A
Anoniem
Guest
Dag allemaal,
Met enige schroom start ik dit topic. Schroom omdat ik 99% van de tijd (nouja, wellicht toch iets minder) enorm geniet van ons kleine meisje en haar (ineens) grote broertje!
Maar er zijn van die momenten... :-(
Bijvoorbeeld als ik om 11 uur 's ochtends eindelijk de twee kids gevoed, verschoond, gewassen en aangekleed heb en Maaike, op het moment dat ik eindelijk mezelf kan gaan wassen etc., een enorme poeplawine (m.a.w. romper en alles zit dan ook vol) produceert zodat ik weer opnieuw kan gaan beginnen...
Bijvoorbeeld als ik, na haar weer te hebben gewassen en verschoond, zelf eindelijk ook aangekleed ben, om me heen kijk en me wanhopig afvraag wanneer ik in godsnaam tijd heb om te stoffen, stofzuigen, strijken, opruimen, uitzoeken etc. etc. omdat het in mijn ogen een grote bende is hier in huis...
Bijvoorbeeld als ik 's avonds denk net even dat half uurtje voor mezelf te hebben, Maaike enorm begint te brullen van de krampjes en niet stil te krijgen is...
Bijvoorbeeld dat ik voor de zoveelste keer 's nachts zit te voeden en zo graag wil dat ik ook eens een paar uur langer zou kunnen slapen...
Hebben jullie dat nou ook? Af en toe van die baalmomenten, wanhoopmomenten van die momenten dat je er even gewoon helemaal doorheen zit??? Dat je wel kan janken...?!
Zoja, zullen we ze hier dan delen onder het mom van "gedeelde smart is halve smart"? En omdat we weten dat we, ondanks alles, dolgelukkig zijn met onze kleintjes??!!
Groet, Juul
Met enige schroom start ik dit topic. Schroom omdat ik 99% van de tijd (nouja, wellicht toch iets minder) enorm geniet van ons kleine meisje en haar (ineens) grote broertje!
Maar er zijn van die momenten... :-(
Bijvoorbeeld als ik om 11 uur 's ochtends eindelijk de twee kids gevoed, verschoond, gewassen en aangekleed heb en Maaike, op het moment dat ik eindelijk mezelf kan gaan wassen etc., een enorme poeplawine (m.a.w. romper en alles zit dan ook vol) produceert zodat ik weer opnieuw kan gaan beginnen...
Bijvoorbeeld als ik, na haar weer te hebben gewassen en verschoond, zelf eindelijk ook aangekleed ben, om me heen kijk en me wanhopig afvraag wanneer ik in godsnaam tijd heb om te stoffen, stofzuigen, strijken, opruimen, uitzoeken etc. etc. omdat het in mijn ogen een grote bende is hier in huis...
Bijvoorbeeld als ik 's avonds denk net even dat half uurtje voor mezelf te hebben, Maaike enorm begint te brullen van de krampjes en niet stil te krijgen is...
Bijvoorbeeld dat ik voor de zoveelste keer 's nachts zit te voeden en zo graag wil dat ik ook eens een paar uur langer zou kunnen slapen...
Hebben jullie dat nou ook? Af en toe van die baalmomenten, wanhoopmomenten van die momenten dat je er even gewoon helemaal doorheen zit??? Dat je wel kan janken...?!
Zoja, zullen we ze hier dan delen onder het mom van "gedeelde smart is halve smart"? En omdat we weten dat we, ondanks alles, dolgelukkig zijn met onze kleintjes??!!
Groet, Juul