Twijfel over een tweede?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi,

Ons kleine mannetje wordt alweer bijna 2 en inmiddels komen de vragen van andere en bij onszelf of we wel/niet een tweede kindje willen.
Op zich lijkt het me heerlijk om weer te tutten met zo'n kleintje, maar ik zie ook heel erg op tegen het "moeten". Met zo'n kleintje in huis moet er weer een hoop op dag en tijd volgens een schema gebeuren. Je moet ook weer enorm veel rekening houden met de baby. Om goed te kunnen functioneren heb ik echt tijd voor mezelf nodig en nu met 1 kleine (nou, ja klein..) is dat goed te doen, maar ik ben bang dat ik mezlef straks verlies wanneer er eenmaal een tweede is. Wie herkent dit of kan uit ervaring vertellen hoe hij of zij het ervaart met een tweede kruimel erbij?

groetjes Charlotte
 
Geen ervaring met een 2e maar je verhaal is o zo herkenbaar!!!

Aan de ene kant heb ik heel erg de wens om een 2e kindje te krijgen. Het nog een keer maken van de zwangerschap( en dan hopen dat het dan wat beter en soepeler verloopt als de 1e), het genieten van zo'n hummeltje, een brusje voor mike enz enz.


 
Maar aan de andere kant ook heel veel ideeën, gedachten, gevoelens om het niet te doen.

Mike wordt over 3 wk 2 jaar, hij is nu idd op een leeftijd dat het allemaal veel makkelijker te plannen is. Je hoeft niet zo sterk rekening te houden met het slapen, voeding.

Ook met vakantie gaan gaat hier heel soepel.

Verder hebben we een prima gastouder en wie zegt dat een 2e daar ook terecht kan, aangezien zij heel gewild is.

Ook met oppas bij een avondje uit is nu geen probleem, we hebben diverse meiden in onze buurt die met liefde oppassen.

We hebben geen familie hier, dus wij zijn aangewezen op oppas van  bekenden/vrienden.


 
En dan heb ik het nog niet over mn man, die het zo wel goed vindt. Voor hem geen 2e kindje. Hij is dolblij met Mike.

Hij heeft de zwangerschap en bevalling ook als heftig ervaren. Ik heb   2 keer in het zh gelegen met vroegtijdige weeën, 5 mnd hele erge misselijkhied, met de hele dag overgeven.

Tja en wie zegt dat het deze zwangerschap anders gaat?

Tuurlijk je  staat er heel anders in, je hebt een stukje ervaring, maar toch....


 
Hier zijn we er dus niet uit en of we er ooit uitkomen?


 
Succes iig met deze beslissing.

liefs jen
 
Ik kan me die twijfel nog heel goed herinneren. Toen ik in 2003 zwanger was van Jorick en wij het aan mijn schoonouders verteldden, riep mijn schoonmoeder : Dit had ik niet verwacht, ik dacht altijd dat jij meer om een carriere gaf !   Ik heb daar toen heel hartelijk om gelachen... Maar toen Jorick 2 jaar werd vertelde mijn vriendin dat ze zwanger was van de eerste. Ik heb heel erg met haar mee geleefd tijdens haar zwangerschap en in september werd haar dochtertje geboren. Tot die tijd riep ik tegen iedereen dat wij geen tweede wilden. En ik was daar ook absoluut niet mee bezig, ik vond het belangrijker dat Jorick het goed deed en dat ik mij op gewerkt had tot directiesecretaresse, ondanks het ouderschap. Ik werkte toen ook nog eens 32 uur......
Maar op die bewuste dag dat mijn vriendin bevallen was, ben ik een uur na de geboorte van haar dochter naar het ziekenhuis gereden en had dat kleine ding op mijn arm en ik smolt weg...... Dat kleine ding had zoveel bij mij losgemaakt dat ik idd dezelfde vragen stelde aan mezelf, hoe ga ik dit combineren, hoe blijf ik bestaan, hoe deel ik mijn "werk"dagen in, en het belangrijkste hoe word onze relatie met twee kindjes....
Na vele gesprekken met mijn man en met mijn ouders/schoonouders vond ik het toch egoistisch van mezelf om te zeggen Jorick blijft alleen, want alleen was en is gewoon alleen.... In december 2005 werd ik dan ook zwanger van Milan. Met het gevolg dat mijn schoonouders nog net niet van de stoel vielen en mijn moeder riep dat ze weer oma zou worden tegen mijn vader.

Mijn ervaring is dat het echt heerlijk is om twee kids om je heen te hebben. Ok, er zijn wel veel dingen verandert in mijn leven. Ik heb destijds de keuze gemaakt om minder te gaan werken en na verloop van tijd om te stoppen met mijn werk om mijn twee jongens de volledige aandacht te geven, hiervan heb ik totaal geen spijt.

Succes met je keuze, want het is en blijft jullie keus om voor een tweede te gaan.
Mensen kunnen wel advies geven maar het blijft jullie keus.

Jolanda
 
Mijn wens voor een tweede was wel heel groot en erg duidelijk, dus zonder twijfel, maar toen we er voor gingen kon ik niet vermoeden dat ik er alleen voor zou komen te staan met 2 kleintjes,  één  zoontje van 2 jaar en één zoontje van 8  weken. Toch heb ik nooit en te nimmer spijt gehad van die keuze. Ik kan wel stellen dat ik mezelf vooral het eerste jaar totaal opzij heb geschoven en alleen ben gegaan voor mijn kindjes, wat met tijden erg vermoeiend en zwaar was, maar zij hebben me er doorheen gesleept. Het is drukker met twee dan met één, dat is een gegeven, alhoewel ik de drukte eigenlijk pas echt ben gaan  ervaren toen de jongste zo'n 1.5 jaar was en een eigen willetje kreeg.

Ik zou zo zeggen dat zo lang je twijfelt, je nog maar eens goed moet nadenken alvorens je de stap zet, alhoewel mijn motto is dat je nooit zult weten hoe het met 2 kindjes is zolang je ze niet hebt. Dat wist je met één kindje ook niet en dat is ook meegevallen (neem ik aan). Je went er vanzelf weer aan en ik wil hiermee ook zeggen dat  het leven niet  stopt bij het krijgen van kinderen. Je geeft al aan dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt, maar wie zegt dat je dat niet krijgt als je twee of meer kinderen hebt. Het is voor een groot gedeelte een kwestie van plannen en zorgen dat je jezelf niet passeert. Je bent naast moeder inderdaad ook nog een individu met bijbehorende behoeftes. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Succes met je keuze.

Groetjes Fonske.
 
hoi Charlotte,

Onze dochters schelen maar 15 maanden. De 2e zwangerschap was volledig onverwachts voor ons (1e was dmv ivf!) en lichaam was ik er eigenlijk nog niet aan toe omdat ik nog steeds bekkenklachten had. Het 1e halfjaar vond ik (en mijn man ook)erg zwaar. Mijn oudste kon net lopen maar niet luisteren en moest nu al de aandacht delen. Ik vond het erg moeilijk om mijn aandacht over de 2 kinderen te verdelen. Daarnaast huilde de jongste elke avond. Nu de jongste 10 maanden is en de oudste 2 jaar is het echt veel leuker. Ze hebben zoveel aan elkaar. Alleen kan je bijna de deur niet uit ivm slaapjes enzo. En als mijn man niet thuis is dan is het wel een heel gedoe om met 2 kinderen ergens heen te gaan. Maar elke maand wordt het makkelijker en het zijn schatjes. Maar een derde komt er niet haha

Heel veel succes met je keus!

gr
Marielle
 
hoi,
Hier nog geen ervaring met een tweede kindje(helaas,we doen ons best)
Maar ik herken je gevoel wel over de beslissing dat we voor nog een kindje wouden gaan.
Ik heb altijd wel twee kinderen gewild,maar zat ook in over hoe gaan we dit doen,kunnen we het aan   enz.
Helaas heb ik niet de keus om minder te werken(werk nu 3 en zou graag 2 dagen willen), dat gaat niet in mijn werk.dan zou ik ander werk moeten zoeken en dat wil ik ook niet(nu nog niet), tijd voor onszelf..Dat waren allemaal dingen waar ik aan dacht...
Toch gaan we ervoor,ik moet zeggen dat ik Deze leeftijd wel makkelijker vindt.
mila doet al heel veel zelf.Ook ben ik zelf veel relaxter geworden de laatse tijd en ik merk dat ik steeds beter kan plannen enz..
Daar zal straks(mocht het lukken) weer een weg in gevonden moeten worden,maar dat gaat ook wel goed komen.
Ik las ooit ergens...wil je later terugkijken op je leven wat heb ik het rustig gehad,of wil je terugkijken dat je twee geweldige kinderen hebt gekregen die je   altijd zo graag wou..?
dat zette me wel aan het denken...
Denk er een tijdje over,wen aan het idee en laat het wat bezinken..dat heeft bij mij geholpen.
succes met je keuze.
groetjes piewie.
 
Hallo Charlotte,

In jou vragen en verhaal herken ik wel een aantal dingen.

Ten eerste de opmerking van mensen : Je dochter is nu 1 jaar, komt de 2e al?  Of: is het al tijd voor een 2e? Of als ik een iets wijs blousje aan heb: Zie ik het nu goed dat je zwanger bent? Dit vind ik altijd hele nare opmerkingen. Na onze bruiloft leek het erop dat iedereen wachtte op een dikke buik. Omdat ik dol op kinderen ben en er al een flink aantal jaren mee werk en mijn man ook een grote kindervriend is.
Toch kwam voor mij de 1e zwangerschap heel onverwachts en snel...en moest ik echt heel erg wennen aan het idee. Daarbij kwam nog dat ik totaal niet genoten heb van mijn zwangerschap. Ik vond het verschrikkelijk. De eerste 6 weken was er niets aan de hand, maar daarna werd ik toch misselijk...en dat is niet meer overgegaan. Ik heb bijna 8 maanden extreme misselijkheid gehad, viel kilo's af, gaf elke dag zeker 4 keer over (of meer) en hield geen eten binnen. Ik lag hele dagen (ALLEEN thuis) op bed, slapen, overgeven, slapen, slapen...overgeven...enz. Ik vond het echt verschrikkelijk.

Ik dacht echt: nooit meer!!!!!

Nu inmiddels 2 jaar verder en ook meer baby's erbij in mijn omgeving, kriebelt het toch wel. Als ik dan die kleine hulpbehoevende schattige baby's zie smelt ik en denk ik, ja, ik wil nog wel een kindje. Ik wilde altijd meerdere kinderen, maar na zo'n zwangerschap ben ik er wel op terug gekomen.

Nu ben ik zover dat ik (en ook mijn man) wel een kindje willen, maar we durven gewoon (nog) niet. Als ik denk dat er een kans is dat ik weer zo misselijk ben, dan weerhoudt me dat. Het probleem is dat je het van te voren niet weet, misschien ben ik helemaal niet zo misselijk. Maar als het wel zo is, dan ben ik weer maanden overal uit en dan heb ik nog een kindje thuis erbij!!!! Ik had geen leven meer buiten de deur, maar ik was bijna altijd thuis...op bed...slapen...geen eten binnenhouden is op den duur geen energie meer. Ik heb niet eens veel spulletjes kunnen kopen voor ons kindje...niet lekker shoppen, kon geen bezoek verdragen. Ik heb me best eenzaam gevoeld. Een paar weken zou ik wel voorhouden, maar weer maanden lang??

Dus hoe het is met 2 kinderen weet ik niet. Ik pas nu wel thuis op een kindje van bijna 2 jaar, naast mijn dochter van bijna 2 jaar. En dan vind ik het wel super leuk. Zie ook aan onze dochter dat ze het erg leuk vind om een speelmaatje te hebben. En dan voor die 2 zorgen vind ik goed te doen, maar ze zijn wel (op 3 dagen na) even oud. Ik pas ook weleens op een baby en dat is dan wel even anders. Andere slaaptijden enz. En naar buiten gaan is ook een hele organisatie.

Ik vind nu 1 kindje ook wel veel energie vragen en we hebben een pittige dochter die niet makkelijk is en alles over haar heen laat komen. Momenteel vind ik het een pittige periode. Als we er nu een baby bij gehad zouden hebben, dan zou ik het erg pittig vinden. We wachten nog even, tot we een moment hebben dat we er weer voor willen gaan. En dat komt misschien wel of niet???
 
Hoi   Charlotte,

Nou en of het herkenbaar is!
Gert zou nu wel een tweede willen en diep in mijn hart ik ook wel. Maar de praktische kant staat me ook behoorlijk tegen. Omdat hij veel tijd in zijn eigen zaak steekt zal de verzorging/opvoeding  voor meer dan 90% op mijn schouders terecht komen. En dan vraag ik me af: wil en kan ik dat allemaal wel?
Ik ben zelf opgegroeid als enig kind en heb broers/zussen erg gemist (en nog wel). Voor Julian zou ik wel een brusje wensen, maar ja, dat is geen criterium.
Bovendien hebben we nu eigenlijk geen ruimte (slaapkamer) voor een nieuwe baby, en met z'n 2-en op 1 kamer? Van het idee krijg ik al nachtmerries, want ik zie dan voor me dat ze elkaar de hele nacht wakker houden, en mij er dus bij.
Conclusie zou dus zijn: ik wel een 2e, maar nog niet nu.

Maarrrr..........ik ben 3 jaar geleden geopereerd waarbij anderhalve eierstok is weggehaald. Nu heb ik dus nog maar een klein stukje eierstok (=eivoorraad zeg maar). Omdat ik wat vage klachten had heb ik mijn bloed laten testen en de uitslag is dat ik vervroegd in de overgang zit (kunnen ze zien aan "overgangshormonen" in het bloed).   Als we dus nog een 2e willen moeten we niet te lang meer wachten.....
Vind het een vervelende situatie, want de keuze voor een tweede kind wil ik niet geforceerd maken, maar zo gaat het nu wel voelen.

Ik zit dus ook nog steeds met twijfels.

Succes met je keuze!

Ellen mv Julian
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan