trots op jezelf...

A

ANONYMOUS_USERNAME

hebben jullie dat ook dat je trots op jezelf bent dat je een kind hebt gebaard??

ben thuis bevallen zonder verdoving of wat dan ook.. ik ben zo trots op mezelf dak het gewoon ff heb gedaan!!!

en voel me nu meer op en top vrouw dan wanneer dan ook..

herkennen jullie dat?
 
Dat gevoel herken ik wel een beetje hoor  
Ik had nooit gedacht dat me dit zou lukken hihi, de artsen zeiden altijd dat ik niet zwanger kon raken  ( medisch gezien ) en voila! daar is onze kleine meid toch haha heb ik de artsen ff versteld doen staan, het was geen makkelijke zwangerschap.. dus ik ben best wel een beetje trots op mezelf dat ik het vol heb gehouden, de bevalling viel me 100% mee, ik moest wel in het ziekenhuis bevallen medisch gezien.
Dus ik herken het wel
 
Ik vind het het ultieme gevoel van vrouw zijn, dit is iets dat mannen echt nooit zullen kunnen... Ik had geen gemakkelijke zwangerschap, maar gelukkig wel een soepele bevalling. En ja, ik ben best een beetje trots op mezelf! Vrienden/kennissen vragen wel eens of ik nog wel een tweede wil (gezien mijn gezucht en gesteun die negen maanden...) en dat vind ik altijd een vreemde vraag. Natuurlijk!! Wat is nu negen maanden ellende op een heel mensenleven?
Ik kijk naar mijn kereltje en soms wordt ik overvallen door het wonderbaarlijke ervan. Waar een avondje lekkere seks wel niet goed voor is... Zo'n mooi leven uit zoiets simpels...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (9 weken)
 
Ja, ik ben ook trots! Zo'n mooi meisje en dat heeft mijn lichaam in elkaar gezet en op de wereld gezet... Hihihi, ik heb toch maar mooi het allerliefste kindje van de hele wereld gebaard!

Groetjes,

Eveline
 
De bevalling is mij eigenlijk heel erg tegengevallen. Ik had totaal geen angst en dacht dat ik dat wel even zou doen, maar na 26 uur weeën, dik een uur persen en  twee heupen ontwricht.. denk ik daar ietsje anders over! Maar toch, wat is het een wonder! Ongelooflijk wat er voor oerkracht in je naar boven komt. Ondanks alles was de geboorte van Senne het mooiste moment van mijn leven. Zo emotioneel. En nu nog heb ik hele heftige emoties als ik eraan denk. Of als ik even bij mijn meisje ga kijken als ze ligt te slapen en me realiseer dat ze in mijn buik is gegroeid, geweldig! Want of je nu een gemakkelijke of moeilijke bevalling had of een keizersnede, iedereen die een kind heeft gekregen heeft een topprestatie geleverd.

Mijn man zegt elke keer maar: als mannen dat moesten doen, waren er vast en zeker niet zo veel kinderen!

Groetjes,
Dionne
 
Na 41 uur, en een keizersnee, kan ik ook zeggen, goh toch goed van mij!!
Toch is de bevalling niet iets negatiefs voor mij. Ik zou bij wijze van spreken alweer voor een volgende willen......
Als ik naar mijn dochter kijk kan ik het soms niet geloven dat ze van mij is en dat ze in mij heeft gezeten..heeeeel byzonder!!!
En als mensen om me heen zeggen dat ze ook nog sprekend op mij lijkt...ja...dan straal ik van oor tot oor!
(zelf zie ik dat niet..)
Ik ben blij dat ik een vrouw ben!!!!!
groetjes, Alida en Fenna!!
 
Ik dacht altijd: 'Een kind? Never! Die pijijijijijijn...!'Dacht dat ik minstens dood en begraven zou zijn na afloop... Wilde in eerste instantie om die reden ook serieus geen kids.
Dat viel dus alles mee, al heb ik een behoorlijk pittige bevalling gehad (41,5 uur en een vacuümpomp tijdens vijf weeën (vééél trekken!), die tussendoor losschoot en weer opnieuw moest).
Maar ik ben vooral trots op mijzelf dat ik de onzekerheid van de eerste drie maanden aan het overwinnen ben en mijzelf daardoor niet heb laten gek maken en nu nòg veel meer van mijn ventje kan genieten. Jippie! Ik zie de zon weer schijnen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan