zeker niet dat hij als hij sterven moet dat doet met pijn........
Die middag moest ik al een pilletje innemen om de baarmoeder klaar te maken. Wat is dat dan moeilijk....wat een gevoel je dan door je heen gaat enkel en alleen voor een pilletje..
Die donderdag moesten we in het ziekenhuis zijn om 9 uur. Thye reageerde voor het eerst op Harries stem en was erg druk en gezellig in mijn buik. Nog een keer gingen we een echo maken. Voor het eerst sinds al die echos keek hij ons aan......
Rond een uur of 12 was het rustig in mijn buik, ik legde mijn hand erop en ik wist gewoon dat hij overleden was. in slaap gevallen was. Ik voelde dat gewoon. We waren toen nog maar net begonnen met pillen en ik had nog nergens last van en Thye zou daaraan niet overlijden...
De bevalling zal ik jullie besparen, wel ben ik heel ziek geweest van de koorts die plotseling opdook en waardoor ik geen epiduraal mocht.
Toen Thye inderdaad geboren werd zagen ze dat hij een poosje al overleden was.......Net zoals ik het gevoeld had.
Het was echt een prachtig mannetje en hij had zijn handjes bij zijn hoofd en zijn duimpje gestrekt, net alsof hij duimde. Hij had echt het pasgeboren slapende babyhoofdje...prachtig en vredig...en dat deed goed.
Artsen en verloskundigen denken ook dat hij hoe dan ook die dag overleden zou zijn of ik nu thuis was of in het ziekenhuis en dat voelde goed, hoe stom ook.
Thye was echt een prachtige kleine baby en we hebben hem thuis gehad. Vandaag hebben we hem begraven.
Thye is mijn zoon en zal altijd in mijn hart blijven.
Ik ben een moeder die haar kind verloren heeft en daardoor intens verdrietig. Maar ik ben ook zo blij dat ik de mama heb mogen zijn van mijn prachtige ventje.
Liefs Hanneke
Ik had al eerder willen schrijven, maar dat stomme forum vertikte het mijn bericht door te sturen.
Vorige week dinsdag moesten wij onze beslissing maken en ik werd verscheurd door de twee keuzes. Nogmaals werd me verteld hoe ernstig de situatie was en dat ze nog even naar het hoofdje wilde kijken......nou er was zoveel meer vocht bij gekomen, andere holtes begonnen zich nu ook te vullen. Ze zij echt dat de kans zeer klein was dat Thye de bevalling zou overleven en dat maakte de beslissing. Ik wil zeker niet dat hij als hij sterven moet dat doet met pijn........
Die middag moest ik al een pilletje innemen om de baarmoeder klaar te maken. Wat is dat dan moeilijk....wat een gevoel je dan door je heen gaat enkel en alleen voor een pilletje..
Die donderdag moesten we in het ziekenhuis zijn om 9 uur. Thye reageerde voor het eerst op Harries stem en was erg druk en gezellig in mijn buik. Nog een keer gingen we een echo maken. Voor het eerst sinds al die echos keek hij ons aan......
Rond een uur of 12 was het rustig in mijn buik, ik legde mijn hand erop en ik wist gewoon dat hij overleden was. in slaap gevallen was. Ik voelde dat gewoon. We waren toen nog maar net begonnen met pillen en ik had nog nergens last van en Thye zou daaraan niet overlijden...
De bevalling zal ik jullie besparen, wel ben ik heel ziek geweest van de koorts die plotseling opdook en waardoor ik geen epiduraal mocht.
Toen Thye inderdaad geboren werd zagen ze dat hij een poosje al overleden was.......Net zoals ik het gevoeld had.
Het was echt een prachtig mannetje en hij had zijn handjes bij zijn hoofd en zijn duimpje gestrekt, net alsof hij duimde. Hij had echt het pasgeboren slapende babyhoofdje...prachtig en vredig...en dat deed goed.
Artsen en verloskundigen denken ook dat hij hoe dan ook die dag overleden zou zijn of ik nu thuis was of in het ziekenhuis en dat voelde goed, hoe stom ook.
Thye was echt een prachtige kleine baby en we hebben hem thuis gehad. Vandaag hebben we hem begraven.
Thye is mijn zoon en zal altijd in mijn hart blijven.
Ik ben een moeder die haar kind verloren heeft en daardoor intens verdrietig. Maar ik ben ook zo blij dat ik de mama heb mogen zijn van mijn prachtige ventje.
Liefs Hanneke