Vanmiddag heb ik ineens een miskraam gekregen. Het begon met een steekje in mijn buik, waarvan ik dacht dat het mijn banden waren. Toen voelde ik ineens een straaltje lopen. Het bleek helderrood bloed. Geschrokken, vk gebeld, die me aanraadde om het af te wachten. Toen kwam er echt een plens bloed, die het maandverband doordrenkte. Buikkrampen. Het bloeden is minder geworden, maar ik heb nu nog steeds behoorlijke krampen. Ik heb geen echo gehad om het te bevestigen, maar de hoeveelheid bloed en de buikkrampen zijn dermate heftig dat ik noch de vk aan de telefoon denkt dat dit een goede afloop zal hebben. Ook kunnen we met de Angelsound geen hartje meer horen. We hebben nog (dachten we) een hartslag gehoord afgelopen zaterdag met de Angelsound, het klonk precies als bij mijn eerdere zwangerschappen. Ik vraag me zo af of we ons daarin vergist hebben of niet. De termijnecho was normaal en kwam op vier dagen na precies overheen met wat we verwachtten. Ik ben echt shocked wat me is overkomen. Gegoogled zodat ik een beetje weet wat me staat te wachten en dan lees je dat na een goede termijnecho de kans op een miskraam slecht 1 tot 3% zou zijn. Zo zuur dat ik daar nu dus bij hoor.
Vanaf het begin had ik het gevoel dat dit geen blijvertje zou zijn. Iedereen vond me een aansteller en zeker na de goede termijnecho moest ik er maar van genieten. Jeetje, dit is echt zo'n enorme rot tijd geweest. Ik ben zo misselijk geweest en zo moe. Voor niks blijkt nu dus. En nu kan ik niks vanwege de buikkrampen en het bloedverlies. Ik ben hier heel eerlijk best boos en gefrustreerd over. Ik hoop dat het snel passeert.
Ik wens iedereen heel veel sterkte toe met jullie zwangerschap. Geniet van jullie kindjes in juni. En zou iemand zo lief willen zijn om me bij het volgende overzicht te schrappen?
Vanaf het begin had ik het gevoel dat dit geen blijvertje zou zijn. Iedereen vond me een aansteller en zeker na de goede termijnecho moest ik er maar van genieten. Jeetje, dit is echt zo'n enorme rot tijd geweest. Ik ben zo misselijk geweest en zo moe. Voor niks blijkt nu dus. En nu kan ik niks vanwege de buikkrampen en het bloedverlies. Ik ben hier heel eerlijk best boos en gefrustreerd over. Ik hoop dat het snel passeert.
Ik wens iedereen heel veel sterkte toe met jullie zwangerschap. Geniet van jullie kindjes in juni. En zou iemand zo lief willen zijn om me bij het volgende overzicht te schrappen?