traumatische bevalling

Dank jullie wel voor alle reacties!

Mijn ontsluiting was inderdaad totaal verstoord en heb ook bijna 2 uur persweeen moeten wegpuffen voor ik eindelijk mocht gaan persen. Dat was het allerergst. Ook dat ze me steeds zo lang lieten wachten was erg en dat niemand fatsoenlijk een infuus kon aanbrengen (klungels!) plus dat ze de dosering van de weeenversterker te hoog hadden gezet, toen duurde het weer uren voor dat normaal was.
De machteloosheid die ik voelde toen ik daar lag vergeet ik nooit meer en ook de pijn niet.

Ik zie veel overeenkomsten in jullie verhalen en dat geeft me weer hoop.
Of er een tweede komt weet ik nog niet, die beslissing wil ik nu nog niet nemen. Ik moet eerst dit trauma nog verwerken denk ik...

 
Heel herkenbaar. Bij mij is mijn eerste bevalling ook zo'n traumatische ervaring geweest. Nog een klein schepje er bovenop. Na 2 uur persweeën wegpuffen bij 9,5 cm ontsluiting (randje stond nog) had ik volledige ontsluiting en bleek dat mijn dochtertje verkeerd lag en er nooit normaal uit zou komen. Ik moest toen met spoed een keizersnee. Daar lag ze al zo vast in het geboortekanaal dat het 30 minuten (!!!!) heeft geduurd voordat ze haar uit mijn buik hadden. Heel uitzonderlijk. Gelukkig maakte ze het goed, had wel het kiss-syndroom maar daar kwamen we snel achter (18 uur per dag huilen is niet helemaal normaal).
Ik heb er veel over gepraat en ben het nu ruim 2 jaar later nog niet vergeten. Toch wilde ik heel graag nog een kindje en vooral een positievere ervaring wat beallen betreft meemaken. Ik ben afgelopen juni bevallen van mijn tweede, en dit was een heel ander verhaal. Een prachtige ervaring. Ik had al weeën vanaf 30 weken (aan remmers gelegen) en bij 35,5 weken braken de vliezen om 1.15 uur. Ik had die dag ervoor al steeds wat weeën, maar had al duidelijk door dat dat niet het echte werk was. Om 05.00 uur begonnen de echte weeën met 1 minuut pauze tussendoor. Om 11.30 uur mocht ik persen en om 11.45 uur was ze er, een tweede meisje! Natuurlijk deed dit pijn en zei ik tijdens de bevalling ik doe dit nooit meer. Maar het was niet te vergelijken met de eerste bevalling (die ruim 20 uur heeft geduurd terwijl ik met het inleiden al begon met 4 cm ontsluiting!).
Nu had ik wel meteen het gevoel hier heb ik het voor gedaan en was ik het grootste deel van de pijn wel weer vergeten.
Een tweede bevalling kan dus gelukkig anders verlopen!

Praat erover en wil je een tweede kindje, begin er dan alleen aan wanneer je eraan toe bent, om de hele zwangerschap al tegen de bevalling aan te hikken is natuurlijk niet de bedoeling.
Ik zelf heb me tijdens de tweede zwangerschap geconcentreerd op hopelijk een goede ervaring, maar hield er dit keer veel meer rekening mee dat het weer net zo kan lopen als bij de eerste.

sterkte,
Willemijn
 
mijn eerste bevalling was ook erg zwaar:
van begin van de eerste wee tot de kleine er was, duurde het bijna 47 uur, incl 2 uur persen. Ik had ook niet geslapen al die tijd , dus het was ontzéttend vermoeiend en ook enorm pijnlijk. Ik wilde echt niet nog eens zoiets meemaken.
Maar toch wilde we graag een tweede.
Ik ben aan het einde van de zwangerschap echt heel zenuwachtig geworden en bang, maar praten helpt echt. En een hele lieve vk die je gerust kan stellen dat helpt heel erg. Als vertrouwen in haar hebt, krijg je dat ook in jezelf. En inderdaad de tweede was een pracht bevalling (had ik nooit verwacht) en de pijn was heel anders, veel minder leek het wel, omdat het geboorte kanaal al een keer was gebruikt denk ik. vijf minuten persen ipv twee uur! wat een verademeing.
En ik zal je zeggen een derde gaat nóg makkelijker, één minuutje persen en ze was er.
 
hoi daar,

had je een medische indicatie voor het ziekenhuis?
als het even kan probeer dan bij een evt volgende bevalling thuis te blijvenof in ieder geval zo lang mogelijk.
Omdat het verplaatsten naar het ziekenhuis de weeen kunnen verstoren...
En in een ziekenhuis word er vele vaker in gegrepen omdat een bevalling minder goed door wil zetten dan thuis....

Ik wens je enorm vele sterkte met het verwerken van je ervaring en succes bij een evt volgende zwangerschap.

ps.ohjaa ik dacht nog wel dat ik een nare bevallign had van de 3e omdat iedereen: verloskundige, 2 kraamvrouwen en mijn man met elkaar zaten te praten.. behalve met mij.. toen ik kermde van de pijn..
niemand di emij hielp met hademhalings ofenen.. allen zeggen dat het zonder geluid moest pfffff..

maar jullie hierboven hebben wel wat meer narigheid meegemaakt....

het is inderdaad wel heel belangrijk dat iemand je goed kan steunen tijdens het hele bevalligns proces!!

succes allemaaaaaaaaaaaal :)))
vr gr bibi :=)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan