Hoi Bloempje,
allereerst wil ik zeggen sorry dat je de pijn mee moet dragen van je miskramen.
Wij zijn zelf 27 en 29 op moment van schrijven.
Ik zelf heb 3 miskramen op rij gehad. In december 2018 de eerste. Begin december vorig jaar ging ik met veel buikpijn en bloedverlies naar het zkh, bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. In februari dit jaar na 14 weken van een tweeling bleek ineens ook de groei gestopt en geen hartje meer. Het advies hieropvolgend was om idd onderzoek te doen, omdat we allebei verder gezond waren.
We hadden zelf de moed een beetje opgegeven, een afspraak ingepland eind april om onderzoek te doen omdat we het eigenlijk even niet zagen zitten en ik de miskraam af moest laten komen met medicatie en ik moest bijkomen van alles.
in de tussentijd toch gewoon seks gehad, zonder verwachtingen natuurlijk. Ook bij ons was het zwanger worden niet het probleem. Uiteindelijk bleek ik toch weer zwanger begin maart, maar wilde het niet geloven. Bij een echo leek alles goed, twee weken later zagen we 1 grote druiventros en geen hartje. Met spoed naar zkh de dag erna want het bleek een mola zwangerschap. Uiteindelijk in het zkh waar ik de moed compleet had opgegeven dat ik ooit nog een kindje zou hebben bleek dat er niks aan de hand was, er zat een vrucht met kloppend hartje en al.
TL
R ik ben nu 36 weken zwanger van een meisje na op korte termijn 3 en op eerste gezicht zelfs 4 miskramen. De gyno die ik eind maart in het ziekenhuis kreeg heeft ons super begeleid en enorm veel aandacht en zorg gegeven om zeker te weten dat alles goed was/is.
geef niet op, en probeer er niet te veel over na te denken, want dat beinvloed het alleen maar meer. Hoe moeilijk het ook is. Ik heb vertrouwen ? en mijn advies zou zijn als je over een half jaartje nog niet een goede zwangerschap hebt om in ieder geval bloedonderzoek te doen. Meestal komt er idd niks uit, maar ik denk dat je dan zelf wel wat meer rust hebt. Dat was onze gedachtegang.
sorry voor het lange bericht. Ik zal aan je denken vanaf nu. ?