Twijfel over een tweede?

Ik denk dat als je zoveel angsten cq twijfels hebt je er misschien nog maar niet aan moet beginnen. Je hoeft van niemand en het moet vooral ook leuk voor jezelf blijven. Een 2e is geen must toch?
Als je wel graag wil maar gewoon een beetje bang bent over de regel dingetjes kan ik je zeggen dat het reuze mee valt. Je vind vanzelf je weg erin. Ik heb er nu 2 met een leeftijdsverschil van net 2 jaar en de 3 is op komst ook net 2 jaar er tussen. Zelf heb ik het idee dat het wel goed komt, ik vond de overgang van 1 naar 2 enger.
 
Wij verwachten over een maand of 3 de tweede. Dean is dan net 2 jaar (zit maar een paar dagen tussen). We hebben wel getwijfeld of we aan een tweede zouden beginnen. En dat met name een tweede zwangerschap. Ik heb vanaf het begin van de zwangerschap van Dean (nu dus 2,5 jaar) bekkeninstabiliteit. Dat in combinatie met een zware en langdurige bevalling was voor ons echt een punt om over na te denken. Gelukkig valt het vooralsnog mee en kunnen we er van genieten. Het was bij ons dus niet zo zeer twijfel over wel of niet een 2e kindje. We kijken er in ieder geval naar uit.

Groetjes,
Nelly.
 
Oww inderdaad ook hier heel herkenbaar. Marissa is gisteren 2 geworden en wij hebben ook erg lopen twijfelen voor een brusje voor haar. Mijn zwangerschap met Marissa is ook niet erg goed verlopen, ze is 5,5 week te vroeg geboren omdat ikhet help-syndroom had (zwangerschapsvergiftiging). Marissa heeft toen 1 week in de couveuse gelege, een hele emotionele periode. Dus aan de ene kant zou ik graag de zwangerschap nog een keer "goed" over willen doen maar ik ben ook bang hoe deze nu gaat verlopen. Straks gaat het weer fout. Ik ben nu inmiddels wel zo ver,  na bijna een jaar,  dat mijn bloeddruk weer onder controle is (met medicijnen speciaal geschikt ook voor zwangere vrouwen). Dus wij hebben toch besloten voor een 2e te gaan. Woensdag wordt het spiraaltje verwijderd, dus maar weer "klussen". . Het lijkt mij inderdaad ook best zwaar, een peuter en dan straks nog een kleintje erbij. maar dat is voor latere "zorg", wie weet valt het wel mee. En anders ach, tijd gaat snel.

Groetjes BIanca mv Marissa. (gisteren jarig
 
Hoi,

Tussen onze twee dochters zit 19,5 maand. Nika, de jongste, is nu bijna 3 maanden. En ik heb me van te voren (én tijdens mijn gehele tweede zwangerschap) druk gemaakt over alles waar jij je nu ook druk over maakt. En ik moet je zeggen... ik vind het tot nu toe heel erg meevallen! Nu is Nika wel een enorm makkelijke baby, waar we het enorm mee getroffen hebben, en Isis reageert erg goed op haar.

Ik vind dat ik voldoende tijd voor mezelf heb; 's-avonds om 19.30 à 20.00 uur  zijn allebei de dames stil en hebben we de hele avond voor onszelf, en ook tijdens Isis' middagslaapje ligt Nika vaak te slapen en heb ik ook nog een uurtje, soms zelfs twee, voor mezelf. Het enige wat ik echt lastig vind, is er op uit gaan met de meiden. Dat vergt wel de nodige organisatie, haha. Vooral het om alle slaap- en voedingstijden heen plannen is niet makkelijk, met als gevolg dat ik redelijk aan huis gekluisterd ben. Maar ja, dat is ook maar een korte periode; Nika is overdag steeds langer wakker en het wordt dus steeds makkelijker.

Nu moet ik er wel even bij zeggen dat ik nog niet begonnen met werken... A.s. woensdag gaat Nika een paar uurtjes "wennen" op het kdv en per 1 augustus ga ik weer aan de slag, 27 uur per week. Ik heb zin om weer te beginnen maar ik zie als een berg op tegen het brengen en halen, het gehaast en het gesjouw... Maar ik ben er van overtuigd dat ik ook daarin wel weer een ritme ga vinden.

Succes met het maken van de voor jou juiste keuze!

