Hallo,
Sinds de dag dat het bekend is dat ik zwanger ben, vraagt mijn vriend zich af of hij wel de echte vader is. Toen ik dat voor het eerst hoorde was ik echt totaal van slag, hoe kon hij dat denken? Tot de dag van vandaag hebben we er wel eens ruzie over, want het zit hem niet lekker en mij ook niet. Ben nu inmiddels al 6 maanden. In het begin had ik nog overwogen om een test te doen maar omdat dit schadelijk kon zijn voor het kindje hebben we allebei besloten om het niet te doen. Maar na de bevalling wilt hij wel een test doen. Ik ga er wel mee akkoord omdat ik anders ook niet weet op welke manier ik het hem uit zn hoofd kan praten maar ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk en het voelt alsof hij me totaal niet vertrouwt of heeft vertrouwd. En hij zegt dat het niks met vertrouwen te maken heeft. Maar omdat het anno 2010 is, tegenwoordig alles kan. Ik vind het echt heel erg want ik weet 100% zeker dat hij de vader is! Hij zegt zelf dat hij baalt om zo met een dubbel gevoel te leven omdat hij wel gelukkig wilt zijn dat hij vader word maar het dan ook weer niet zeker weet. En dan krijg ik verwijt dat ik geen rekening houd met zijn gevoelens. Maar ik voel mij hierbij ook niet lekker. Hoe kan ik hiermee omgaan en mijn vriend op een of andere manier duidelijk maken dat het ok is. Ik wil me hier helemaal niet mee bezig houden in de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap. En hoeveel van jullie vrouwen hebben die vraag gehad van hun vriend/man ofwel gewoon de echte papa? Vraag me af of het normaal is..
Sinds de dag dat het bekend is dat ik zwanger ben, vraagt mijn vriend zich af of hij wel de echte vader is. Toen ik dat voor het eerst hoorde was ik echt totaal van slag, hoe kon hij dat denken? Tot de dag van vandaag hebben we er wel eens ruzie over, want het zit hem niet lekker en mij ook niet. Ben nu inmiddels al 6 maanden. In het begin had ik nog overwogen om een test te doen maar omdat dit schadelijk kon zijn voor het kindje hebben we allebei besloten om het niet te doen. Maar na de bevalling wilt hij wel een test doen. Ik ga er wel mee akkoord omdat ik anders ook niet weet op welke manier ik het hem uit zn hoofd kan praten maar ik vind het eigenlijk helemaal niet leuk en het voelt alsof hij me totaal niet vertrouwt of heeft vertrouwd. En hij zegt dat het niks met vertrouwen te maken heeft. Maar omdat het anno 2010 is, tegenwoordig alles kan. Ik vind het echt heel erg want ik weet 100% zeker dat hij de vader is! Hij zegt zelf dat hij baalt om zo met een dubbel gevoel te leven omdat hij wel gelukkig wilt zijn dat hij vader word maar het dan ook weer niet zeker weet. En dan krijg ik verwijt dat ik geen rekening houd met zijn gevoelens. Maar ik voel mij hierbij ook niet lekker. Hoe kan ik hiermee omgaan en mijn vriend op een of andere manier duidelijk maken dat het ok is. Ik wil me hier helemaal niet mee bezig houden in de laatste 3 maanden van mijn zwangerschap. En hoeveel van jullie vrouwen hebben die vraag gehad van hun vriend/man ofwel gewoon de echte papa? Vraag me af of het normaal is..