Traumatische bevalling

Hey CinB
ik loop nu nog bij de verloskundige en die vroege. Mij al wat me voorkeur heeft bij de bevalling. Dit geven ze dan weer door aan de gynaecoloog. Als ik 34 weken ben van wordt ik overgedragen aan de gynacoloog. Ik kijk wel wat die mij adviseert. Ik hoop natuurlijk dat ze groen licht geeft voor een vaginale bevalling. Ook zou ik een ruggenprik willen voor mocht het weer een keizersnede worden dan ben ik er toch bij. 
We waren niet echt actief bezig voor een tweede kindje. Ik had in januari opeens een vroeg eisprong. Mijn oudste Zoon die is nu bijna 2 jaar.
bij jou is het ook echt heftig gegaan zeg! Pff. Wel blij om te lezen dat ze het nu zo goed doet!
gr
 
WOW CinB, wat een verhaal... Met tranen in mijn ogen (hormonen) heb ik het zitten lezen.
Wat fijn dat je meisie het nu zo goed doet.
Veel herkenningspunten, mijn dochter had ook een infectie en we mochten pas naar huis toen ze de kuur afgemaakt had.
Tussendoor nog overgeplaatst met de ambulance van het vu naar het zaans medisch centrum.
Tja, we hebben wat over voor onze moppies.
moederliefde is ondoorgrondelijk.

 
@SBH
Ja precies, groot gelijk heb je.. Even afwachten dus.. Ik hoop natuurlijk voor je dat je idd natuurlijk mag gaan bevallen en dat alles dan helemaal prima gaat. Bij mij wordt voor de volgende zoiezo 'n keizersnede geadviseerd door de gynaecoloog dus ik ga dit ook maar opvolgen. Vind ik eerlijk gezegd ook niet zo erg, heb ik spanning niet van wat als 't weer niet lukt enz enz.. Dan wordt 'n geplande keizersnede. Denk dat dat mij wel heel veel rust geeft, alleen 't herstel is natuurlijk wat langer en pittiger maar daar zet ik me wel doorheen. Goede keus de ruggenprik, mocht 't 'n keizersnede worden voor ben je er in iedergeval helemaal bij. Wij willen ook nog heel graag 'n tweede kindje dus daarom vroeg ik hoelang er bij jullie tussen heeft gezeten ivm met de keizersnede. Bij ons werd geadviseerd zoiezo 'n halfjaar te wachten met opnieuw zwanger worden (maar denk dat 't ietsje langer wordt).. Het is wel zo makkelijk als ons meisje dan al wat loopt enz.. Hoe dacht jij erover? Ik heb nu nog 1 strip van de pil en wilde dan stoppen en dan kijken hoe 't komt zeg maar maar ik was de vorige 2 keren echt meteen zwanger (1 miskraam gehad). Dus ik weet niet.. Van de andere kant denk ik laten we 't maar doen dan zijn we daarna ook overal vanaf haha. En zit er niet zoveel leeftijd tussen de kleintjes dat vind ik ook wel leuk. Dankjewel, ze doet 't idd echt geweldig en dat is echt heerlijk :)! Volop genieten nu!
@Junibaby
Ach meissie toch, dat was niet m'n bedoeling. Maar ik herken 't ik hoef de laatste tijd maar iets over baby's te horen of lezen en ik jank haha. Terwijl ik normaal gesproken helemaal niet zo ben 't is hier altijd aanpakken en doorgaan. Maar 't is heftig geweest idd heb de week in 't ziekenhuis alleen maar gehuild. En toen we 'n paar weken thuis waren kreeg ze ook nog 'n hele erge krampjes (waar we nu nog speciale voeding voor hebben) dus enorm veel huilen. Even wist ik 't allemaal niet meer en schoof alles op mezelf af. Maar nu ze 't zo geweldig doet altijd vrolijk is en de eerste periode voorbij is is 't echt volop genieten! Angst, pijn, verdriet, machteloosheid 't heeft allemaal plaats gemaakt voor 1 grote roze wolk vol liefde gezondheid en geluk! En daar voel ik me heel gezegend mee! Ja idd, sommige vrouwen moeten er veel voor over hebben. Maar weet je we zijn sterker als we denken en we doen 't allemaal! We mogen trots zijn op ons zelf! Veel liefs!
 