Groetjes,
Myrna, mv Isis (05-09-2006) en Nika (24-04-2008)
 
Hoi,
Wij hebben 20 februari ook een tweede kindje gekregen. De eerste was toen 19 maanden oud... en van tevoren kreeg ik van mensen vaak te horen: waar begin je aan, zo best kort op elkaar.... Eerlijk gezegd heb ik me daar nooit druk om gemaakt en nu in de praktijk valt het me ook heel erg mee.
Ik heb bij de eerste ook best veel moeite gehad met het feit dat tijd voor jezelf niet meer vanzelfsprekend is. Daar moet je echt moeite voor doen. Maar.... dat punt heb ik gelukkig bij de eerste al 'overwonnen'. Nu met een tweede heb je nog minder tijd voor jezelf, zeker aangezien ik borstvoeding geef en dus veel tijd doorbreng met de jongste (ook 's nachts haha).
Toch voel ik het hebben van een tweede niet als een verdubbeling in tijd of energie die je 'kwijt' bent aan je kinderen, maar wel als een verdubbeling in geluk. Eten geven, verschonen, in bad doen, in bed leggen, het gaat vaak in één moeite door.
En we hebben het geluk dat de jongste, Bo, heeel makkelijk is. Ik dacht altijd dat de oudste best makkelijk was, maar daar moet ik echt van terug komen haha. Bo huilt werkelijk nooit en is supertevreden en geduldig. Maar ook dat weet je niet van tevoren.
Daarbij voelt alles met een tweede kindje zo veel makkelijker en rustiger. Bo is nu 5 maanden en die zijn omgevlogen.... bij de oudste was ik veel intensiever met alles bezig. Ik vind het absoluut een verrijking, maar dat is natuurlijk persoonlijk, jouw gevoel hierin weet je alleen zelf en daarin kan ook echt niemand je adviseren, denk ik.
Wij vinden het zo ontzettend leuk, misschien komt er - als het allemaal mag lukken -   op een dag nog wel eentje bij.
Veel succes met je keuze!
Groetjes, Noor mv Skip (morgen 2 jaar) en Bo (gisteren 5 maanden).

 
Oh ja, en wat eerder moeders voor mij al beschreven, je bent inderdaad veel meer aan huis gebonden. De oudste slaapt nog maar 1x per dag, maar de jongste nog wel 3x. Veel verder dan een rondje supermarkt, speeltuin of rondje door de wijk is het inderdaad niet, maar ook dat kringetje wordt met de tijd wel weer groter. Ik zie het ook echt als een tijdelijk iets, over een tijdje kun je weer zo veel op pad als je wilt.
Het enige waar ik wel tegenop zie is als je zelf ziek bent met twee kinderen.... HELP. Dat gaat natuurlijk eens een keer komen.... hoe ik dat dan ga doen, geen idee. Maar dan bedenk ik me altijd maar weer dat dat (als het goed is) weinig voor gaat komen.
 
hallo meiden,

Ik heb al heel lang niets meer geschreven, maar wilde hier toch even op reageren.

Mijn dochters schelen 18 maanden. De eerste zwangerschap was moeizaam vanaf 30 weken. Veel vocht, overal jeuk en als klap op de vuurpijl hellp syndroom. Het heeft maanden geduurd voordat ik weer een beetje mezelf was. Kon het echt niet aan in het begin.
Toch snel de tweede. Waarom? ik wilde graag nog een en mijn man wilde dan niet te lang wachten. Hij wilde niet "terug" als we eenmaal uit de luiers en slaapjes zijn.

Snel weer zwanger en dit keer een superzwangerschap gehad.  Liep met 37 weken nog in ballorig rond en ook tot op het laatst gezwommen met de oudste. Toen begon mijn bloeddruk weer raar te doen en heb ik me laten inleiden met 38 weken. Laten inleiden ja, eigen keuze. Uit angst dat het weer fout zou gaan.   Dochter 2 doet het prima en ik ook.  Dit keer een grote  roze wolk en een heerlijke kraamtijd. Ik voelde me zo veel beter dan de eerste keer! Al weer snel lekker wandelen. Het mooie lenteweer erbij dus lekker in de tuin met de kids. Was zelf natuurlijk ook veel relaxter dan bij de eerste en voel me nog steeds super!  

En het is zo geweldig om te zien hoe die  twee op elkaar reageren! De jongste gaat steeds meer  kijken en lachen naar haar zus. Soms zoekt ze haar echt met haar oogjes! En durk? Ach, in het begin wel even ja met al die voedingen maar al heel snel vindt je daar wel een ritme in.

Kortom: ik ben heel blij dat er nog een tweede is gekomen. Ik zou er nog wel een willen, maar mijn man vindt het goed zo helaas.

groet, da77  
 
Tja,ik kan maar één ding zeggen;bij twijfel,niet doen!
Tussen onze jongens zit ruim 5 jaar,en dat is heel bewust gegaan.
Ook ik twijfelde enorm,en werd onderhand gek van al dat gezeur wanneer er een tweede zou komen!
ook ik was bang mezelf te verliezen bij twee kleine kinderen,het leek me simpelweg te druk.
Toen de oudste naar school ging begon het bij mij duidelijk te kriebelen,na even(lees;heel even)besloten we voor een tweede te gaan.
Wat ben ik blij dat we ons gevoel hebben laten spreken!
Ik vind dit werkelijk heerlijk!
Ik heb ruim de tijd voor beide kids en genoeg tijd over voor mezelf!
Iedereen ervaart het natuurlijk anders maar als ik het allemaal over mocht doen,zou ik niets veranderen!
Groetjes Tanja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan