Hier hielp het vooral om geduldig te zijn. Heen en weer lopen met de baby op de arm of in de doek, zelf rustig blijven. Vaak huilde ze de hele namiddag en avond. Stil werd ze er niet altijd van, maar zo werd het in elk geval niet zo erg dat ze stopte met ademen of ervan begon te hoesten. Ik hield haar altijd zo vast dat ze met haar buik tegen mijn buik lag. Arm onder haar hoofd, langs haar rug en tussen haar beentjes door. En wiegen en hupsen maar. Lullaby muziekjes werkten ook wel, of zachtjes shh sussen.
