traumatische bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ik ben 5 maanden geleden bevallen van mijn eerste kind, een schat van een jongen.

Nu heb ik een vreselijke bevalling gehad, het duurde 3dagen (!) en de pijn was ondraaglijk. Heb wel een morfine-injectie gehad maar dit hielp niks. In het ziekenhuis hebben ze veel fouten gemaakt waardoor het extra lang duurde. Uiteindelijk, na bijna 2 uur persen, is mijn zoon gelukkig toch op een natuurlijke manier geboren.Ben een beetje uitgescheurd, toen moest ik 1,5 uur wachten voor iemand me kwam hechten!!!

Ik heb zo'n nare herinnering aan die dagen en de bevalling, dat ik nooit meer een tweede zou willen. Nou ja, dat is zo dubbel, ik wil wel een tweede, maar nooit meer een zwangerschap en zeker geen bevalling. Mijn man wil het ook nooit meer meemaken, zo erg was het.

Herkent iemand dit? Wat moet ik hier mee?

a.u.b. geen nare reacties dat bevallen nou eenmaal pijn doet, dat weet ik ook wel.
 
Hallo anoniem,
Het lijkt er erg op dat je een verstoorde ontsluiting hebt gehad. Dat heb ik bij mijn eerste ook gehad, alleen in een ziekenhuis met wat adekwater optredend personeel. Laat het een troost voor je zijn dat dit meestal alleen bij een eerste bevalling op die manier voorkomt; zo verzekerde de gynaecologe me na die bevalling, en jawel, ze kreeg gelijk: nummer twee kwam er stukken voortvarender uit.

Wat je verder kunt doen is ruim van tevoren met je verloskundige of gynaecoloog bespreken wat er de vorige keer mis is gegaan, en wat wat je een volgende keer anders wilt, zo hetzelfde weer zou gebeuren: ruggenprik, weeenstimulerend infuus ed.

Toen ik na 10 uur weeen nog steeds de 1 cm ontsluiting had, die ik de vorige dag op controle ook had, en de gyn dacht dat het zo nog wel een dag of 2 zou duren, heb ik een oxytocineinfuus gekregen en daarbij een ruggenprik om een beetje bij te komen, want ook met infuus dacht hij dat het nog wel tussen de 12 en 24 uur zou duren: ze kunnen geen wonderen verrichten.

Aan de andere kant is het wel fijn dat er wat gedaan wordt. En je kunt dit soort dingen echt bespreken, maar misschien hoeft het ook helemaal niet: mijn tweede heeft er van de allereerste eerste tot en met de laatste wee maar 7 uur over gedaan en ik heb 20 minuten geperst voor haar.

Verder weet ik niet waar je woont, maar misschien heb je de mogelijkheid een ander ziekenhuis te kiezen, als je je daar prettiger bij voelt, of kun je proberen thuis te bevallen.

Veel succes met het maken van je keuzen. Bedenk goed, dat hoeft nu nog niet, en het cliche is wel waar, je vergeet een deel van de pijn ook weer, al duurt dat bij de een wat langer dan bij de ander.

Groetjes,
Michelle.



 
Ik vind het verschrikkelijk voor je, vooral omdat het volkomen onnodig is om zo te lijden. Wat Michelle hierboven zegt, kan ik van harte onderschrijven. PRAAT erover met de mensen die erbij waren. Schrijf desnoods een brief en kaart alle fouten aan. Dat is echt niet gek. Als er niet op geraegeerd wordt kun je altijd terecht bij een klachtencommissie. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je toch nog een beetje van je zoontje kunt genieten.
 
hoi hoi,

nou ik herken je verhaal hoor, ik vond het ook echt verschrikkelijk mijn bevalling, ook al zei de verloskundige (in het zhs bevallen) dat het een prima bevalling volgens het boekje was. Ik heb tientallen keren gevraagd om pijnstilling, kon op het laatst alleen nog maar gillen, gillen en nog eens gillen van de pijn. Maar pijnstilling geven? ho maar. Ik wil geen tweede kindje meer vooralsnog (ben nu bijna 37), en dat gevoel zal wel niet meer veranderen denk ik. Ik vindt het prima zo. Ik kan me heel goed voorstellen dat je geen tweede wilt vanwege de herinneringen. Dat heb ik ook. Ik zou er niet meer aan moeten denken dat nog eens te moeten doorstaan, hoe mooi het resultaat ook is. en als ik dan toch nog eens zwanger zou worden, dan zou ik het zeker over pijnstilling willen hebben, volgens mij heb je daar toch recht op! ik ben urenlang radeloos en paniekerig geweest, angstig en moedeloos, had het gevoel dat ik het echt niet meer volhield en dat ik de hele tent wel kon verbouwen. Niet fijn als er dan niets voor je gedaan wordt.
Ik zou een verloskundige of gynaecoloog proberen te vinden die wel pijnstilling wil geven, die je een vertrouwd gevoel geeft enzo, maar ja het blijft wel moeilijk natuurlijk.

gr sandra

 
Hoi,

Ik heb ook een traumatische bevalling van mijn dochter gehad. De bevalling heeft in totaal 23 uur geduurd met om de 2 minuten weeen. Geen pretje. Na 23 uur hebben ze me een giga knip gegeven (ze hadden 1,5 meter hechtdraad nodig) en haar met de vacuum gehaald (die er tussentijds ook nog eens vanaf schoot). Toen ze er eenmaal was, deed ze niets meer. Geen hartslag, ademhaling. Was een grote schrik. Na 5 minuten reanimatie trok ze gelukkig weer goed bij. Nu is het een schatje van 8 maanden oud en ben ik 13 weken zwanger van de tweede. Ik heb eerst goed met de gyneacoloog gepraat over een eventuele volgende bevalling en hij heeft mij zwart op wit gegeven dat ze me bij een volgende bevalling nooit meer zo lang zouden laten liggen. Daar ga ik dus ook vanuit. Ons gevoel voor een tweede was zo sterk, dat we de stap toch gewaagd hebben.
Ik wens je heel veel sterkte met de keuzes die je nog gaat maken.

Gr. Esther
 
Ja, belachelijk he, dat ze je zo lang kunnen laten lijden zonder pijnstilling? Als ik een ruggenprik had gekregen bij mijn bevalling was het misschien veel minder zwaar geweest, het heeft 32 uur geduurd! Ik had twee nachten niet geslapen en bijna niks gegeten, echt slopend. En wat kunnen ze grof met je omgaan in een ziekenhuis... Ik denk er maar liever niet aan terug, het was een verschrikking.
 
Hoi,

Heel herkenbaar hoor, mijn bevalling was ook niet bepaald een eitje,(alhoewel hijn iet zo lang was als die van jou) gewoon begonnen nav strippen de dag ervoor, weeën om de vijf minuten, pijnstilling gevraagd, krijg je pas over een paar uur, als je ontsluiting verder is.
Die remde de boel, toen weer infuus gekregen om de weeën op te wekken, zeker een half uur persdrang gehad en maar niet mogen persen omdat de ontsluiting niet verder wou.
Uiteindelijk na 18 uur de ok ingereden en een keizersnee gehad.
Ik was echt helemaal kapot en knapte langzaam op. In het ziekenhuis zeiden ze ook tegen mijn man dat ik eigenlijk een dubbele bevalling heb gehad.
NOOIT MEER, dacht ik ook toen.

De eerste wordt volgende 3 en de tweede......die zit alweer 24 weken in mijn buik!!

Geef het de tijd, voel je niet verplicht binnen 2 jaar weer zwanger te raken, omdat het zo hoort. Je eigen gevoel is het belangrijkste.

veel succes ermee!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan