Tweeling, waarvan één overleden.. tips?

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hoi dames, <br /><br />Vorige maand ben ik, bij een zwangerschap van 25 weken, bevallen van een tweeling. Een van beiden is inmiddels overleden, hierdoor zitten wij momenteel is een soort spagaat tussen het verdriet om de één en de zorgen en blijdschap om de ander. <br /><br />Nu ben ik op zoek naar tips om hier mee om te gaan.. Dat we verdrietig zijn is normaal en dat willen we ook niet weg stoppen, maar misschien heeft iemand tips hoe we hier goed mee om kunnen gaan en wat ons helpt om alles straks een plekje te kunnen geven. Op advies van het ziekenhuis ben ik al begonnen met een dagboekje, waarin ik elke dag schrijf wat er is gebeurd en hoe ik me voel. <br /><br />Groetjes </p>
 
Jeetje, wat heftig zeg! Gecondoleerd met het verlies van een van jullie kindjes. Wat moet dit vreselijk dubbel zijn..
Het krijgen van een kindje is alleen al heftig, maar zo vroeg bevallen met alle zorgen die daarbij horen en dan ook nog eens een van je kindjes af te moeten geven is verschrikkelijk....
Het opschrijven kan inderdaad wel helpen bij het verwerken, zeker omdat je nu geleefd wordt en je over een tijd misschien niet meer weet hoe alles is verlopen en het terug lezen ervan je juist kan helpen met het een plekje geven. 
Praat met elkaar over wat er in jullie om gaat zodat jullie er daarin voor elkaar kunnen zijn. Probeer de hulp van de mensen om je heen te accepteren, het is allemaal al zwaar genoeg.
Echt tips heb ik verder niet, maar wil jullie vooral veel kracht en sterkte wensen.
 
Hoi,
Wat afschuwelijk. Wat zal dit moeilijk zijn. Wij zijn een zoontje verloren met 21 weken. Niet van een tweeling dus dat is wel anders. Maar misschien heb je hier iets aan: Hebben beide kindjes een naam? Zo niet dan zou ik dat alsnog doen. Belangrijk dat je straks over beide kindjes kunt praten en ze bij de naam kunt noemen. En zijn ze beiden aangegeven bij de gemeente? Misschien ben je er nu niet zo mee bezig maar straks kan dat belangrijk zijn voor je gevoel. 
Ik was eerst bang dat ik me misschien schuldig zou voelen als ik mijn tweede en derde kindje alle liefde en aandacht zou geven. Maar de gedachte dat ons eerste zoontje zo juist kan “zien” hoeveel liefde hij ook gehad zou hebben, maakte dat ik me niet schuldig voel. Wat mij ook helpt is dat ik niet wil dat mijn eerste zoontje zich zorgen om mij hoeft te maken omdat ik steeds verdrietig ben. Ik stop mijn verdriet ook niet weg maar ik ga door met mijn leven. Ik wil liever dat hij trots op me is dan bezorgd. En tenslotte hoort hij er bij! Ik laat mijn andere kinderen foto’s zien en leer ze zijn naam. Nu zegt het ze nog niet veel maar ik zal ze hun broertje zo goed mogelijk leren kennen.
Heel veel sterkte mama van twee!
 
Wat verdrietig om je kindje te hebben verloren. Ik kan je geen tips geven, maar wil je heel veel sterkte wensen. Breekt mijn moederhart, sterkte en heel veel liefs.
 
Bedankt voor jullie reacties! Beiden kindjes hebben een naam, we hebben namelijk pas na 17 dagen afscheid moeten nemen van onze oudste. Hij deed het in eerste instantie zelfs boven verwachting, maar hij is erg ziek geworden door complicaties.Doorgaan met ons leven is ook wat wij ons - nu al - voorgenomen hebben, we moeten hier alleen nog invulling aan zien te geven..
Ik merk dat wanneer ik geniet van onze dochter ik me vaak schuldig voel tegenover onze zoon, hetzelfde geldt wanneer ik even niet aan hem gedacht heb. Het idee dat hij, wanneer ik bij onze dochter in het ziekenhuis ben, kan zien hoeveel liefde hij zou hebben gekregen, vind ik een heel mooie gedacht. Hetzelfde geldt voor het feit dat hij straks trots op ons kan zijn als we ons leven weer op de rit hebben. 

Het samen praten is nog wel een dingetje bij ons.. Mijn vriend vindt het lastig om er over te praten en zich te uiten. Dat terwijl ik er wel behoefte aan heb, hier moeten we nog een balans in zien te vinden. 
 
Ten eerste sterkte met het verlies van je kindje. Moeilijk om de enne te zien groeien en de andere te verliezen. Zelf heb ik me zoontje moeten laten gaan na ruim 23 weken zwangerschap. Mij heeft het vooral geholpen door hem een mooi plekje te geven. Wij hebben hem laten begraven zodat ik een plek heb om te rouwen. Ook heb ik hem nog een weekje thuis opgebaard zodat ik rustig de tijd had om afscheid te nemen. Veel fotos gemaakt voor herinderen. Wij hadden ook de handjes en voetjes laten afdrukken met inkt waarvan ik later het voetje heb laten tatoeëren. Misschien heb je er wat aan en misschien ook niet. Ik hoop in ieder geval dat je ondanks je verdriet toch een beetje kan genieten van jullie andere kindje. 
 
Gecondoleerd en veel sterkte in deze bittere tijd, een kind verliezen is het ergste wat een ouder kan overkomen, een nachtmerrie vreselijk mijn moederhart huilt. Tip wat ik kan meegeven is huil het uit echt waar het lucht op tenminste voor mij hielp het na een miskraam, maar jouw situatie is net wat anders waar je op een roze wolk hoort te zitten is er ook een grijze wolk. Ik hoop dat je het een plekje kan geven, may the little angel rest in peace
 
Wij hadden ons zoontje ook thuis opgebaard, zodat we 24 uur per dag bij hem konden zijn, mochten we die behoefte hebben. Dat vonden wij ook erg fijn. Inkt afdrukjes hebben wij ook gekregen, samen met gipsafdrukjes. Ook een gipsafdrukje van onze zoon en dochter samen. Was jullie zoon ziek? 

Huilen lucht bij mij tot nu toe ook wel erg op.. Laat het meestal ook gewoon gaan, ongeacht waar ik ben. Een miskraam is ook heftig :-( Die roze wolk is er inderdaad niet, wellicht komt die nog als we over een paar maanden met onze dochter naar huis mogen, maar hij zal altijd een zwart randje hebben :-( 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan