Het kost me wat moeite dit topic te openen, maar wie weet stuit ik hier op herkenning en helpt mij dat..<br />Ongeveer een week geleden ben ik bevallen van een prachtige zoon. Hij doet het fantastisch; slaapt veel, drinkt goed, groeit mooi. Kortom, alle reden om op een enorme roze wolk te zitten. Een wolk waar we 2 jaar geleden, na de geboorte van onze dochter, ook op zaten. Maar het voelt allemaal zo anders!Alleen al de zwangerschap was andere. Met een dreumes erbij ging er een stuk minder aandacht naar het nieuwe leven in mijn buik. Het feit dat we een maand voor de bevalling zijn verhuisd, speelde hier natuurlijk ook een ttt?? rol. Maar ik hoorde van iedereen dat zodra de baby geboren is, ik helemaal verliefd zou zijn er alles goed zou komen. Dat geloofde ik meteen, want bij mijn dochter was dat ook zo; instant verliefdheid. Alleen is dat er nu dus niet. Ik moet nog steeds wennen aan mijn zoontje, heb het gevoel dat ik veel verstandelijk doel en niet vol liefde of gevoel en dat ik hem daarmee echt tekort doe. En ik ben blij als mijn dochter even weg is, terwijl ik haar tot 2 weken geleden niet kon missen en al baalde als ze naar de opvang ging als ik vrij was. Kortom, ik voel me een verdomd slechte, liefdeloze moeder (oké, dat is net wat overdreven wellicht), maar het zit me we dwars. Wellicht ook gewoon hormonen en slaaptekort? Hoe hebben anderen dit ervaren? Instant verliefd zoals je overal hoort of ook zoekende? <br />
Tweede kind
- Onderwerp starter Galileo
- Startdatum
Hier nog één!
Ons dochtertje zal 2,5 zijn wanneer onze tweede wordt geboren in november. De zwangerschap is lichamelijk tot nu toe hetzelfde, maar wij zijn zelf heel erg veranderd. Bij onze eerste beheerste krijgen van onze eerste kind al onze energie, enthousiasme en aandacht. Zo belden we na elke echo naar onze ouders en vonden we het leuk om in geuren en kleuren te vertellen hoe deze was gegaan. Nu, is alles een beetje gelaten omdat wij nu weten wat er gaat gebeuren. Het is gewoon wat minder spannend geworden. Nu gaat er appje naar onze ouders dat de echo goed was
Wij hebben wel heel veel zin om onze tweede te ontmoeten en zijn wel een beetje bang dat wij onze tweede niet net zo'n welkom en aandacht kunnen geven als de eerste. Maar wij weten wel dat dat helemaal logisch is, want alles moet worden gedeeld nu. Eigenlijk wordt het ook een mega verandering voor onze eerste kind omdat zij aandacht moet afstaan, maar hebben er wel vertrouwen in dat wij allemaal snel gewend zullen zijn aan de nieuwe situatie.
Hoe het zal zijn als onze tweede kind er is kan ik nog niet vertellen, haha
Ons dochtertje zal 2,5 zijn wanneer onze tweede wordt geboren in november. De zwangerschap is lichamelijk tot nu toe hetzelfde, maar wij zijn zelf heel erg veranderd. Bij onze eerste beheerste krijgen van onze eerste kind al onze energie, enthousiasme en aandacht. Zo belden we na elke echo naar onze ouders en vonden we het leuk om in geuren en kleuren te vertellen hoe deze was gegaan. Nu, is alles een beetje gelaten omdat wij nu weten wat er gaat gebeuren. Het is gewoon wat minder spannend geworden. Nu gaat er appje naar onze ouders dat de echo goed was
Wij hebben wel heel veel zin om onze tweede te ontmoeten en zijn wel een beetje bang dat wij onze tweede niet net zo'n welkom en aandacht kunnen geven als de eerste. Maar wij weten wel dat dat helemaal logisch is, want alles moet worden gedeeld nu. Eigenlijk wordt het ook een mega verandering voor onze eerste kind omdat zij aandacht moet afstaan, maar hebben er wel vertrouwen in dat wij allemaal snel gewend zullen zijn aan de nieuwe situatie.
Hoe het zal zijn als onze tweede kind er is kan ik nog niet vertellen, haha
M-Vie, dank voor je reactie, inderdaad herkenning dus! Ik zag dat mijn berichtje maar half was, heb het nog even afgeschreven. Ergens weet ik ook dat het nieuwe ban een eerste zwangerschap/kind nu eenmaal niet nog een keer kan komen; maar voel me er toch een beetje rot onder, ik wil mijn zoon ook zo graag eindeloos veel liefde geven en nog een keer dat gevoel ervaren dat ik bij mijn dochter had.
Had ik ook hoor! Onze jongste is nu 5 maanden en hoewel ik nog steeds veel minder actief ben met haar dan met onze oudste, is het een hele vrolijke tante en een super makkelijk meisje. Ik heb me nu wel voorgenomen om wat vaker foto's en met name filmpjes te maken van haar, want ook die verhouding is een beetje scheef. Ik hoor het ook van vriendinnen, je hebt gewoon minder tijd nu.
Herkenbaar. Ik vond de zwangerschap niet echt leuk. Ook toen onze dochter er was heb ik aan haar moeten wennen. Niet meteen verliefd, ze voelde niet eens meteen als mijn kind. Dit heeft bij mij zelfs een aantal weken geduurd. Het komt echt wel! Bij mij kwam het toen er meer interactie kwam tussen ons, nu ben ik erg verliefd. Het maakt je geen slechte moeder, al zullen je hormonen je doen denken van wel. Maar je verzorgt je kleintje vast goed en de rest komt echt wel. Succes!