@ cinB
een keizersnede zal me ook wel een soort van rust geven, niet meer de spanning van gaat het me wel lukken. 
De gynavoloog vertelde me dat ze het liefste zien dat je een jaar niet zwanger wordt, maar ik lees ook veel verhalen van vrouwen die binnnen een paar maanden al weer zwanger worden. Mijn moeder zegt altijd 9 maanden op en 9 maanden af. 
Ik zelf heb nooit gehad dat ik de kinderen  kort op elkaar wilde hebben, we waren eigenlijk van plan om volgende jaar pas te beginnen voor een tweede, maar zo blijkt maar weer dat er soms niks te plannen valt met kinderen?
 
Jeetje bedankt voor jullie verhaal! Ik weet dat ik niet de enige ben maar in mijn omgeving komt het niet echt voor en er wordt ook niet echt over gepraat. Ik voel me vaak onbegrepen. Er wordt bijna verwacht dat er zeer binnenkort al een 2e  moet komen. Ik moet eerlijk zeggen dat het pas net begint te kriebelen en dat ik heel blij ben dat ik met mijn man heb afgesproken om pas eind dit jaar Mn spiraal te laten verwijderen. Dan is Mn dochter 2 jaar en gaat in februari naar de peuterspeelzaal. Kan ik nog even aan Mn “herstel” werken. Hebben jullie nog iets extra gedaan om de bevalling te verwerken? 
 
@SBH
Dat snap ik helemaal, dat gevoel heb ik ook. Maar bij mij gaat 't dan ook wel echt gebeuren (als 't ooit weer zover mag komen). Ik wil dat zelf ook echt. Maar idd, als 't natuurlijk kan en ze hebben er vertrouwen in zeker proberen. Haha, dat zegt mijn moeder ook 9 maanden op 9 maanden af. Ik wil zoiezo wachten tot aan 't einde van 't jaar met opnieuw proberen, dan ben ik die 9 maanden allang voorbij. Kan 't wel allemaal heel snel roepen maar ik wil eerst ff lekker genieten van m'n meisje (kan anders ook wel, maar je weet nooit hoe 't gaat lopen zo'n nieuwe zwangerschap). En ik heb 't gevoel dat 't idd voor m'n lichaam ook beter is, ook al heb ik nergens last van. We hebben nu alle rust weer wat terug gevonden, laten we daar eerst maar 's ff lekker van genieten. Kunnen we er straks fris en fruitig tegenaan ;). En ik wil ook graag eerst afwachten wat er met de psycholoog besproken gaat worden die hebben vaak ook meer door dan jezelf denk ik.. Dus we gaan 't zien. Super spannend en leuk voor jullie. Gaat je zwangerschap verder wel goed en met jezelf? Ik hoop 't! Liefs!
@Nail89
Ik snap helemaal wat je bedoeld. Ik ben zelf nogal vrolijk en positief altijd en roep altijd snel dat alles goed gaat. Maar toen we op 'n gegeven moment 'n paar weken thuis waren en alles uiteindelijk ook wat beter ging en iedereen zoiets had van daar gaat alles lekker viel 't stil. Maar ik liep er nog elke dag mee rond en huilde nog steeds elke avond. Ik had 't gevoel dat ik in 'n soort gat viel of zo. Dat is nu wel weg hoor, maar vandaar toch wel de stap naar 'n psycholoog te gaan. Omdat ik toch soms wel de behoefte voel om erover te praten. En mijn man zei dat ook doe 't maar gewoon 't kan nooit kwaad. Dit gaat 7 juni voor de eerste keer gebeuren dus ik ben heel benieuwd hoe ik dat ga ervaren.. Ben bij deze man terecht gekomen via m'n eigen gynaecoloog die me geopereerd heeft en dus ook overal bij was dus dat is wel fijn denk ik. Je moet helemaal niks meid, je moet vooral aan jezelf denken en hoe jullie 't graag willen. Als je zoiets meemaakt heeft dat 'n enorme impact op je leven en dat moet je rustig op je eigen manier eerst 'n plaatsje kunnen geven. Wat ik heb gedaan is 'n heel groot plakboek gemaakt met alle foto's van haar begin en m'n eigen verhaal erbij en 'n heel bevallingsverslag gemaakt zodat ik niks ga vergeten want sommige dingen worden vager met de tijd. Het is heel heftig gegaan maar voor ons ook heel bijzonder, we zijn tenslotte wel ouders geworden hoe dan ook en dat is en blijft heel speciaal. Het hoort bij ons en dat moet ook 'n plekje krijgen. Ook hebben wij 't dossier van haar opgevraagd zodat ik vooral alles na heb kunnen lezen omdat ik niet alles heb mee gekregen en overal bij heb kunnen zijn. Dit deed enorm veel pijn toen ik 't allemaal las ze had 'n score van 3 toen 2 en toen 6 dat wist ik eerst ook helemaal niet. Maar toch ook dat hoort bij ons. Mijn dossier heb ik ook, is ook niet echt fraai. Maar 't is zo gegaan en als zij later ooit vragen heeft kan ik alles laten zien en na vertellen. Dit alles heb ik 'n box gestopt en als ik de behoefte heb (wat nog niet is gebeurd) dan ga ik 't rustig bekijken. En dan die psycholoog die is gespecialiseerd in dit soort dingen maar dat moet ik nog afwachten.. Wilde je zelf nog stappen gaan ondernemen? Liefs!
 
Op aanraden van de neonatologie verpleegkundigen ben ik gaan schrijven dus ik heb in het eerste jaar veel in een schrift geschreven. De verpleegkundigen hebben ook in een schrift geschreven wat onze dochter aan medicijnen, draadjes en behandelingen heeft gehad. In dit schrift heb ik ook foto’s geplakt van haar 12 dagen in het ziekenhuis. Dit schrift zit met al haar medische “souvenirs” en haar eerste pakje (wat ze pas na 10 dagen aan had) in een geboortekist. Hier kijk ik af en toe in. Ik lees nog regelmatig haar dosier door. Haar abgar score was 2, 2 en 3. Verder praat ik er heel open over met familie en vrienden. Ik heb ook na de bevalling 2 keer een nagesprek gehad met de gynecealoog en die nam echt de tijd voor me. Ik denk erover om met hem een afspraak te maken en vanuit hier te kijken naar wat voor hulp geschikt is.. ik heb ook tips gekregen over EMDR therapie en hypnobirthing. Ik ben alleen van nature nuchter en hou niet van gezweef. Ik ben dus nog zoekende. 
 
Krijg er kippenvel van. Maar heel goed dat je dat hebt gedaan. De slangetjes en 't mutsje en dingetjes waar de infuusjes mee in haar handjes hebben gezeten hebben we idd ook mee gekregen. Zit er allemaal bij in. Eerst dacht ik wil ik dat wel maar mijn man zei weggooien kan altijd nog en nu ben ik blij dat ik 't bewaard heb. Jeetje, ja daar schrik je echt van als je dat te horen krijgt. Maar gelukkig gaat 't nu heel goed met onze moppies :)! Open erover praten kan ik ook heel goed, maar dat gebeurd eigenlijk bijna nooit meer. En er echt over beginnen telkens gebeurd ook niet en dat wil ik ook niet vind ik ook zoiets.. Dan denk ik al snel bij mezelf ze zien me weer aankomen. Ok, ik snap 't. Ik zelf ga dit wel doen niet omdat ik er nog heel veel last van heb maar wel voor eventuele plannen in de toekomst want ik denk zelf dat ik gruwelijk bang ga zijn.. En ik denk dat 't ook heel fijn is om ff je verhaal te kunnen doen zo nu en dan. Succes met zoeken wat bij je past, als je wat hebt gevonden en je bent geweest hoor ik graag je ervaring als je 't zelf ook kwijt wilt natuurlijk. Liefs!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan