<p>Hoi allemaal,<br /><br />Ik ben vorige week erachter gekomen dat ik zwanger ben (nu 5,5 week). Ik ben 18 jaar en wordt over 3 maanden 19. <br />Ik studeer verpleegkunde en ga over een maandje op mezelf wonen.</p><p>Het probleem is dat de jongen van wie ik zwanger ben geworden nu sinds 1,5-2 maanden na 2 jaar niet meer mijn partner is. We zagen elkaar nog vaak en jullie weten misschien wel hoe dat gaat.. Ik heb vorig jaar een miskraam gehad en sinds dien ook niet meer aan de pil (ik heb iets tegen die extra hormonen in mijn lichaam en heb van alles geprobeerd maar weet gewoon niet waar ik me fijn bij voel), en nu dus weer zwanger..</p><p>ik ben er blij mee, ik hoopte altijd al jong moeder te worden en ookal is het niet gepland is het voor mij hartstikke welkom. Mijn ex denkt daar helaas anders over.. toen ik hem vorige week vertelde dat ik zwanger was ging hij door het lint en vertelde dat hij er absoluut niks mee te maken wilde hebben en het contact per direct zou stoppen, zijn moeder is erg boos geworden en heeft het idee dat ik expres zwanger ben geworden om hem bij me te houden, maar dit is echt het geval niet. Ook verwijt ze mij dat ik nu hun familie uit elkaar drijf doordat ik ruzie veroorzaak en dat hij zijn vader gaat kwijtraken e.d.</p><p>Zijn familie verplicht mij nu dan ook om een abortus te laten plegen.. Ze zijn heel erg van mening dat ik mijn leven weggooi, samen met mijn kind kansarm wordt omdat ik mijn school niet kan afmaken, niet kan werken, mezelf ga verwaarlozen, zo’n moeder word die haar kind in de prullenbak gooit omdat ze depressief wordt en nog veel meer..</p><p>Ik wil dit kindje zo graag houden en alleen opvoeden en dan ben ik mijn ex maar voor eeuwig kwijt hoe moeilijk ik het ook vindt aangezien ik nog erg verliefd ben.. Maar zijn familie heeft me nu zo onzeker gemaakt over het feit dat ik geen kind kan opvoeden op deze leeftijd. En hierdoor begin ik gewoon te twijfelen of een abortus niet de beste optie is..</p><p>Ik wil daarom zo graag jullie mening vragen over mijn verhaal en of er hier ook tienermoeders tussen zitten die het misschien zonder partner hebbeb moeten doen, hoe jullie dit hebben gedaan etc.</p><p>natuurlijk ben ik ervan overtuigd dat er zoveel gaat veranderen in mijn leven met een kind en het gaat zeker niet makkelijk worden. Maar het is wel een uitdaging die ik aan zou willen gaan.. Ik hoor graag jullie reacties, dankjewel alvast!</p>