Hi lieve Galileo,
Allereerst: gefeliciteerd met de geboorte!
Wat je beschrijft lijkt bijna mijn verhaal wel. Ik ben 6 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Ook ik heb/had moeite met het vrijmaken van plekje in m'n hart voor hem. Die eerste dagen/weken had ik eigenlijk, klinkt misschien heel erg, heimwee naar vroeger. Toen hadden het zoveel makkelijker en gezellig met z'n 3tjes want we hadden een mooie routine. Nu is alles anders en moeten we flink wennen aan de hele nieuwe situatie. Hier gaat het gelukkig echt al een stuk beter met die gevoelens voor hem maar ik vind het nog steeds wel wennen en ook zwaar. Ook ik ben blij wanneer m'n oudste 3 dagen op de opvang zit want die 2 dagen hier alleen zijn met haar en de baby is echt pittig.
kortom: heel veel herkenning en heel normaal. Heb dit toentertijd ook met mn vk. besproken en vriendinnen. En zij herkenden zich ook in en de vk. zei dat het ook echt niet gek is. Het zou dus allemaal goed moeten komen. En anders dus gewoon aan de bel trekken!
Liefs!
Allereerst: gefeliciteerd met de geboorte!
Wat je beschrijft lijkt bijna mijn verhaal wel. Ik ben 6 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Ook ik heb/had moeite met het vrijmaken van plekje in m'n hart voor hem. Die eerste dagen/weken had ik eigenlijk, klinkt misschien heel erg, heimwee naar vroeger. Toen hadden het zoveel makkelijker en gezellig met z'n 3tjes want we hadden een mooie routine. Nu is alles anders en moeten we flink wennen aan de hele nieuwe situatie. Hier gaat het gelukkig echt al een stuk beter met die gevoelens voor hem maar ik vind het nog steeds wel wennen en ook zwaar. Ook ik ben blij wanneer m'n oudste 3 dagen op de opvang zit want die 2 dagen hier alleen zijn met haar en de baby is echt pittig.
kortom: heel veel herkenning en heel normaal. Heb dit toentertijd ook met mn vk. besproken en vriendinnen. En zij herkenden zich ook in en de vk. zei dat het ook echt niet gek is. Het zou dus allemaal goed moeten komen. En anders dus gewoon aan de bel trekken!
Liefs!
Hoi mama,
Hier ook een mama van een dochter en nu een zoon van 3mnd. Bij m'n dochter zat ik ook op een roze wolk, alles was leuk en voelde me top. Geen kraamtranen niks. En toen kwam mijn zoon, gehele zwangerschap ziek geweest en heb deze om gekeken. Nou toen was hij geboren en exact wat jij beschrijft voelde ik ook en ook het gedeelte over dat ik blij was als m'n dochter een dagje bij opa en oma kon zijn. Voelde me ook falen naar allebei de kinderen toe. M'n dochter omdat ik niet veel fut en aandacht voor haar had en als ze druk deed het me snel teveel werd. En m'n zoontje omdat ik geen band met hem voelde en het liefst had dat ie eventjes niet in de buurt was, zo een rot gevoel ? Het gaat nu al een stuk beter idd de interactie hij lacht naar me en kletst tegen me, maar er zijn nog steeds sombere dagen bij aan mij kant, ik ben erachter dat ik me er gewoon aan toe moet geven af en toe. Lekker een dagje de kinderen mee met papa naar opa en oma. Even m'n eigen gedachtes horen en voelen zonder gestoord te worden ? en dit is ok ik word hier een betere mama van! Heel veel succes nog even ik hoop echt dat het gevoel snel minder word voor je! En het komt goed al voelt het soms niet zo, je zit nog zo vers in je kraamperiode. Succes ?
Hier ook een mama van een dochter en nu een zoon van 3mnd. Bij m'n dochter zat ik ook op een roze wolk, alles was leuk en voelde me top. Geen kraamtranen niks. En toen kwam mijn zoon, gehele zwangerschap ziek geweest en heb deze om gekeken. Nou toen was hij geboren en exact wat jij beschrijft voelde ik ook en ook het gedeelte over dat ik blij was als m'n dochter een dagje bij opa en oma kon zijn. Voelde me ook falen naar allebei de kinderen toe. M'n dochter omdat ik niet veel fut en aandacht voor haar had en als ze druk deed het me snel teveel werd. En m'n zoontje omdat ik geen band met hem voelde en het liefst had dat ie eventjes niet in de buurt was, zo een rot gevoel ? Het gaat nu al een stuk beter idd de interactie hij lacht naar me en kletst tegen me, maar er zijn nog steeds sombere dagen bij aan mij kant, ik ben erachter dat ik me er gewoon aan toe moet geven af en toe. Lekker een dagje de kinderen mee met papa naar opa en oma. Even m'n eigen gedachtes horen en voelen zonder gestoord te worden ? en dit is ok ik word hier een betere mama van! Heel veel succes nog even ik hoop echt dat het gevoel snel minder word voor je! En het komt goed al voelt het soms niet zo, je zit nog zo vers in je kraamperiode. Succes ?
Dank voor jullie eerlijke reacties! Het geeft goede moed om te lezen dat het beter wordt, alleen daardoor ben ik gerustgesteld en wat relaxter, ik kende namelijk alleen de verhalen dat het meteen geweldig is óf dat het een mega heftige tijd is, omdat de baby huilt/depressie/peuterpuber etc, maar dat is het hier dus allemaal niet. Het is best genieten, maar voelt nog onwennig.