toch zwanger na sterelisatie man ??


jaaa ik heb getest maar negatiefffff maar ook nog steeds geen menstruatie . gisteravond zag ik een heel klein beetje roze afscheiding en dat was het . niks meer toto nu toe . hoe kan dat nou . of is er iets anders aan de hand . ik weet het echt niet meer ik heb trouwens de zwangerschaptest van kruidvat gebruikt 7.5 . ik vondt wel raar toen ik die uit het pakje haalde zag ik de ene streepje al zonder te testen . is die wel vertrouwbaar?????? ben wel heel triest . pfffffffffff
 
hey,

ik zou wel even een andere test gaan doen als ik jou was. Deze is niet te vertrouwen. Een c-streep moet pas tijdens gebruik erop komen. Aan de andere kant het streepje van het hcg is niet gekleurd dus dat geeft al veel zekerheid, maar doe toch maar een nieuwe voor de zekerheid.

Als je ongie nog even uitblijft ondanks een negatieve test maak je dan niet ongerust. Iedere vrouw maakt dit wel eens mee zonder zwanger te zijn. Ik was eens 2 weken overtijd! En heb ook wel eens een cyclus overgeslagen. Tussendoor een klein beetje verloren, ienieminie beetje en veel buikpijn... maar het kwam pas veel later goed op gang. Heel veel zaken hebben invloed op je lichaam: vakantie, ziekte, eten, stress... je lichaam staat onder invloed van hormonen en deze worden soms beïnvloed waardoor je lichaam even van slag is. Niks aan de hand, de volgende cyclus is weer normaal.

Ik heb wel eens een verhaal gehoord van iemand die toch zwanger werd ondanks dat haar man gesteriliseerd was. Maar die kans is zo minimaal! Doe nog een test en als die negatief is ga je lekker ontspannen. Je kan door de spanning ook de ongie tegenhouden.
En als het wel zo is: weet je... het is even heel erg schrikken maar als je 9 maand verder bent is je jongste bijna 3! Echt... het komt wel goed!

Laat het nog even weten!
 

ja ik laat weten.ik wil even mijn hart luchten .
maar mijn man wilt echt niet meer hij zegt als het zo is dat ik abortus moet laten doen , en daar ben ik tegen . hij doet alsof het mijn fout is ofzo maar dat is het niet want hij is gesteriliseerd . hij heb het ook over dna zo maar voor mij is een dna geen enkel probleem want ik weet dat ik niks verkkerds heb gedaan dussss . ten 2de zegt hij dat als ik geen obortus laat doen als het zo is dan gaat hij bij mij weg . dat is het allerergste . want dat is ons beiden de schuld niet en ik ben tegen abortus . maar ik voel me gedwongen om het te laten doen als het zo is . ik weet geen raad meeeeeeer heb echt stresssssss. . wat denken jullie erover als ik tog zwager ben? ben helemaal door de waar . dankjewl voor de reacties
 
Wat ik zou doen is even langs de huisarts en verder even geen dingen zeggen waar je spijt van kan krijgen.

Pas als de uitslag bekend is bij de doc zou ik gaan praten.

Je bent nu allebei in shock want ja wat als en kan me ook wel voorstellen dat hij twijfelt, dat ligt niet aan jou maar is meer het ongeloof denk ik en 1 ding is altijd zeker als jij zwanger zou zijn dan ben jij de mamma, maar de pappa kan iedereen zijn.

Dus ja ik zou zeggen even naar de huisarts anders maak je jezelf alleen maar gek.
 
idd heel goed advies van Marisca! idd maar gewoon even langs de huisarts gaan. dan weet je ook gelijk waar je aan toe ben.
 
Oef, als ik dit lees rijzen mij mijn haren ten berge. Bij je weg gaan als je zwanger blijkt te zijn en geen abortus wilt doen? Wie loopt er nu weg voor zijn verantwoordelijkheden. Hij toch zeker? Wie het kindje krijgt mag het houden... o wat erg moet dit voor je zijn. Wel vrijen samen en als het onverwacht toch anders loopt, mag jij het opknappen.
Ik kan er echt boos om worden.

Zelf ben ik tegen op abortus. Omdat een bevruchte eicel/vruchtje hoe klein het ook is begin is van nieuw leven, het ontwikkeld zich al en in week 5 gaat zelfs het hartje al kloppen. In mijn ogen dood je dan een leven en dat is iets waar ik op tegen ben, waar je kindje niets over kan zeggen... het nieuwe leven is zo teer en zo hulpeloos... dat moet je beschermen.

Als je de keuze maakt om te vrijen, ook al denk je dat het onmogelijk is om zwanger te raken, dan moet je toch de consequentie aanvaarden als je toch zwanger raakt. Dat is mijn mening.

ik denk dat het een paniekreactie is van je man! Hij is er enorm van geschrokken en denkt dat abortus de enige oplossing is. maar bedenk wel dat de meeste vrouwen enorm veel spijt krijgen van een abortus. Dat het niet ongevaarlijk is en dat het niet zomaar een ingreep is. Hetligt veel dieper, heel diep in je moedergevoel. een man kan daar heen makkelijk overheen walsen.

Loop niet op de zaken vooruit.... maar test voor de zekerheid!!!!!! dan weet je waar je aan toe bent en dan kun je pas echt gaan nadenken over de gevolgen...

sterkte hoor!
 
Terug
Bovenaan